Η Άννα Δαμιανίδη γράφει για την τραγική ιστορία του κοριτσιού που βρέθηκε νεκρό σε παραλία.
Πρώτα διάβασα τα σχόλια: Η μάνα που πέταξε το παιδί στη θάλασσα. Διεστραμμένο τέρας. Χρειάζεται λιντσάρισμα. Είχε δύο ακόμα παιδιά μαζί. Κράτησε τ’ αγόρια, πέταξε το κορίτσι. Μετανάστρια.
Το παιδί είχε πεθάνει. Φοβήθηκε.
Ας το πήγαινε σε νοσοκομείο. Κανένα νοσοκομείο δεν θα την έδιωχνε.
Πραγματικά. Κανένα νοσοκομείο δεν διώχνει άρρωστα παιδιά στην Ελλάδα, αλλά το ήξερε; Πώς μαθαίνουν να βρίσκουν βοήθεια για τα παιδιά οι μετανάστριες; Υπάρχει κάποιο γραφείο πληροφοριών; Μήπως το μόνο που μαθαίνουν με χίλιους τρόπους είναι ότι είναι ανεπιθύμητες, κι αυτές και τα παιδιά τους, και κυρίως οι άντρες τους, που καταφέρνουν να φτάσουν στις απέραντες ελληνικές ακτές; Απέραντες για τη γεωγραφία, για μας πολύ στενές κι αυτοί δεν χωράνε. Τι για εισβολή μιλάμε, μόλις αποφευχθεί κανένα ναυάγιο με φτωχούς ανθρώπους που ελπίζουν να δουλέψουν σαν σκλάβοι ερχόμενοι με κίνδυνο της ζωής τους στην Ευρώπη, τι για υβριδικό πόλεμο. Απίστευτες εξυπνάδες, και μετράνε μετά οι πολιτικοί τις μερίδες φαγητό που τους δίνουν, ευρωπαϊκά λεφτά ούτως ή άλλως, αφού τους κλείσουν κάπου συρματοπλεγμένους, αντί να τους αφήσουν να δουλέψουν τους ανθρώπους, το μόνο που θέλησαν. Αυτό είναι ο υβριδικός τους πόλεμος. Πόσες ψήφους πια θα μαστεύσουν από την καλλιέργεια του μίσους και του φόβου; Και πόση υποκρισία μπορούμε να αντέξουμε όταν βγαίνουν στο φως τέτοιες ιστορίες;
Στη θάλασσα το πέταξε το παιδάκι της η μετανάστρια, δεν μου φαίνεται εμένα και τόσο τερατώδες. Στη θάλασσα απ’ όπου ίσως έφτασε κι αυτή με χίλιους κόπους. Στη θάλασσα με τα άλλα τα παιδάκια, ή θα μου πείτε ότι δεν ξέρουμε πως έχει η θάλασσα παιδάκια στον βυθό της, από τα ναυάγια με τους μετανάστες, από την Πύλο, όπου τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν, από τις προσπάθειες να περάσουν στα νησιά. Στη θάλασσα που λέγαμε ότι ενώνει, τι ρομαντικά πράγματα έχουμε πει… Γιατί όχι στη θάλασσα δηλαδή; Γιατί να το δώσει στη γη που δεν τη θέλει; Η θάλασσα δεν ρωτά, αγκαλιάζει χωρίς κόπο, σε παίρνει, σε νανουρίζει. Μπορεί και να σε χρησιμοποιεί, αν καταφέρεις να απομακρυνθείς από τις ακτές, όπου θα σε βρουν, θα σε συλλάβουν, θα σε ανακρίνουν, θα σε φυλακίσουν, θα καταλήξεις σε κελί και θα ψάχνεις μετά τα παιδιά σου, που μπορεί να σε κρίνουν ανάξια να ξαναδείς, αυτοί που δεν σε βοήθησαν, δεν σε καθοδήγησαν, λες και δεν ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά, ακόμα και στη δική σου χώρα, στο ίδιο σου το σπίτι, με τις γιαγιάδες παραστάτες, λες και δεν μεγάλωσε κανένας τους παιδιά, λες και δεν είδαν ποτέ παιδί να μεγαλώνει. Αυτοί που δεν σε ήθελαν, που σε έδιωχναν με κάθε τρόπο. Αυτοί είναι οι κριτές σου.
