Θέμα της ημέρας είναι ο θόρυβος που έχουν ξεσηκώσει οι συνήθεις ύποπτοι [ή μάλλον …ένοχοι εγκληματικής ηλιθιότητας] γύρω από το “Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας”, προγραμματισμένο για τις αρχές Ιουλίου στα Ιωάννινα.
Παραθέτω κάποια αποσπάσματα από την μπροσούρα / πρόσκληση, την οποία θεωρώ δεδομένο ότι οι “έγκριτοι σχολιαστές” των social media δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν.

Στόχος του Συνεδρίου είναι να υπογραμμίσουμε την αξία και την σημασία της ενημέρωσης γύρω από τα θέματα της γονιμότητας, να παρουσιάσουμε τη σημερινή εικόνα, η οποία ξεκάθαρα αναδεικνύει ότι η υπογεννητικότητα μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία, και ο βασικός λόγος που την χαρακτηρίζει είναι η έλλειψη γνώσης για τα ζητήματα της γονιμότητας. Έχει χαθεί, ήδη, η δυναμική της πρόληψης και εστιάζουμε στη «θεραπεία», καθώς έχει δημιουργηθεί η εσφαλμένη αντίληψη πως μέσω της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, όλοι οι φραγμοί που ανυψώνει η υπογονιμότητα, είναι πλέον εύκολα προσπελάσιμοι και αντιμετωπίσιμοι. Όραμά μας, όλων εκείνων που υπηρετούμε την ανθρώπινη αναπαραγωγή είναι να μιλάμε για υπογονιμότητα μόνο σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν αδιασάλευτοι ιατρικοί λόγοι. Να εκλείψουν τα ζευγάρια εκείνα που λόγω της μη ενημέρωσης των είναι υπογόνιμα και επομένως άτεκνα σε προχωρημένη ηλικία.
Θα αναδειχθεί στις επιστημονικές διαλέξεις και συζητήσεις, η ανάγκη της επαγρύπνησης από την νεότητα, ακόμα και τη εφηβεία, για την προάσπιση της γονιμότητάς τους με τον σωστό οικογενειακό προγραμματισμό και με την επαναφορά του προτύπου δημιουργίας «πυρηνικής» οικογένειας ενωρίς, παράλληλα με την υλοποίηση των επαγγελματικών προσδοκιών, με την κατάκτηση της επιστημονικής καταξίωσης και αναγνώρισης, με τις δυσκολίες της ζωής, οικονομικές και κοινωνικές, και με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ελεύθερου ανθρώπου που τον διαμορφώνουν ως ξεχωριστό μαχητή στην κοινωνία μας, όχι όμως μόνο του και απογοητευμένο φυγά για τις επιλογές του, ειδικά όταν είναι πια πολύ αργά.
Θα γίνει, επίσης, παρουσίαση των στρατηγικών που πρέπει να διαμορφωθούν τόσο σε ιατρικό, όσο και σε οικονομικό, πολιτικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο, ώστε όλοι από κοινού να υποστηρίξουμε την προαγωγή της γνώσης στα θέματα της γονιμότητας, ο καθένας με την δυναμική του και την ιδιαίτερη θέση του στην κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα και κοινωνικά στρώματα, ακούγοντας επιστήμονες και πανεπιστημιακούς δασκάλους από το νομικό, δημοσιογραφικό και πολιτειακό σύστημα της χώρας μας, αλλά κι εκπροσώπους της Εκκλησίας μας, πεφωτισμένους Ιεράρχες. Νιώθουμε την ανάγκη μιας κοσμοθεωρειακής σύγκλισης από αυτούς που θέλουν να καινοτομούν, να θέτουν όρια, να ξεπερνούν προκαταλήψεις και να βρίσκουν τον κοινό τόπο εφαρμογής της αναπαραγωγικής ιατρικής χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να πατάμε κόκκινες γραμμές μέσα από βιοηθικά διλήμματα. Προσδοκούμε η Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή να γίνει εργαλείο θεραπείας όσων νοσούν από την υπογονιμότητα και όχι όλων εκείνων που έφτασαν στην υπογονιμότητα από παράπλευρους δρόμους των επιλογών τους.
Η Πολιτεία και οι φορείς της θα μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα προς όλους ότι η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας είναι η χαρά της ζωής, η αντιρρόπηση της υπογεννητικότητας, η δημοσιονομική εξασφάλιση ενός κράτους προοπτικής που δεν φθίνει αλλά ακμάζει που δεν “γερνάει” αλλά σφύζει από δημιουργία και ανάπτυξη. Ενός κράτους που πρέπει να μην επικεντρώνεται στα άκρα, στην περίθαλψη των παιδιών και των ηλικιωμένων, αλλά να εστιάζει στον κεντρικό πυλώνα, που είναι τα ζευγάρια της αναπαραγωγικής ηλικίας γιατί έτσι μόνο θα εξασφαλίσει και τα παιδιά και τους γηραιότερους, ενώ παράλληλα θα εμπνεύσει ασφάλεια και σιγουριά στην παραγωγική τάξη των πολιτών, διατρανώνοντας την ασπίδα της οικογένειας στην «εστία» της, στη χώρα της, στην κληρονομιά της και στην ιστορία της.
Φέτος, επετειακή χρονιά για τη χώρα μας, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση είμαστε πλέον σε θέση να χαράξουμε υπεύθυνα το μέλλον μας και να αφήσουμε το δικό μας αποτύπωμα στην αντιμετώπιση της μάστιγας της υπογεννητικότητας που απειλεί με αφανισμό το έθνος μας. Οι πράξεις μας θα αξιολογηθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος αλλά και από την κοινωνία του σήμερα.

Δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο εκ μέρους μου πέρα από ένα “ναι σε όλα” . Εκτός απ’ το ύφος και τις διατυπώσεις. Ακόμα πιο προβληματικό από επικοινωνιακής απόψεως είναι το trailer του Συνεδρίου, το οποίο κάποιοι εκεί πέρα έπρεπε να προβλέψουν ότι θα ξεσήκωνε την μήνιν των θηλυκών [=“φεμινιστικών”] μαλακίων και των αρσενικών που τα στηρίζουν. Το σποτάκι είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόταν για τη δήλωση συμμετοχής των ανωτέρω σε ένα ακόμα …διατεταγμένο διαδικτυακό όργιο.
Το πρόβλημα των γυναικών που φτάνουν σε προκεχωρημένη για την κύηση ηλικία, ασχολούμενες αποκλειστικά με την καριέρα τους, είναι τοις πάσι γνωστό. Ομολογείται από τις ίδιες – συνεντεύξεις διασήμων γυναικών που εκφράζουν μια εκ των υστέρων θλίψη / “μεταμέλεια” γι’ αυτό, υπάρχουν ων ουκ έστιν αριθμός. Το ότι κάποιοι προσπαθούν να το εμφανίσουν ως ανύπαρκτο, είναι ενδεικτικό των σκοπών τους. Γιατί, αυτό που επιμελώς κρατιέται εκτός συζητήσεως είναι ότι …η προβολή ως προτύπου της γυναίκας επαγγελματία, της γυναίκας επιχειρηματία και της γυναίκας executive, αποτελεί επίσης στερεότυπο το οποίο προπαγανδίζεται επί δεκαετίες με σύστημα και μέθοδο*, και με συγκεκριμένους σκοπούς, μεταξύ των οποίων η διαστρέβλωση της γυναικείας φύσης. Η οποία, είτε το θέλουν οι του “φεμινιστικού κινήματος” και οι συνοδοιπόροι τους είτε όχι …περιλαμβάνει και την ανάγκη για τεκνοποιία.
Ο οφειλόμενος σεβασμός στις γυναίκες που επιλέγουν να μην προχωρήσουν σ’ αυτήν δεν χρειάζεται να τονισθεί. Αλλά οι [βλακώδεις] επικρίσεις που δέχονταν στο παρελθόν κι ακόμα δέχονται για την επιλογή τους, δεν αποτελούν δικαιολογία για την οργανωμένη εκστρατεία εναντίον της τεκνοποίας που εκτυλίσσεται εδώ. Γιατί αυτό που κρύβεται τελικά πίσω απ’ τις αντιδράσεις, για όποιον κοιτά προσεκτικά, είναι μια αυτοκτονικού τύπου αλλεργία για το φαινόμενο της αναπαραγωγής “συλλήβδην”.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι επιτελείς του συνεδρίου είναι όντως ένοχοι για ένα πράγμα : για το ότι υιοθέτησαν [ίσως λόγω νοοτροπίας] το πατροναριστικό, με αποχρώσεις επιτίμησης ύφος των σταλινοακτιβιστριών που οδηγούν τον εναντίον τους όχλο.
Τώρα, το ότι, μαζί με την Καίτη Γαρμπή και την Ράνια Θρασκιά αποσύρει την αιγίδα της από αυτό και η “Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας”, ιδίως όταν η κίνηση έρχεται μια εβδομάδα μετά την ανακοίνωσή της περί υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, θα ήταν μια εντυπωσιακή ένδειξη για το ποιόν της, αν δεν το είχαμε ήδη καταλάβει.

* Με μια αφοπλιστικής βλακείας αποστροφή η Σιμόν Ντε Μποβουάρ …όρισε το ζήτημα μισό αιώνα πριν : “Καμία γυναίκα δεν θα έπρεπε να έχει…άδεια παραμονής στο σπίτι για το μεγάλωμα των παιδιών της. Άπαξ και υπάρχει η επιλογή, πολλές γυναίκες θα στραφούν σ’ αυτήν. Πρόκειται για ένα τρόπο εξαναγκασμού των γυναικών σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση“.