Γενικό ξεχαρβάλωμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι αυτό που επικρατεί στο μυαλό του κυρίου Πορτοσάλτε. Αυτό του δίνει την ευχέρεια να προωθεί λογιών-λογιών ατζέντες, λειτουργώντας σαν κούκλα εγγαστρίμυθου, με τρόπο δηλ. τυπικό του είδους του. Έχοντας πάντα κατά νου ότι ουδέποτε υπήρξε “κυβερνητική” ατζέντα [τα μέλη της κυβέρνησης ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με τον κύριο Πορτοσάλτε] δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο θα έκανε σήμερα κάτι διαφορετικό. Καλό είναι να μη μας διαφεύγει επίσης ότι οι συμμετέχοντας – εις εξ αυτών άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ – όχι απλώς συγκατανεύουν, αλλά και συμπληρώνουν τις προτάσεις του, όπως ο Χιούη ο Λιούη και ο Ντιούη.
Ας παρακάμψουμε προς στιγμή θεομηνίες και βιβλικές καταστροφές, μαζί με την αισθηματολογία που τις ακολουθεί εν είδει πολιτικού επιχειρήματος. Ας μείνουμε σε πολιτικά γεγονότα, πρόσφατα και μελλοντικά.
Τι έχει προηγηθεί;
Η εμφάνιση εδώ του κυρίου Ζελένσκυ, με τον κύριο Μητσοτάκη πιεζόμενο στα όρια της παράκρουσης για να τηρήσει το savoir vivre.
Η εμφάνιση απ’ το πουθενά [βλ. από Αμερική μεριά …μετά από ταξίδι εκεί του Α. Τσίπρα] του gay εφοπλιστή – αριστερού διεκδικητή της εξουσίας Στέφανου Κασσελάκη.
Τί έρχεται;
Οι δρομολογημένες εθνικές υποχωρήσεις στο Αιγαίο.
Το νέο κύμα “πανδημίας”, μασκών, λοκντάουν και εμβολίων. Ο ίδιος Πορτοσάλτε που κουνάει το δάκτυλο στον κύριο Μητσοτάκη, διαφήμιζε προχτές το νέο εμβόλιο, χασκογελώντας με την κυρία Παγώνη.
Τα παραπάνω πρόχειρα σταχυολογημένα [μπορεί να μου έχουν διαφύγει τα σημαντικότερα], υποδηλώνουν ίσως ότι στο παρασκήνιο γίνεται σκληρό παιχνίδι, με τον ΚΜ λιγότερο ενδοτικό απ’ όσο τον θέλουν “κάποιοι”. Δεν προσπαθώ να ηρωοποιήσω τον χειρότερο πρωθυπουργό της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά να επισημάνω ότι η κατακραυγή που έρχεται εναντίον του, είναι επίπλαστη όσο και η αποθέωση που είχε γνωρίσει.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δύσκολα θα πιστέψω ότι τα παραπάνω λέγονται από ένα Πορτοσάλτε που αφουγκράζεται την φωνή του “λαού” και όχι εκείνην του Κυρίου του. Ότι βρισκόμαστε δηλ. ενώπιον πρωτοφανούς στην ιστορία αλλαγής δρομολογούμενης …από τα κάτω.
Το “στρώσιμο της καθημερινότητας” και η “συγκρότηση του κράτους” που ζητάει ο δημοσιογράφος αποτελούν άσχημα νέα, πρώτιστα για μας. Και η …”πανστρατιά” που ακούγεται στο τέλος, βάζει απ’ την πίσω πόρτα σύσσωμο το “δημοκρατικό τόξο”, σε πλήρη αποθράσυνση.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η εκπληκτική ανικανότητα πάντως του Κούλη σε πρακτικά ζητήματα έχει σοκάρει ακόμα κι εμένα. Και πάλι βέβαια έχει φτάσει where no man has gone before με μοναδικό εξοπλισμό το ασύγκριτο ταλέντο του στα ψέματα.
