Με τη γνωστή χρονοκαθυστέρηση, η απάτη της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής / κατάργησης των παραδοσιακών & αντικατάστασής τους με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γίνεται καθεστώς σ’ αυτήν εδώ τη “χώρα”, τη στιγμή ακριβώς που, αλλού, αρχίζει να αποκαλύπτεται.
Για “παραμέτρους” όπως η ελληνική τσαπατσουλιά, η …διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων / στέρησή τους από νευραλγικούς τομείς, ή ο “λόγος” του Πρωθυπουργού – Manchurian Candidate * …δεν θέλω να επεκταθώ, καθότι 1. Λόγω νησιωτικής καταγωγής είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος και 2. Η “απανθρακοποίηση” θυμίζει εκείνο που, κατά τραγική ειρωνία, αποτελεί κατ’ εξοχήν προϋπόθεσή της : την απανθράκωση. **
Εύχομαι απλώς οι απεργαζόμενοι την καταστροφή των νησιών να μην προλάβουν – όποιος κι αν είναι ο τρόπος που θα συμβεί αυτό – να την επιτελέσουν.
Κατά τ’ άλλα, όπως το θέτει επιφανής κλιματικός επιστήμων της εποχής (Richard Lindzen, καθηγητής μετεωρολογίας στο MIT) :
“Αυτό για το οποίο θα αναρωτηθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος είναι πώς ένας παραλογισμός – δημιούργημα προπαγάνδας, έδωσε τη δυνατότητα σε μια κάστα ανθρώπων με ειδικά συμφέροντα να πείσουν τον κόσμο ότι το εκ της βιομηχανικής δραστηριότητας CO2 αποτελεί τοξίνη καταστροφική για τον πλανήτη. Στην ιστορία θα μείνει ως η μεγαλύτερη μαζική απάτη όλων των εποχών : το CO2, θεμελιώδες για τη ζωή των φυτών, να αντιμετωπίζεται σαν θανατηφόρο δηλητήριο”.
* Ο “προβληματισμός” με τον οποίο ο πτωχανίδεος κλητήρας του κυρίου Schwab αντιμετωπίζει τη ρητορική (“κυρίως από ακραία κόμματα”) εναντίον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, θυμίζει την κατάπτυστη αναφορά του στους “ψεκασμένους αρνητές των εμβολίων”. Ελπίζει κανείς να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα από τον εκλογικό θρίαμβο που είχε εκείνη.
** …για να μη μιλήσουμε για την …“αποστρατικοποίηση”, την οποία κανονικά συζητά με τον Τούρκο ομόλογό του ο κύριος Ραγιαπετρίτης.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Για να επιστρέψω σε αυτά που έλεγα τις προάλλες:
Και καλά ο Μητσοτάκης. Δεν είναι όμως λίγο περίεργο που ο παροιμιωδώς λαλίστατος Τραμπ δεν έκανε καμία δήλωση για την εκ μέρους των αντιπάλων του “κλιμάκωση” στο Ουκρανικό?
Σίγουρα είναι. Εν τω μεταξύ στο Twitter κυκλοφόρησε ένα βίντεο όπου ο Trump και καλά μιλάει για την παρούσα κατάσταση – είναι σαφές ότι πρόκειται για περσινό βίντεο (το …θυμάμαι) όπου ο τύπος λέει γενικώς και αορίστως ότι η πολιτκή Μπάιντεν οδηγεί σε world war escalation.
Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Μια πρώτη απόπειρα υπόθεσης είναι ότι αφενός θεωρώντας ότι δεν υπάρχει απτός κίνδυνος (πράγμα για το οποίο, προσωπικά, αρχίζω να αμφιβάλλω) αφετέρου μη όντας σίγουρος ότι εκείνα που θα επακολουθήσουν της όποιας δημόσιας τοποθέτησης δεν θα είναι ανυψωτικά του προεδρικού του κύρους, κάνει τον Κινέζο.
