Είναι η πρώτη φορά που ο “Πρόεδρος Ζελένσκυ” μιλά για πιθανότητα “αναγκαστικού συμβιβασμού” με Πούτιν. Ο οποίος μάλιστα θα συμβεί με απαίτηση “του ίδιου του λαού του” : σε περίπτωση πτώσης του Μπαχμούτ [εξέλιξης που θεωρείται μάλλον σίγουρη] η ουκρανική κοινωνία θα νιώσει εξαντλημένη, λέει ο Ζ, ενώ ταυτόχρονα ο Πούτιν θα βρει ευκαιρία να “πουλήσει” τη νίκη στο δικό του λαό, στην Κίνα, στο Ιράν, στη Δύση, υποχρεώνοντας τους Ουκρανούς σε διαπραγμάτευση / επαναχάραξη του χάρτη.
Να συνδέσουμε απλώς το timing και αυτής της είδησης με την δίωξη εναντίον του Trump. Προσθέτοντας επ’ ευκαιρία, τις αποκαλύψεις που προέκυψαν, το ίδιο διάστημα, περί κινεζικού χρήματος σε λογαριασμούς μελών της οικογένειας Biden την περίοδο της αντιπροεδρίας του, με τους δικηγόρους αυτών να κάνουν λόγο για “good faith seed funds” [!] και αυτό να περνάει αβρόχοις ποσί από τα mainstream media.
Η συζήτηση της Kim Iversen με τον εγκυρότατο, κατ΄εμέ, αναλυτή Scott Ritter, είναι περισσότερο από ενδιαφέρουσα : ο άνθρωπος έχει το σπάνιο στην εποχή μας χάρισμα να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Συμπεριλαμβανομένης της “εισβολής” στην Ουκρανία, που δεν έπαψε ποτέ να είναι αυτό που την ονομάζει ο Πούτιν : μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
https://www.in.gr/2023/04/03/world/pagkosmia-meleti-prokalei-sok-sti-dysi-ta-2-3-tou-planiti-ypostirizoun-rosia-kai-kina/#amp_tf=%CE%91%CF%80%CF%8C%20%251%24s&aoh=16805607144363&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&share=https%3A%2F%2Fwww.in.gr%2F2023%2F04%2F03%2Fworld%2Fpagkosmia-meleti-prokalei-sok-sti-dysi-ta-2-3-tou-planiti-ypostirizoun-rosia-kai-kina%2F
Thanks!
Εννοείται …ποιον θα υποστήριζε ο κόσμος, τον πουτάνας γιό Ζελένσκι;
Αντίστοιχα μ’ αυτό, σε γκάλοπ που έκανε χτες το CNN [ποιος; το CNN] βγήκε ότι το 76,5% των Αμερικανών ανεξαρτήτως κόμματος θεωρούν ότι η δίωξη Trump γίνεται για πολιτικούς λόγους.
Εν τω μεταξύ τα ελληνικά [και όχι μόνο] μίντια βρίσκονται σε κατάσταση “σοκ και δέους” με τη μείωση της παραγωγής / αύξηση τιμών του πετρελαίου, λες και δεν έχει προαναγγελθεί αυτή απ’ τους του ΟΠΕΚ απ’ το φθινόπωρο. Αυτό που “εκκρεμούσε” ήταν προφανώς η εξασφάλιση των νώτων της Κίνας [εξ ου τα ταξίδια στη Μόσχα και η ειρηνοποιός κινητικότητα του κυρ-Σι στη Μ. Ανατολή] και τώρα, ποιος μας πιάνει. Είμαι πραγματικά περίεργος μέχρι πότε θα αντέξουν αυτά τα ερπετά με όλο τον κόσμο εναντίον τους.
Ότι αργά ή γρήγορα η Ευρώπη θα γίνει “εθνικιστική”, δεν χωράει αμφιβολία. Ήταν που ήταν η μετανάστευση, τώρα ήρθε και το ενεργειακό και άρχισε το πράγμα να δένει. Θα προτιμούσα βέβαια πιο γρήγορη αντίδραση, γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα, but.. κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Δεν ξέρω πόσο αργά θα γίνει η αντίδραση, ώρες ώρες με πιάνει μια αισιοδοξία. Η κυρία Marin της Φινλανδίας πήρε τον πούλο στις εκλογές. Το κεντροδεξιό NCP που νίκησε είναι μεν επίσης υπέρ της εισόδου στο ΝΑΤΟ, όμως οι πρώτοι στους οποίους απευθύνεται για συνεργασία είναι οι “ακροδεξιοί” Finns οι οποίοι φυσικά είναι εναντίον του όλου πακέτου : migration, climate change politics, NATO etc.