Για να πω την αλήθεια, καταστάσεις όπως πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ. δεν τις παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς – δυο μέσα υπάρχουν γι’ αυτό, τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ και το διαδικτυακό …citizen journalism. 😂 Και στις δυο περιπτώσεις ζητούμενο είναι οι εικόνες που κόβουν την ανάσα και …ό,τι προκύψει ως συμπέρασμα.
Αλλά είμαι βέβαιος γι’ αυτό που λες, εκ της εν γένει πολιτείας του. Προφανώς, δεδομένης της “σημαντικότητας” της χώρας και της εκπληκτικής πολιτικής παράδοσής της, ο κύριος Schwab τον επέλεξε με συνοπτικές διαδικασίες, και με αποκλειστική προϋπόθεση τον όρκο πίστης στην Ατζέντα 2030.
Κάνω απλώς την υπόθεση ότι ο κυρ-Κούλης, δίπλα στο θράσος που δείχνει προς εμάς, επιχείρησε κάτι αντίστοιχο [κάποια …δυστοκία] προς την κατεύθυνση των διευθυντηρίων, βασιζόμενος στο ίδιο αβαντάζ – εκλογικό θρίαμβο.
Ως προς το ότι μυστικές διαβουλεύσεις λαμβάνουν χώρα για διάφορα ζητήματα, έως και χρόνια ολόκληρα πριν το επίσημο meeting, ούτε λόγος. Ήξερα άνθρωπο, ανώτατο αξιωματικό, που συμμετείχε σε τέτοιες.
Άσχετο : πρόσεξε πόσο μοιάζει ο Gustav Holst με το παιδάκι του 6th Sense. Όπως και ο Cherubini με τον …Ιάνη Ξενάκη.
Καλά ο δεύτερος είναι φτυστός. Για τον πρώτο δεν θα το σκεφτόμουν από μόνος μου, άσε που αρχικά νόμισα ότι επρόκειτο για νεανική φωτογραφία του Μάλερ.
…Για την ακρίβεια o Holst θα ταιριαζε περισσότερο ως ενήλικη βερσιόν του παιδίου, από την κανονική η οποία είναι ελαφρώς αποκαρδιωτική – ίσως αυτός ήταν κι ο λόγος της εξαφάνισης του Haley Joel Osmend, αν δεν επρόκειτο για απλή ασυμβατότητα με την “showbiz” λόγω [πασιφανούς] ευφυίας.
Ο Cherubini πάλι, μπορεί σήμερα να ειναι ancient history, υπήρξε όμως στην εποχή του “επαναστάστης”, ανανεωτής μάλιστα της …γαλλικής σκηνής [ένας απ’ τους πολλούς τέτοιους στο διάβα των αιώνων : η γαλλική πολιτική υπήρξε πάντα ιδιαίτερα φιλόξενη προς τους αλλοδαπούς καλλιτέχνες – αιώνες πριν τον Vangelis και τον Ianis]
Πλάκα πλάκα μετά το Brexit και την αυτοκτονία της Γερμανίας η Γαλλία τείνει να γίνει “αυτοκρατορική” δύναμη στην Ευρώπη. Όχι ότι κάτι τέτοιο αποτελεί σπουδαίο τίτλο τιμής. Κάτι σαν την Ελλάδα που είναι “πηγή σταθερότητας στα Βαλκάνια”.
Καλό για μας αυτό! “Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία”! 😀
Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, ποτέ δεν είχαμε πλημμυρίσει στην Καρδίτσα μέχρι to 2020 που ανέλαβε ο Μητσοτάκης. Just saying.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η διαδικασία της παρατήρησης επηρεάζει τρόπον τινά το παρατηρούμενο, δεν αποκλείεται η διαρκής αναφορά στη “γκαντεμιά” των Μητσοτάκηδων να έχει αρχίσει να …παράγει πραγματικότητα.
Δεν αποκλείεται φυσικά και να είναι όντως γκαντέμηδες.