Ο κωλο-Musk επίσης γιατί δε λέει τίποτα, ο οποίος θα μπορούσε (;) να παίξει ρόλο με τα δορυφορικά συστήματα;
Υπάρχει πάντως μια αντίδραση. Προέρχεται από τον μεγαλύτερο, συνονόματο γιό του Trump (άρα επί της ουσίας, από τον ίδιο, αλλά, εννοείται, θα ήταν αλλιώς αν είχε μιλήσει αυτοπροσώπως):
“The Military Industrial Complex seems to want to make sure they get World War 3 going before my father has a chance to create peace and save lives. Gotta lock in those $Trillions. Life be damned!!! Imbeciles!”
Γνωρίζω τις δηλώσεις του Jr, έχω υπόψη μου όμως και δηλώσεις ρεπουμπλικάνων που ψέγουν τον Μπάιντεν υπερθεματίζοντας “κάλλιο αργά παρά ποτέ”. Είμαστε σίγουροι ότι το σκηνικό “κλιμάκωσης” δεν είναι αποτέλεσμα συνεννοήσεως μεταξύ των δύο μεγάλων αμερικανικών παρατάξεων και των Ευρωπαίων υποτελών τους? Ας μην ξεχνάμε ότι μια ουκρανική συνθηκολόγηση – γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική οδός προς την “ειρήνη” – ουσιαστικά ισοδυναμεί με στρατηγικό, πολιτικό και οικονομικό εξευτελισμό της Δύσης, τον οποίο θα χρεωθεί αποκλειστικά ο Τραμπ.
Δε ξέρω κατά πόσο υπάρχουν πια άξιοι λόγου θύλακες “παλαιοκομματισμού” στους Ρεπ. Όλο και κάποιοι πουστόγεροι τύπου Lindsey Graham έχουν μείνει, αλλά ο Τ ελέγχει πλήρως την κατάσταση.
Επίσης, σε βάθος χρόνου, αν φέρει ένα είδος συναινετικής ειρήνης στο ουκρανικό (έστω με …ζορισμένη συναίνεση του κουραδοζελέ), με συνακόλουθη ανάταξη της οικονομίας, οι πάντες θα εστιάσουν σ’ αυτό. Η άποψη περί ερπετών αξιωματούχων της ΕΕ – εμπόρων του πολέμου κτλ. είναι ευρύτατα διαδομένη στα λαϊκά στρώματα, δεν ξέρω επομένως σε πόσους θα απευθυνόταν το αφήγημα περί εξευτελισμού της Δύσης.
Only time will tell. Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο πάντως μια ήττα του Ολυμπιακού πχ από τον “αιώνιο αντίπαλο” γίνεται το ίδιο αισθητή στους οπαδούς του ακόμα κι όταν πρόεδρος είναι ο.. Κοσκωτάς.
Μπορεί να είμαι παράλογα αισιόδοξος, αλλά νομίζω ότι στο εγγύς μέλλον, αν όχι τη στιγμή που μλάμε, οι “λαοί της Δύσης” (θα) αντικαθιστούν όλο και περισσότερο την αίσθηση του “ανήκειν εις την Δύσιν” με το πατροπαράδοτο …πατριωτικό φρόνημα. Κι άμα αρχίσουν να τρώνε και καμιά μπουκιά ψωμί παραπάνω …ποιος τους πιάνει. Και ποιος τη γαμεί τη “Δύση”, να πούμε.
Με το περί παραμερισμού της “ευρωπαϊκής” ταυτότητας από την “εθνική” γενικά συμφωνώ. Με το περί ψωμιού.. επιφυλάσσομαι🍞
Παρεμπιπτόντως πάντως, το ψωμί δεν είναι απλώς περιττό, αλλά ιδιαίτερα βλαβερό τρόφιμο – και μιλάει άνθρωπος που παρά τα όσα έχει διαβάσει γι’ αυτό, αδυνατεί να το κόψει. Το έχω περιορίσει απλώς σε μια λεπτή φέτα με κάθε γεύμα, και αποκλειστικά ξινό προζύμι, που είναι και το αγαπημένο μου (για ακόμα πιο υγιεινό αποτέλεσμα : στο ψυγείο).
Το να μην έχει κάποιος – κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά – μια μπουκιά ψωμί να φάει, αποτελεί ευλογία.
