Δεν είναι κάποια φυλή στη ζούγκλα της Αφρικής.

Στη Σάμο, στην Ευρώπη του 2019, οι ψευτο-πρόσφυγες απαιτούν να μεταφερθούν σε δωρεάν διαμερίσματα και ξενοδοχεία στην ενδοχώρα για ν αρχίσει το "μπόλιασμα".

Το μόνο που δικαιούνται, είναι μία ανθρώπινη ΑΠΕΛΑΣΗ. pic.twitter.com/Bm35RU2wMa

— Σταυροφόρος (@stavroforos_) October 17, 2019

Δεν είναι ανάγκη να καταφύγεις σε ακραίες φράσεις για να στηρίξεις μια υπόθεση. Δεν είναι σωστό να καταφέρεσαι εναντίον ανθρώπων, μόνο και μόνο γιατί νιώθεις άβολα μαζί τους. Είναι απαράδεκτο, ως αντιχριστιανικό [είτε είσαι χριστιανός είτε όχι] να τους συμπεριφέρεσαι σαν σε κατώτερους.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι …πρέπει, σύμφωνα με κάποιους, να συμβιώσεις μαζί τους. Να …πάρεις απόφαση ότι θα ξεχάσεις τον τρόπο ζωής σου για χατήρι τους.
Η “ξενοφοβία” ξεκινάει ως αντίδραση. Και δεν είναι ξενοφοβία, ούτε υπάρχει νόημα που να αντιστοιχεί σ’ αυτή την λέξη, κατασευασμένη, όπως η …ομοφοβία και τόσες άλλες. Υπάρχει το φαινόμενο της συμβατότητας, της “χημείας” ανάμεσα σε ανθρώπους και λαούς, και το δικαίωμα της επιλογής. Αν πληρώνουμε κάτι αυτή τη στιγμή με τους “φίλους μας” απόγονους του Ερτουγρούλ, είναι τα ζεϊμπέκικα, η στήριξη στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, και γενικά η ερεβώδης βλακεία της αριστερής ιδεοληψίας περί λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους.
Πέρα από την ιδεοληψία, υπάρχει η στρεψοδικία που έχει αναδειχτεί σε νούμερο ένα τέχνη, από “ανθρωπιστές” που μας κουνούν το δάχτυλο, επικαλούμενοι επιχείρηματα που σε άλλες εποχές θα είχαν θέση μόνο σε νούμερο επιθεώρησης…
Η δοξασία ότι …δεν μπορούμε, ως λαός, να κάνουμε διαλογή ανάμεσα σε “καλούς και “κακούς” μετανάστες [ούτε καλοί, ούτε κακοί, απλώς συμβατοί και ασύμβατοι] είναι εξ ίσου λογική με το να σου λέει κάποιος ότι …οφείλεις να συναναστρέφεσαι τον οποιονδήποτε συναντάς τυχαία στο δρόμο. Γιατί, ως άνθρωπος κι αυτός, έχει δικαιώματα από σένα και τη ζωή σου.