Όταν δυο φορές μέσα σε τέσσερα χρόνια συμβαίνει κάτι που πρακτικά δεν είχε συμβεί ποτέ – και μάλιστα τόσο χοντρό – πρέπει να υπάρχει κάποια εξήγηση: φυσική, μεταφυσική, κοινωνική, πολιτική. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Ανακάλυψα βίντεο του 1994 με βυθισμένη ξανά, τη Μεταμόρφωση Καρδίτσας – ρεπορτάζ του δημοσιογράφου τότε, μετέπειτα βουλευτή Αργύρη Ντινόπουλου. Έχει ενδιαφέρον γιατί βλέπεις ακριβώς την ίδια εικόνα.
Μην το συζητάμε, καμία σχέση. Σε τέτοια έκταση ποτέ δεν είχε γίνει κάτι παρόμοιο, τουλάχιστον όσο θυμάμαι ή έχω ακούσει από παλιότερους. Κάτι έχει αλλάξει προς το χειρότερο.
Ας μην ξεχνάμε πάνω απ’ όλα ότι Κλιματική Αλλαγή …υπάρχει. Αυτό που αμφισβητείται, καθότι δεν υπάρχει η παραμικρή, όχι απλώς απόδειξη αλλά ούτε ένδειξη περί αυτού, είναι η “καθοριστική” συμβολή του ανθρώπου στο φαινόμενο.
Κατά τη γνώμη μου αυτή απλώς είναι η άποψη των Ρεπουμπλικάνων για να δικαιολογήσουν τα αίσχη τους. Προσωπικά πιστεύω ακριβώς το αντίθετο: προς το παρόν δεν υπάρχει πλανητικής κλίμακας “κλιματική αλλαγή”, αλλά σε τοπικό επίπεδο οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει το περιβάλλον ανεπανόρθωτα.
Παρακάμπτοντας την πολιτικοοικονομική πλευρά του θέματος [“ανάπτυξη” κλπ.], στατιστικά οι Ρεπουμπλικάνοι αποτελούν την πλειονότητα ανάμεσα σ’ εκείνους που θεωρούν ότι μια σταδιακή θέρμανση του πλανήτη συντελείται σταθερά, και ότι ο άνθρωπος είναι εν μέρει υπεύθυνος για αυτήν. Το “εν μέρει” αφορά σ’ ένα μη επιδεκτκό ακριβούς υπολογισμού [μιλάμε για χαοτικά συστήματα και συγκριτική ένδεια στοιχείων], όχι πάντως σοβαρό ποσοστό ανθρώπινης ευθύνης – έτσι δείχνει να είναι.
Αυτό, σε αντιπαράθεση με την Δημοκρατική πλειονότητα εκείνων που έχουν ταυτίσει με το έτσι θέλω την “κλιματική” με την “ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή”.
Η πρώτη άποψη είναι η πλέον πειστική από τις βασισμένες σε στοιχεία [όχι “εικόνες που κόβουν την ανάσα”] τοποθετήσεις που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου.
Το αστείο είναι ότι ακόμα και το περίφημο επιστημονικό consensus για το οποίο μιλούν οι διάφοροι Kerry & Co είναι απάτη. Οι απόψεις των οπαδών του ανθρωποκεντρικού climate change παρουσιάζονται διαστρεβλωμένες “επικοινωνιακώ τω τρόπω” απ’ τους neo-liberals προς επίτευξη συγκεκριμένων στόχων.