Το ότι αυτό το κείμενο είναι δημοσιευμένο σε έντυπο του mainstream (Athens Voice, της οποίας η “συγγραφέας” Άννα Δαμιανίδη είναι συνεργάτις) αποτελεί μια καλή απάντηση στο ερώτημα “γιατί ο υπερπληθυσμός των …δημοσιολόγων στα σόσιαλ μίντια;” Τι άλλο αποτελεί αυτός, αν όχι το επόμενο λογικό βήμα απ’ το ξεφτίλισμα της επαγγελματικής δημοσιογραφίας;
Φυσικά δεν είναι η μόνη που ευτελίζεται. Από που από κι ως που πχ. δε δικαιούται να εκφέρει άποψη για διεθνή ζητήματα ο …“Mr. Nobody”, όταν ακούω με τα αυτιά μου, μεσημεριάτικα, κάποιο κύριο Υφαντή, “καθηγητή Διεθνών Σχέσεων της Παντείου” να αποδίδει την καθυστέρηση της άφιξης Γκίλφοϊλ στο μπλοκάρισμα της διαδικασίας από τους δημοκρατικούς, το οποίο αποτελεί …δικαιολογημένη αντίδρασή τους σε μέτρα του Τραμπ, ο οποίος “επενδύει σταθερά στην πόλωση απ’ το ξεκίνημα της πρώτης του θητείας!”;
Θέλω να πω, πόσο πιο θλιβερός από “αυτό” μπορεί να είναι ο τελευταίος τυχάρπαστος που θα μαζέψεις απ’ το δρόμο;
Εμπάτε σκύλοι και αλέστε it is.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Όταν το διάβασα εντωμεταξύ αυτό δεν άντεξα να μην το αναδημοσιεύσω:
https://www.protothema.gr/world/article/1679718/i-heiroteri-mitera-tis-australias-pairnei-apozimiosi-pano-apo-ena-ekat-euro-gia-ta-20-hronia-pou-perase-adika-sti-fulaki/
Φαίνεται πως έκανα λάθος όταν έλεγα ότι περιπτώσεις όπως η Πισπιρίγκου δεν έχουν παγκόσμιο προηγούμενο. Τελικά έχουν. Προς μεγάλη μου ικανοποίηση.
Κρίμα μόνο που δεν πρόλαβε να δει την απόφαση ο μακαρίτης ο Κούγιας.
Και μόνο το γεγονός πάντως ότι μια τέτοια είδηση – of all things – δημοσιεύεται στα ελληνικά media, προσωπικά μου αναπτερώνει το ηθικό😠
Περιπτώσεις παρεμπιπτόντως όπως η εν λόγω αλγερινή – το χειρότερο είδος λαθρομεταναστών by far – απλώς επιβεβαιώνει τις εικασίες μου. Τοιούτες περιπτώσεις παιδοκτονιών από βλαμμένες λαϊκές γυναικούλες είναι πάντοτε self-evident. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά εκ του πονηρού.
On second thought αρκετά με την αναπτέρωση του ηθικού και τα σχετικά. Καιρός είναι πια ναφήσω τον καταραμένο αυτό κόσμο να πάει κατά διαόλου.
Λίγο περίεργο εντωμεταξύ αυτό με την κόρη του Σαμαρά στην παρούσα τουλάχιστον συγκυρία. Έχω την εντύπωση παρεμπιπτόντως ότι ο πραγματικός λόγος που ο Σαμαράς δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των οπαδών του, είναι το γεγονός ότι και ο ίδιος αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα υγείας και όχι τόσο οι αμφιβολίες για την επιτυχία του “κινήματος”.
