Το 1969, σε μια από τις συνεντεύξεις μετά την περίφημη ομιλία του, ο Enoch Powell * ρωτήθηκε [βλ. βίντεο, στο 42:16] αν είναι “racialist” – όρος εποχής, χρησιμοποιούμενος για το στιγματισμό των προάγγελων των σημερινών “racists” & “literally Hitlers”. Ο ευφυής πολιτικός είχε απαντήσει:
“Αρχικά πρέπει να καθορίσουμε τι εννοούμε με τον όρο racialist. Αν εννοείτε κάποιον που είναι ενήμερος των διαφορών ανάμεσα σε ανθρώπους και έθνη, κάποιες απ’ τις οι οποίες σχετίζονται με φυλετικές διαφορές, τότε όλοι είμαστε racialists. Αν με τον όρο εννοείτε τον άνθρωπο που περιφρονεί κάποιον επειδή ανήκει σε διαφορετική φυλή, ή θεωρεί ότι μία φυλή είναι εκ φύσεως ανώτερη απ’ τις άλλες, από πλευράς πολιτισμού ή δυνατότητας πολιτισμικών επιτευγμάτων, τότε η απάντηση είναι εμφατικά ‘όχι’” .

Με άλλα λόγια, και για να ξεκαθαρίζουμε αυτά που θέλουν κάποιοι αξεκαθάριστα : στο ψευτοδίλημμα της εικόνας, πάνω [αλιευμένης απ’ τα social media], η απάντηση έχει δοθεί προ ημίσεος αιώνος, από τον πλέον αρμόδιο. Σε ό,τι με αφορά ως προς τους συγκεκριμένους δήθεν πρόσφυγες : ούτε “κατώτερους” τους θεωρώ, ούτε “ανώτερους”. Απλώς δεν έχω καμιά όρεξη, ούτε υποχρέωση, να τους τρώω στη μάπα.

* Άγγλος επιφανής πολιτικός των Tories που πρώτος, στα late ‘60s, αναφέρθηκε δημόσια στο πολιτισμικό πρόβλημα που σε “κάποιες δεκαετίες” θα αντιμετώπιζε η Αγγλία, ένεκα αθρόας εισροής μεταναστών από χώρες της British Commonwealth – πρώην Empire, και όχι μόνο.
Για όσους, δίκαια, θα απαντούσαν ότι η χώρα [όπως και η Γαλλία, και άλλες] υπήρξε η αιτία της εξαθλίωσης του τρίτου κόσμου, η ανταπάντηση είναι ότι, τελικά, ως απεδείχθη, αυτό δεν ήταν παρά η “ηθική κάλυψη” μιας επιχείρησης με εμβέλεια πιο πέρα απ’ την αποκατάσταση της αδικίας. Η οποία σχεδιάσθηκε εν γνώσει, και με τη συνεργασία μελών της ίδιας της αποικιοκρατικής ελίτ, εις υγείαν ημών των κορόιδων.
Αξίζει να ψάξει κανείς τον περίφημο λόγο του Enoch [Birmingham Speach – Rivers Of Blood, 1968], ερευνώντας ταυτόχρονα την επίδρασή του στην τότε βρετανική κοινωνία : ενθουσιασμός στα λαϊκά στρώματα, λυσσαλέα αντίδραση από μίντια και πολιτικούς, φίλους και αντιπάλους.
Οι ρίζες της σημερινής λογοκρισίας βρίσκονται εδώ – εννοείται ότι μιλάμε για ένα από τους πιο συστηματικά δυσφημισμένους ανθρώπους στη σύγχρονη ιστορία.