Ως προς τον κύριο Κικίλια, σχόλια και αναλύσεις περιττεύουν.
Ο τρόπος ομιλίας του, ο τόνος της φωνής του, μαρτυρούν το αξιοθρήνητο επίπεδο ενός ανθρώπου στον οποίο δεν θα καταδεχόσουν να πεις μια καλημέρα.
Αυτό με το οποίο έχω τεράστια περιέργεια είναι η στάση των γονέων, στην προοπτική υποχρεωτικού εμβολιασμού των παιδιών τους από 12 ετών *, με ένα εμβόλιο αδοκίμαστο, για τους κινδύνους απ’ το οποίο έχουν μιλήσει επιφανείς επιστήμονες, και το οποίο έχει προκαλέσει ρεκόρ παρενεργειών / απωλειών. Όλα αυτά, για μια ασθένεια η οποία αφορούσε εξ αρχής και εξακολουθεί να αφορά ηλικιωμένους με υποκείμενα νοσήματα. Και απ’ την οποία, σαφέστατα λεγόταν, ότι τα παιδιά ούτε να νοσήσουν σοβαρά μπορούν [εξακολουθεί να ισχύει, σε πείσμα των αθλιοτήτων που ακούγονται για τις μεταλλάξεις] ούτε καν να τη μεταδώσουν.
Περιμένω λοιπόν να δω τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί οι γονείς. Γιατί αν εξακολουθήσουν την παθητική στάση που δείχνουν μέχρι σήμερα, οι δολοφόνοι των παιδιών τους θα είναι οι ίδιοι. Ούτε οι “ειδικοί”, ούτε η κυβέρνηση.

* Στην Αμερική, χώρα – πρότυπο και άρμα των εξελίξεων, οι σκέψεις περιλαμβάνουν την έναρξη του εμβολιασμού στον έκτο μήνα.