Ως προς την “Αλγερινή” εννοείται ότι είναι ένα δύστυχο διαταραγμένο ον που ελπίζει κανείς να μη πέσουν να το φάνε κι αυτό όλοι οι “ευαίσθητοι” (και για το πρόσθετο …σατανικό έγκλημα της λαθρομετανάστευσης).
Τώρα αυτό με το Σαμαρά τι περίεργο να είναι. Το μόνο που μπορώ να φανταστώ, και είναι far fetched, είναι κάποιο “μήνυμα” (;!) Άλλοι λένε για το εμβόλιο, go figure.
Η πιο απλή εξήγηση, αν δεν αρκεί το της συμπτώσεως, είναι ότι ο εν λόγω βρίσκεται σε κομβική περίοδο της ζωής του. Και ότι από ένα “x” υπόβαθρο συνθηκών (“κοσμικών”, “αστρολογικών”, whatever) πηγάζουν διάφορα γεγονότα, ο συσχετισμός των οποίων ένας Θεός ξέρει αν και πώς μπορεί να υπολογιστεί.
Πάντως εγώ δεν την έχω δει τη “μη ανταπόκριση”. Αυτό που ξέρω είναι ότι σε συνέντευξή του έδειξε να αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες των της “Κίνησης” αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Είναι σαφές ότι όλα θα εξαρτηθούν απο μυστκές σφυγμομετρήσεις που πραγματοποιούν κάποιοι …άλλου τύπου από τα μαγειρέματα της MRB και της Alco.
Στο βαθμό που μπορώ να καταλάβω από τις περιγραφές, για εγκεφαλικό ανεύρυσμα μου ακούγεται. Δύσκολο σε αυτή την περίπτωση να είναι από τα εμβόλια. Είναι κάτι που μπορεί άνετα να συμβεί σε νεαρή σχετικά ηλικία χωρίς προηγούμενα συμπτώματα. Και μιας και μιλάμε για συμπτώσεις, η αδερφή μου είχε παλιότερα δεχθεί μόσχευμα στο μάτι από εικοσάχρονο δωρητή που πέθανε από αυτήν ακριβώς την αιτία. Λίγο καιρό μετά την εγχείρηση επισκεφτήκαμε οικογενειακώς την οικογένεια του δότη, την οποία πετύχαμε ως ανεμένετο σε αβάσταχτο πένθος. Το περίεργο τώρα ήταν ότι, αντί να κοιτάνε την αδερφή μου, όλοι κάρφωναν επίμονα το βλέμμα τους επάνω μου. Όταν καθίσαμε να φάμε, πρόσεξα μια φωτογραφία του αποθανόντος δίπλα στο τραπέζι και με το ζόρι συγκράτησα ένα νευρικό γέλιο. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο άτυχος νεαρός ήταν κάπως ψηλότερος από μένα, κατά τάλλα ήταν ολόιδιος εγώ!
Κανονικά με τέτοιου είδους (μη) συμπτώσεις θα έπρεπε να ασχολείται ο άνθρωπος 24/7, αντί για τις ασυναρτησίες της επικαιρότητας.
Πρέπει να υπάρχει κάποιος κρυμμένος νόμος πίσω από αυτές τις συμπτώσεις, αλλά πιθανότατα είναι πολύ περίπλοκος ή πολύ απλός (ή απλά πολύ.. διαφορετικός) για να τον κατανοήσουμε.
Η σχέση πάντως με την αδερφή μου χαρακτηρίζεται από σωρεία εξωπραγματικών συμπτώσεων που αντιστέκονται πεισματικά σε (πιθανο)λογικές εξηγήσεις. Κάτι παρόμοιο πρέπει να συνέβη και με τα παιδιά της Πισπιρίγκου.
