Πίσω από τη μάσκα – φίμωτρο, υπάρχει η μάσκα – εργαλείο ομογενοποίησης και σταδιακής αποανθρωποποίησης. Αυτό δεν είναι μόνο “φιλολογική συζήτηση”. Πηγάζει και απ’ την άμεση, καθημερινή εμπειρία. Κοιτάζω, ας πούμε, την πρωινή εκπομπή του Σκάι. Πλέον και στα τηλεοπτικά πάνελ έχει μεταφερθεί η ευεργετική παρουσία της μάσκας – ενώ οι παρουσιαστές εμφανίζονται με αποκεκαλυμένο πρόσωπο, δίνοντας νέα διάσταση στον όρο “αναγνωρίσιμοι”.
Στην χωρισμένη στα τέσσερα οθόνη, η μία πάνω απ’ την άλλη, δυό φαλακρές οντότητες. Ο ένας είναι ο κύριος Κωστίδης, ο άλλος ο κύριος Καρβουνόπουλος. Χάρη στη μάσκα, οι δυο τους είναι πλήρως ομογενοποιημένοι, κι αυτό αποτελεί απλώς “οδηγό” για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι …το ίδιο ισχύει για τους πάντες, είτε διαθέτουν φαλάκρα είτε όχι. Στην ουσία, είτε είναι γυναίκες είτε άνδρες. Από παλιά μιλάμε για ένα πλήθος “ιδιαίτερων” χαρακτηριστικών, τα οποία, εν όψει “παγκοσμιοποίησης”, πρέπει να εξαληφθούν. Η μάσκα είναι χρησιμότατη σ’ αυτή τη διαδικασία.
Ο άνθρωπος του Θεού που οι μπάτσοι έβγαλαν σηκωτό απ΄το λεωφορείο, φώναζε στον θρασύτερο απ’ αυτούς: “βγάλε τη μάσκα, να βλέπω το πρόσωπό σου”. Το τι είδους συμπεριφορές μπορεί να πυροδοτηθούν απ’ το απυρόβλητο της μάσκας, φαίνεται απ’ το πιο απλό: μασκοφόρος, παραδοσιακά, είναι ο κακοποιός, ο κλέφτης. Τέτοιοι, με “μάσκες προστασίας απ’ τον κορωνοϊό”, έχουν αρχίσει ήδη ανενόχλητοι τη δράση τους.
Αν μέχρι τώρα το να κυκλοφορείς με μάσκα, εκτός περιόδου Καρναβάλου, κινούσε υποψίες, τώρα αποτελεί την “νέα κανονικότητα”.
Παρεμπιπτόντως, έχω την εντύπωση ότι ο περίφημος νόμος περί επιβολής αυστηρών ποινών για το έγκλημα της ληστείας, όταν αυτή γίνεται από άτομα με καλυμμένα ή αλλοιωμένα χαρακτηριστικά [σύμφωνα με την τροποποίηση που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ από τον κύριο Παρασκευόπουλο] εξακολουθεί να ισχύει…
Ωστόσο, τώρα, ο ληστής […αναρχικός ή όχι] διαθέτει νομική / ιατρική κατοχύρωση, για το εργαλείο που τον βοηθά στην άσκηση του λειτουργήματός του.