I know what you mean, αλλά ψωμί και τυρί συνιστούν τη βασική μου διατροφή. Κόψε μου πίτσες, κόψε μου δρακουλίνια – που τα έχω κόψει ούτως ή άλλως – κόψε μου οτιδήποτε, αλλά όχι το ψωμοτύρι!🥖🧀
Είμαι της ιδίας αισθητικής. Αλλά ως προς το ψωμί, επαναλαμβάνω, αυτό στο οποίο συμφωνούν άπαντες οι διατροφολόγοι, είναι το sourdough. Ως προς το τυρί, απαραιτήτως κατσικίσιο (ή αιγοπρόβειο), όπως και όλα τα γαλακτοκομικά.
Με το ψωμί είχα “λόλα” απο μικρός. Ιδίως στο χωριό τα καλοκαίρια όταν πήγαινα στο φούρνο του διπλανού χωριού για ψωμί, έφερνα στο σπίτι το μισό απ όσο είχα πάρει.
Μέχρι μια ηλικία διάβαζα απαραιτήτως με το φαΐ. Στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού τα Μίκυ Μάους αντικαταστάθηκαν από βιβλία (μιλάμε για ΤΗΝ εωχία, να τρως και να διαβάζεις Ιούλιο Βερν ας πούμε. Και προς παράταση αυτής της ευωχίας, μετά το κανονικό φαΐ έκοβα και μισή φρατζόλα ψωμί (literally) και συνέχιζα. Έτσι στα δώδεκά μου από ακρίδα που ήταν το φυσικό μου είχα πάρει κάποια κιλά. Εν πάσει περιπτώσει, όπως θα ξέρεις, η μανία με το ψωμί είναι παραλλαγή της μανίας με τα γλυκά. Τουτέστιν, ένα είδος drug addiction.
Το ψωμί δεν υπήρχε στην ανθρώπινη διατροφή, πρόκειται για προσθήκη σχετικά πρόσφατη, από την εποχή της Αρχαίας Αιγύπτου ας πούμε. Έχει εξακριβωθεί από νεκροψίες ότι σημαντικός αριθμός Αιγυπτίων υπέφεραν από στομαχικές διαταραχές, οι οποίες αποδίδονται (από αυτούς τους οποίους συμβουλεύομαι) στο …ψωμί.
Οι εμπειρίες μου είναι παρόμοιες. Τελευταία κάνω κάτι ξεψυχισμένες προσπάθειες να το μειώσω, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η γυναίκα μου δεν το τρώει καθόλου σε καμία του μορφή, αλλά δεν είναι η μόνη της παραξενιά😁
Και για να συνδέσω τώρα τα τρία θέματα του post: ένας βασικός λόγος για που η τιμή του ρεύματος είναι στη χώρα μας τόσο υψηλή – πέραν του μητσοτακικού κλεισίματος των λιγνιτικών εργοστασίων – είναι (κατά την επίσημη ομολογία) ότι εξάγουμε μεγάλη ποσότητα στην Ουκρανία, της οποίας οι ενεργειακές υποδομές έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο και θα καταστραφούν ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον. Αν δεν σταματήσει σύντομα ο παραλογισμός, θα πούμε κυριολεκτικά το ψωμί ψωμάκι!
Καλά τώρα, εδώ η Μαρίνα είναι …vegan – κάτι που εξακολουθεί να μου είναι ακατανόητο. Ευτυχώς, αυτό έλειπε άλλωστε, έχει γνώση (χωρίς να χρειαστεί να κάνω τίποτα επ’ αυτού) του ακριβούς amount μαλακίας που δέρνει τους “ακτιβιστές” του χώρου, με τα δικαιώματα των ζώων και τις λοιπές γραφικότητες.
Ως προς την Ουκρανία τώρα, μου φαίνονται ενδιαφέροντα τα εξής : πρώτον κατά συντριπτική πλειονότητα οι “σχολιαστές” μιλούν πλέον ανοιχτά για την ηθική σήψη του Μπάιντεν και του Δημοκρατικού Κόμματος – οι ίδιοι που μέχρι τις 5/11 συμμετείχαν στο διαγωνισμό παπαρολογίας εναντίον του “literally Hitler”. Η δε προσέγγισή τους τώρα είναι του τύπου “κοίτα που φτάσαμε, να περιμένουμε να αναλάβει ο Trump για να γλιτώσουμε το πυρηνικό ολοκαύτωμα” – όχι δηλ. αυτή που θα άρμοζε = “τώρα καταλαβαίνουμε τι ξεφτιλαίοι μαλάκες και καριόληδες υπήρξαμε, 8 χρόνια τώρα”.