Ίσως ο λόγος που δεν κατανοούμε το συγκεκριμένο “νόμο” είναι ότι κάθε φορά λέμε (εγώ πρώτος) ακριβώς αυτό : “κάτι συμβαίνει εδωπέρα αλλά είναι πολύ μυστηριώδες για να το καταλάβουμε”. Μ’ αυτό τον τρόπο ούτε καν ξεκινάμε. Έχω προσπαθήσει με τις φτωχές μου δυνάμεις στο παρελθόν, αλλά σταμάτησα πολύ γρήγορα με απογοήτευση. Θα “επαναλάβω”.
Προσωπικά φοβάμαι και λίγο την απάντηση. Μου έχουν περάσει κατά καιρούς διάφορες ιδέες από το μυαλό, είναι όμως όλες τους deeply unsettling and extremely disturbing.
Για να είμαι ειλικρινής, έχω σκεφτεί και κάποιες “καθησυχαστικές” εξηγήσεις. Κατά βάση όμως όλες εξηγούν το ανεξήγητο με το.. ανεξήγητο. Δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα το οικείο.
Ως προς τον Σαμαρά πάντως, όσο άκαιρο (;) και αν είναι, πρέπει να σημειώσει κανείς ότι η συγκεκριμένη φάση, και τη λαϊκή συμπάθεια στο πρόσωπό του θα “διεγείρει” – φαίνεται αυτό ήδη – και τον ίδιο θα κάνει, μετά από ένα διάστημα, να αναλάβει πιο αποφασιστικά δράση. Αλλιώς μπαίνει σε κατάθλιψη και σε δρόμο χωρίς επιστροφή σε προσωπικό επίπεδο (έχω δει τέτοιες περιπτώσεις και είναι φρίκη στην κυριολεξία).
Το θέμα είναι αν “μετά από αυτό το διάστημα” θα γίνεται κάτι.
Αν πάντως τεθεί εκτός μάχης – διόλου απίθανο – το όλον θα μπορούσε όντως να είναι, έστω και σε επίπεδο far-fetched speculation, ψιλοπερίεργο.
Κι εγώ τα ίδια σκεφτόμουν. Κρίμα πάντως για την κορούλα του. Και στις φωτογραφίες τουλάχιστον φαινόταν καλή κοπελίτσα.
Εν τω μεταξύ κοιτάζοντας την υπόθεση της Αυστραλιανής που “σκότωσε τα τέσσερα παιδιά της!” (και έχοντας υπερνικήσει το σοκ από την ομοιότητά της με τη Λιάνα Κανέλλη) είδα την απίθανη λεπτομέρειεα της υποθέσεως : την αποζημίωση, ανερχόμενη σε …1.116.598 ευρώ. Εννοείται ότι το θέμα ως προς το ποσό αφορά στη σχετική ασημαντότητά του, όχι μόνο για τα “20 χρόνια άδικης φυλάκισης” αλλά και (αν όχι κυρίως) για τον απίστευτο στιγματισμό που αφορούσε η καταδίκη.
Αλλά η δική μου, πρόσθετη απορία αφορά στο ίδιο το ποσό και τον ακριβή υπολογισμό του. Κάποιος θα μπορούσε να “εξηγήσει”, υποθέτω, τα πώς και τα γιατί (γιατί ας πούμε 1.116.598 ευρώ και όχι 1.138.799). Αλλά …το γελοίον (και αηδιαστικόν) του πράγματος δεν το αντιλαμβάνονται;
Τέτοιες υποθέσεις πάντως δείχνουν την ανάγκη “εδώ και τώρα” απαλλαγής από τα μίντια : η δική τους ανάγκη για ολοένα και πιο εξωφρενικές “ειδήσεις” γεννά “τέρατα” τύπου Πισπιρίγκου. Ακόμα και τα ίδια τα σόσιαλ μίντια – ουραγοί αυτών θα ηρεμούσαν κάπως.