Δυστυχώς με τον καιρό γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσει κανείς νηφάλια στάση σε όλα σχεδόν τα ζητήματα. Οι μονόπλευρες τοποθετήσεις των μεν οδηγούν αναπόφευκτα σε αντίστοιχες τοποθετήσεις των δε, αλλιώς δεν τους δίνει σημασία κανένας. Είμαι σίγουρος ότι στο τέλος ακόμα και τα καθαρά μαθηματικά θα γίνουν αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης. Για το συγκεκριμένο ζήτημα πάντως είναι δύσκολο να βγουν οριστικά συμπεράσματα for epistemological reasons. Είναι αδύνατο να υπολογιστεί έστω και στο περίπου ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα, γιατί αυτός είναι πανταχού παρών και δεν μπορεί να υπάρξει μέτρο σύγκρισης, ενώ από την άλλη τα πρωτόκολλα και οι τεχνικές μέτρησης παλαιότερων εποχών δεν είχαν καμία σχέση με τα δικά μας. Υπάρχουν χίλιοι δυο παράγοντες που επηρεάζουν το κλίμα, την ακριβή (βλέπε: καθοριστική) επίδραση των οποίων στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει κανένας. Σε τοπικό επίπεδο πάντως είναι δύσκολο να παραβλέψουμε την συμβολή του ανθρώπινου παράγοντα. Το σημερινό μικροκλίμα της Αθήνας για παράδειγμα δεν μπορεί να είναι το ίδιο με κείνο του 1900. Είναι γελοίο να υποστηρίξει κανείς ότι αυτοκίνητα, εργοστάσια, κεντρικές θερμάνσεις, κλιματιστικά και τσιμέντο το έχουν αφήσει αμετάβλητο ή ότι χρειάζεται πλανητικής κλίμακας υπερθέρμανση για να εξηγήσουμε το αυτονόητο.
Ως προς αυτό σίγουρα. Αλλά προσωπικά δεν μπορώ να κρατήσω ίσες αποστάσεις απ’ τις δυο πλευρές, ούτε στο συγκεκριμένο θέμα. Υπάρχουν grosso modo κάποιοι που έχουν άδικο και κάποιοι που έχουν δίκιο. Οι εν δικαίω στην παρούσα φάση είναι οι Χριστιανοί MAGA Republicans, όπως μια φορά κι έναν καιρό ήταν οι αντίπαλοί τους. Καλύτερα ακόμα και αυτό εδώ το …”free market” από τα έντομα – πηγή πρωτεΐνης, το global ψηφιακό νόμισμα και τα ESG politics των Davos Men. Για να μη μιλήσυμε για την επέλαση της Επιστήμης με Ε κεφαλαίο στο όνομα της οποίας αποκλειστικά μιλούν οι Democrats.
Εν τω μεταξύ η παράνοια και η νεκρολαγνεία έχει χτυπήσει κόκκινο “στο Twitter”. Μιλάμε δεν κρατιούνται τα άτομα, διψούν για εκατόμβες θυμάτων, η ανυπομονησία τους δεν κρύβεται.
Συμφωνώ.. προς το παρόν, αν και κατά τη διάρκεια της πολιτείας του Τραμπ (και του δικού μας Μητσοτάκη) τα πράγματα εξελίχθηκαν αντικειμενικά – και θεαματικά – προς το χειρότερο. Φταίνε δε φταίνε δεν έχει σημασία, το αποτέλεσμα μετράει για μας – αν και αυτό τελικά συζητιέται, οι περισσότεροι δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται δια το πρακτικόν της υποθέσεως, η “παράταξη” και τα σύμβολα μετράνε γιαυτούς περισσότερο από το προσωπικό συμφέρον ή ακόμα και την επιβίωση. Δεν ξέρω πάντως γιατί πρέπει εγώ να πάω με τα νερά του ενός ή του άλλου ηλίθιου, αντί να έρθουν αυτοί με τα δικά μου. ΟΚ ποτέ δεν πρόκειται να γίνει το δεύτερο, θα μπορούσα όμως να εκμεταλλευτώ τη δυνατότητα της αδιαφορίας.. όσο υπάρχει ακόμα.
Φοβάμαι ότι η αδιαφορία αποτελεί πλέον πολυτέλεια – για να μην πω ότι ήταν πάντα.
Κι εμένα ψιλοουτοπικό μου φαίνεται.. όπως όλα these days😕