Πίσω από την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, υπάρχουν ποικίλες παθογένειες, η τελευταία απ’ τις οποίες, για όποιον θέλει ντε και καλά να την συμπεριλάβει, είναι ο …κορωνοϊός.
Το όνειρο, η αβάσταχτη ανάγκη του Έλληνα γονιού να σπουδάσει τα παιδιά του, για να μη μείνουν “τούβλα” όπως εκείνος, υπήρξε σήμα κατατεθέν μιας περιόδου εσωτερικής μετανάστευσης [“αστικοποίησης”] που θα μετέτρεπε πόλεις, προεξαρχούσης της πρωτεύουσας, και χωριά …σ’ αυτό που είναι σήμερα.
Με φόντο τις ονειροφαντασίες του γονιού, η επιλογή …επιστημονικής καριέρας για τη συντριπτική πλειονότητα των νέων αποτέλεσε μονόδρομο, με την ομογενοποιημένη φιλοδοξία να συγκεντρώνεται στα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ακτινοβολία : “γιατρός και δικηγόρος”.
Κάπως έτσι γεμίσαμε από ανθρώπους που “επέλεξαν” επαγγελματική σταδιοδρομία όχι από κάποια οικειότητα ή αγάπη προς το αντικείμενο, αλλά για το κοινωνικό πρεστίζ της υποθέσεως *.
Κάποιοι απ΄αυτούς αντιμετωπίζουν σήμερα τον κόσμο από θέση απόλυτης ισχύος. Κι αν φαίνονται να το απολαμβάνουν, είναι γιατί …το απολαμβάνουν όντως. Στο κάτω κάτω …αυτός ήταν ο λόγος κατ’ αρχήν για την επιλογή τους.
Έχεις ας πούμε ένα άνθρωπο όπως ο κύριος Χρούσος [μέλος της επιτροπής εμβολιασμού] που θα διέπρεπε καλότατα σε κάποιο χειρωνακτικό επάγγελμα, όντας ωφέλιμος για την κοινωνία και τον εαυτό του, να σου απευθύνεται με αέρα υπεροχής από την καθηγητική του έδρα.
Και να λέει πράγματα όπως τα εξής:
“Δεν έχουν πειστεί για τον εμβολιασμό όσοι θα έπρεπε. Θα πρέπει να πείσουμε και τους υπόλοιπους …όχι μόνο για το καλό τους, αλλά για το καλό όλων μας.
Θα υπάρξουν προνόμια για τους εμβολιασμένους. Για παράδειγμα στην εστίαση, οι εμβολιασμένοι θα μπορούσαν ακόμα και να κάθονται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο γι’ αυτούς, εσωτερικό χώρο…καταλαβαίνω ότι μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα, αλλά έτσι πρέπει. Θα υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Οι ελεύθεροι και οι μη ελεύθεροι.
Αυτοί που δεν θα έχουν εμβολιαστεί θα είναι πολύ περιορισμένοι …ή θα κυκλοφορούν με μάσκες”.
‘Όπως έχω ξαναγράψει, ο συγκεκριμένος επιστήμων πρέπει να είναι κάτοχος ενός εξαιρετικά χαμηλού IQ. Είναι ως εκ τόσο χυδαία ασυμμάζευτος, που καταλήγει …χρήσιμος.
Άφησα λοιπόν το καλύτερο για το τέλος : την απάντησή του σε “δημοσιογραφική” ερώτηση περί το πότε θα βγάλουμε τις μάσκες.
“Κοιτάχτε, αν ήτανε για ιατρικούς λόγους θα μπορούσαμε να τις βγάλουμε και τώρα. Αλλά δεν το κάνουμε αυτό …ώστε σιγά σιγά να εμβολιαστούνε και οι υπόλοιποι!”

* Όχι τυχαία, το φαινόμενο του παρά φύσιν υπερπληθυσμού επεκτάθηκε, την ίδια περίοδο και στον “δαφνοστεφανωμένο” καλλιτεχνικό χώρο.