Έχω την αίσθηση ότι ο πραγματικός λόγος που τα ελληνικά media εστίασαν την προσοχή τους εις το (άσχετο) θέμα του ποσού της αποζημίωσης, είναι για να μη θέσουν ευθέως το αυτονόητο ερώτημα “ρε παιδιά, μήπως εν τέλει κάναμε κι εμείς.. ΜΑΛΑΚΙΑ??”
Μπάη δε ουαίη, η ευαισθησία και τα δάκρυα για τα Τέμπη, χάθηκαν μέσα στο πέλαγος της μίζας του …ΟΠΕΚΕΠΕ.
Τι άλλο μπορεί να υποδηλώνει αυτό αν όχι την (εξ αρχής) εργαλειοποίηση του θέματος;
Το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ κι αν έχει εργαλειακό χαρακτήρα!!
Αυτό ακριβώς εννοώ! Ότι από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε το “απόλυτο” εργαλείο …”ΟΠΕΚΕΠΕ”, το εργαλείο “Τέμπη” περιήλθε σε αχρησία!
Ευτυχως που υπαρχουν κι αυτα τα χιπστερο-σαιτ σαν το Α.Voice και γελαμε .. Πιο γλοιωδες κειμενο δυσκλα θα βρει κανεις ..
Στην αρχή δεν το πίστευα, νόμιζα ότι είναι αστείο – το ίδιο μου είπε και μια φίλη όταν το πρωτοείδε.
Μιλάμε για άγρια μετάλλαξη. Έχω φάει στη μάπα διάφορα woke άτομα κατά καιρούς, ΣΥΡΙΖΑίους και άλλους, και είναι ψιλοφοβήσιμα. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα μιλάμε, και τσιτώνουν με το παραμικρό στα καλά καθούμενα.
Και ο υπερμαλάκας που κανόνισα τις προάλλες κάτι παρόμοιο ήταν. Όχι συριζαίος όμως, αλλά νεοδημοκρατικό κομματόσκυλο – κατά τα λεγόμενά του μάλιστα και φίλος του Άδωνι. Τον έπιασε υστερία στα καλά του καθουμένου από μια συνηθισμένη για τα δικά μου δεδομένα παρατήρηση που μέχρι τότε δεν είχε θίξει κανένα. Δεν ξέρω αν πίστευε καν τις μαλακίες που έλεγε. Το πιθανότερο ήταν ότι προσπάθησε να κάνει επίδειξη ευαισθησίας μπροστά στο γυναικείο του ως επί το πλείστον ακροατήριο. Και θεώρησε τις αισχρές και χυδαίες προσβολές προς το πρόσωπό μου ως τον καλύτερο τρόπο. Η πλάκα είναι ότι μετά το τέλος της “διαδικασίας” όλοι εμένα υποστήριξαν. Και ο γελοίος με κυνηγούσε για να μου ζητήσει συγγνώμη.
Πιθανότατα ισχύει αυτό που λες, ότι ο πραγματικός κόσμος έχει καταντήσει προέκταση των social. Στα οποία social ο ανωτέρω γελοίος ήταν ιδιαίτερα δραστήριος.
Ναι, δε γίνεται όλη αυτή η παράνοια να ξεκινάει ταυτόχρονα με τα σόσιαλ μίντια από σύμπτωση.
Ο πάλαι ποτέ μαλάκας που δεν άνοιγε το στόμα του να μιλήσει για τίποτα, και καλά έκανε, τώρα έχει ξαφνικά …λογαριασμό (με φωτογραφίες, καλλιτεχνικά παρατσούκλια, “followers” et al) επί ίσοις όροις με τον Elon Musk και τον Μητσοτάκη, μέσω του οποίου λογαριασμού δε μιλάει απλώς αλλά …γράφει. Επιμένω ότι αυτό είναι από τα main points : ο αλλοπαρμένος ηλίθιος βλέπει ξαφνικά τις ασυναρτησίες του …carved in stone, και αυτή είναι μια τελετουργία κάθετης ανύψωσης. Η σοβαροφάνεια με την οποία οι πάντες “εκφράζονται” στα social media, το πόσο “περί πολλού” έχουν τις παπαριές που γράφουν, είναι το αντίστοιχο του άτεγκτου στιλ με το οποίο περιφέρουν εαυτούς στο “real” life.