Δυστυχώς το κακό έγινε ήδη τόσο με τα μέτρα κατά του κορωνοϊού όσο και με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η μόνη ελπίδα για μια σχετική αντιστροφή της καταστάσεως είναι να τα βρούμε το συντομότερο με τους Ασιάτες είτε σε συνεργασία με μια λογική αμερικανική κυβέρνηση – αν και στην Αμερική κυβερνούν τα επιτελεία – είτε μόνοι μας. Κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει όσο τις ευρωπαϊκές μοίρες διαχειρίζονται διάφοροι τζιτζιφιόγκοι.
Συμφωνώ, εννοείται. Η μόνη λύση είναι άνοδος των λαϊκιστικών κινημάτων. Και οι άνθρωποι “με στοιχειώδη αισθητική” θα πρέπει να την βάλουν εκεί που η περίστασις επιβάλλει, και να τα υποστηρίξουν παντοιοτρόπως – στα καθ’ ημάς, ψηφίζοντας …Βελόπουλο και βάλε.
Έβλεπα χτες και άκουγα διάφορα από Αμερική [θα “καταθέσω” μια “βαρυσήμαντη” αναφορά εντός της ημέρας] και αυτό που προκύπτει με μαθηματική νομοτέλεια είναι κανονικός εμφύλιος. Οι τύποι [Democrats] δεν έχουν πλέον καμία επαφή με καμία πραγματικότητα, καμία λογική ή ηθική τάξη. Και το μήνυμα που στέλνουν, συνειδητά ή όχι, είναι : “Ξεχάστε κάθε ελπίδα να κερδίσετε ξανά εκλογές. Εδώ θα είμαστε και θα σας πηδάμε”.
This is pure fascist dictatorship. Ο βαθμός στον οποίο φαίνονται αποφασισμένοι, κάνει αδύνατο να φανταστεί κάποιος άλλη κατάληξη από αυτή μιας ένοπλης αντιπαράθεσης – απόσχισης πολιτειών κτλ.
Κι εγώ το ίδιο πιστεύω. Ούτως ή άλλως η Αμερική ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το διχασμό του Εμφυλίου, που κι αυτός αποτελούσε μια εκδήλωση προϊόντων αγεφύρωτων διαφορών μεταξύ ετερόκλητων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων. Η σύμπηξή τους ως ενιαίου έθνους αποτέλεσε πολιτικό θαύμα που εξηγούνταν εν μέρει από την αφθονία φυσικού πλούτου που άφηνε υποσχέσεις ενός λαμπρού μέλλοντος για όλους. Τώρα που ο πλούτος έχει αρχίσει με γρήγορους ρυθμούς να εξαντλείται, οι διαφορές ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Είναι πολύ λογικό περιοχές με κάποια φυσική και τεχνολογική αυτάρκεια όπως το Τέξας να μην έχουν καμία διάθεση να μοιραστούν their hard earned money με τους χαραμοφάηδες των γραφείων που οδηγούν τη χώρα σε βέβαιη καταστροφή και τους χαρακτηρίζουν κι από πάνω ρατσιστές και φασίστες.
Όπως και νάχει όμως, είτε με τη μορφή της πολιτικής ορθότητας είτε των εθνικιστικών ή αποσχιστικών κινημάτων είτε του ασιατικού δεσποτισμού το μέλλον ανήκει σε κάποια μορφή δικτατορίας και δεν υπάρχει επιστροφή στο βραχύβιο φαινόμενο που ξέραμε ως φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Θυμάμαι τον Χάιντεγκερ που έλεγε ότι το κατάλληλο πολιτικό σύστημα για την πλανητική εποχή δεν μπορεί να είναι το δημοκρατικό, γιατί αυτό δεν ανταποκρίνεται στην ουσία της τεχνολογίας, και δεν καταλάβαινα τι ακριβώς εννοούσε. Τώρα μου φαίνεται ότι καταλαβαίνω καλύτερα.
Από τον Χάιντεγκερ εξάλλου έχω εμπνευστεί και την ιδέα ότι αυτό που συνήθιζε να ονομάζει “σύστημα” ή “πλανητική τεχνική” αποτελεί επί της ουσίας μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης από μόνη της, η οποία θα κυριαρχήσει τελικά στην ανθρωπότητα χωρίς τις ανθρωπομορφικές γραφικότητες περί singularity τύπου Kurzweil.