Αλλά, κι αυτο είναι το πιο σημαντικό, οι ίδιοι, αναφερόμενοι στην εμμονή με την Ουκρανία των “μη εκλεγμένων” και γενικώς των “Ευρωπαίων εταίρων”, επιμένουν να την χαρακτηρίζουν …ανεξήγητη. Ότι δηλ. και καλά δεν τους περνάει καν απ’ το μυαλό ότι τα συγκεκριμένα σκουλήκια της γης έχουν σκοπό την καταστροφή μας.
Το χειρότερο είναι ότι στην εμμονική προσπάθειά τους να κατεδαφίσουν τα πάντα, βρήκαν υποστήριξη από τεράστια μερίδα του κόσμου, την ίδια πάνω κάτω μερίδα που χειροκροτούσε προηγουμένως τους “ήρωες γιατρούς” από τα μπαλκόνια.
Ναι, ο κόσμος είναι το κερασάκι στην όλη υπόθεση. Μετά σου λέει ο άλλος “είσαι σνομπ και ελιτίστας”. Ωστόσο όταν έχεις να κάνεις πλέον με ένα σαβουροπολτό μεταλλαγμένων ηλιθίων – και είναι ακριβώς οι σχολιαστές και τα αφεντικά τους που φρόντισαν γι’ αυτό – τι πρέπει να κάνεις; να τους εναγκαλίζεσαι;
Είναι ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει με τη μουσική : Εν μέσω r’n’b σκυλάδικου, ραπ της π@ύτσας και τραγουδοποιών τύπου …Πάνου Βλάχου, πρέπει να λες και μια καλή κουβέντα κάπου κάπου, να “σου αρέσει” και μια χοντρομαλακία στις δέκα, για να μην είσαι σνομπ και ελιτίστας.
“Αμ το άλλο”; μιλούσα χτες με φιλικό πρόσωπο, το οποίο με έχει αποκαλέσει από γραφικό εν έτει 2016 λόγω συμπάθειάς μου στον Trump, έως ψεκασμένο εν μέσω “πανδημίας”. Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο είχε ξεχάσει πολλά και διάφορα, όπως εκείνα που έλεγαν οι “μη ψεκασμένοι” (από τον θανάσιμο κίνδυνο του Covid μέχρι την ανοσία / προστασία που εγγυούνταν αρχικά τα εμβόλια) αλλά και εκείνα που έλεγαν οι πολιτικοί αναλυτές και ο κόσμος για τον Μπάιντεν (“όχι” ακούω έκπληκτος το άτομο να λέει, “ο κόσμος είχε καταλαβει προ πολλού τί είναι ο Μπάιντεν…”).
Αυτό το φαινόμενο, που νομίζω εντάσσεται στο χώρο της κλινικής (ψυχο-)παθολογίας, το είχα πρωτοεντοπίσει στη light version του, δεκαετίες πίσω. Κάποια συγκεκριμένα άτομα, μήνες αφού τους είχα πει διάφορα “ground breaking” γι’ αυτούς πράγματα …έρχονταν και μου τα έλεγαν οι ίδιοι σαν δικά τους εξ αποκαλύψεως. Συνήθως με το που τους το θύμιζα αντιδρούσαν με ένα “α ναι, τώρα που το λες…”. Σε κάποιες περιπτώσεις στράβωναν κιόλας.
Από ένα σημείο και μετά έχω πάψει να ασχολούμαι με το φαινόμενο.
Δεν χρειάζεται να γίνομαι κουραστικός επιβεβαιώνοντας τις παραπάνω διαπιστώσεις με πανομοιότυπες δικές μου εμπειρίες. Πρόκειται δυστυχώς για τυπικές περιπτώσεις. Είναι σαν τη φάση στο 1984 όπου το παρελθόν ξαναγραφόταν αδιάκοπα σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του παρόντος. Με τη διαφορά ότι τώρα το κάνουν από μόνοι τους.