Τρομάρα τους. Το γράψιμο τους μάρανε, που δεν είναι ικανοί ούτε πέντε λέξεις ελληνικές να βάλουν σωστά στη σειρά.
Μπορεί φυσικά να είναι και άσχετο, αλλά όλη τη μέρα χτες ήμουνα μέσα στα νεύρα χωρίς εμφανή λόγο. Έτσι ξύπνησα κι έτσι κοιμήθηκα. Έτσι πάντα είμαι παρεμπιπτόντως όταν πρόκειται να συμβεί κάτι κακό. Και ξαφνικά μου πέρασαν όλα με το που διάβασα το πρωί για το θάνατο της κοπελίτσας, της οποίας την ύπαρξη δεν γνώριζα καν. Το πρόσωπό της εντωμεταξύ μου είναι απίστευτα οικείο, το ίδιο και το χαιδευτικό της “Λένα” που συνηθίζεται στον τόπο μου και στην οικογένειά μου.
Υπάρχει ένα είδος έντασης χτες και σήμερα εφ’ όλης της ύλης. Αφού προηγουμένως, κατά το απόγευμα, μου είχε έρθει να κάτσω να γράψω ένα κείμενο περιγράφοντας τις πολλαπλές εστίες παράνοιας απ’ τις οποίες βομβαρδίζουν διάφοροι ξεσσαλωμένοι – μη εξαιρουμένων …διαφόρων τύπων ουφολόγων, άλλοι απ’ τους οποίους προειδοποιούν για alien conduct μέσω ενός κομήτη που δεν είναι κομήτης αλλά διαστημόπλοιο, και άλλοι ισχυρίζονται ότι οι εξωγήινοι που μας παρακολουθούν …έχουν φτάσει στο αμήν και ετοιμάζονται να μας καταστρέψουν. Αυτό το τελευταίο έχει και την πλάκα του ας πούμε.
I had no idea. Κάτι έχει πάρει το μάτι μου τελευταία, δεν έκανα όμως τον κόπο να.. εμβαθύνω. Εννοείται ότι έχουν όλα τα δίκια του κόσμου που σκέφτονται να μας ξεπαστρέψουν. Από την άλλη πάντα μου έρχεται στο νου σε τέτοιες περιπτώσεις η γυναίκα του πρωτομάστορα του Γεφυριού της Άρτας που πήρε πίσω την κατάρα της από το φόβο μήπως περάσει ποτέ από το Γεφύρι ο αδερφός της. Όπου “αδερφός” μπορεί κανείς να βάλει οτιδήποτε αξίζει σε αυτή τη ζωή.
Έτσι κι αλλιώς 1. Δεν πιστεύω τίποτα απ’ τα περί πρασίνων ανθρωπάκων 👽 και πρασίνων αλόγων. 2. Στη θέση “τους” θα έκανα οικονομία δυνάμεων, καθότι είμαστε (αυτο-)ξεπαστρεμμένοι ήδη.
Εγώ τα πιστεύω ακόμα λιγότερο στην οικολογική τους τουλάχιστον εκδοχή. Σε περίπτωση πάντως προδιαγεγραμμένης αυτοκαταστροφής θα προέκρινα την επιλογή όχι της οικονομίας αλλά του καταξοδέματος. Κάλιο μιας ώρας και τα σχετικά. Thankfully tomorrow never knows.
Κατά τη γνώμη μου πάντως υπάρχουν όντως δυνάμεις που απεργάζονται την αυτοκαταστροφή μας.
Ούτε συζήτηση : το έχουν κάνει “να φαίνεται σαν αυτοκτονία”!