Ούτε συζήτηση περί της διορατικότητας του Δασκάλου. Άλλος ένας άλλωστε [τηρουμένων των αναλογιών!] που γνώρισε σε ανύποπτο χρόνο το φαινόμενο της “δολοφονίας χαρακτήρα” – αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο εγνωσμένος [κακός] αντιγραφέας αυτού Σαρτρ, ο οποίος διατηρούσε μόνιμη δι’ αληλογραφίας επικοινωνία μαζί του, είχε αρνηθεί να τον συναντήσει όταν ο ΜΧ είχε επισκεφτεί τη Γαλλία!
Αν κάτι μου άρεσε στη όλη στάση του, είναι ότι ποτέ δεν “ζήτησε συγγνώμη”. Αντιθέτως υπέμεινε στωικά τον αποκλεισμό του, έδινε που και που καμιά διάλεξη με το φίλο του το Χάιζενμπεργκ σε κανένα επαρχιακό πολιτιστικό σύλλογο και φυσικά.. σκεφτόταν όσο οι άλλοι χαριεντίζονταν μεταξύ τους.
Και η ίδια η στάση του απέναντι στο καθεστώς μια χαρά ήταν …συγκρατημένα ανεκτική. Υπήρχε ένα είδος ανάτασης στη Γερμανία της περιόδου, εις πείσμα του τί πιστεύεται σήμερα [από “μελετητές” που εν συγχύσει όντες “αξιολογούν” τη στάση των πρωταγωνιστών μιας εποχής με βάση ένα τελικό αποτέλεσμα που εκείνοι δεν μπορούσαν παρά να αγνοούν].
Ως προς το κυρίως μελανό [το αντισημητικό] σημείο της υποθέσεως, ο κυρ-Χάιντεγγερ ήταν εγνωσμένα αθώος του αίματος, για όσους γνωρίζουν το βίο και την πολιτεία του. Εξ ου και είχε συγκεντρώσει αρχικά την καχυποψία και στη συνέχεια την ανοιχτή έχθρα “διανοητών” του Ράιχ. Μέντοράς του ήταν ο […καθόλου Εβραίος] Χούσσερλ, για να μη μιλήσουμε για τη σχέση του με την [καθόλου Εβραία επίσης] Hannah Arendt, η οποία ξεκινώντας από ερωτική παρέμεινε φιλική δια βίου.
Περί αντισημιτισμού εννοείται ούτε κουβέντα. Υπάρχουν εξάλλου καταγεγραμμένες πανεπιστημιακές παραδόσεις του επί ναζιστικού καθεστώτος όπου αρνείται κατηγορηματικά μέχρι και νύξεις περί “εβραϊκής φιλοσοφίας” που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Για τη γυναίκα του έχουν ακουστεί διάφορα κατά καιρούς, αλλά κι αυτά σε κάποιο βαθμό δικαιολογούνται λόγω.. αντιζηλίας.
Όσον αφορά πάντως την ευρύτερη “χαϊντεγκεριανή” έννοια της “τεχνητής νοημοσύνης” που ανέφερα παραπάνω, με αυτή την έννοια στην πραγματικότητα είχα υποθέσει παλιότερα ότι μια “τεχνητή νοημοσύνη” αποτελούσε τη γενεσιουργό αιτία της κρίσης του κορωνοϊού, πράγμα που επί της ουσίας δεν διέφερε από τη δική σου εντυπωσιακή παρατήρηση ότι τα σχετικά μέτρα πάρθηκαν τη στιγμή ακριβώς που υπήρξε για πρώτη φορά η αντίστοιχη τεχνική δυνατότητα.
Συμφωνώ και επαυξάνω, με την έννοια ότι η δική σου προσέγγιση είναι ως συνήθως πιο αυθεντικά στοχαστική [“θαυμαστική” για να κουοτάρω τον παμμέγιστο]. Οι όποιες δικές μου διαπιστώσεις εμφορούνται κυρίως από τα κόνσεπτ : “ο κόσμος ως πεδίο μάχης” [ό,τι αρπάξουμε μέσα σε δευτερόλεπτα μπας και επιβιώσουμε] και “ο κόσμος απ’ την οπτική γωνία του τέλους” [μελοδραματικές, επίσης στιγμιαίες συμπυκνώσεις]. Δεν μιλάω με “σεμνότητα”, ούτε υποτιμώ το ανωτέρω φαινόμενο, απλώς το βάζω στο πλαίσιο που ανήκει.