“Τα μέτρα είναι απαραίτητα, υπό την έννοια ότι η περίσταση τα επιβάλλει. Ενδιαφέρον είναι ωστόσο ότι τα επιβάλλει σήμερα, σε μια εποχή που έχουν γίνει, για πρώτη φορά, εφικτά”.

Εννοείται ότι “μένουμε σπίτι”. Εννοείται ότι οι όποιοι ενδοιασμοί γίνονται γαργάρα σε χρόνο dt, αν αναλογιστούμε το πιο απλό: “ακόμα κι αν” η φάση αυτή αποτελεί μέρος ευρύτερου σχεδίου, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός …το ίδιο υπαρκτή και η καταστολή που συνεπάγεται η αγνόησή του.
Η φράση ακουγόταν, μήνες τώρα, απ’ το Στόμα του Θηρίου [τηλεόραση]: “έχουμε μπει σε μια καινούργια πραγματικότητα”
Πόσο καινούργια είναι αυτή η πραγματικότητα; όσο “μεγάλη” είναι η απόσταση virtual και reality, για κάποιον που κωλύεται να διακρίνει τα όρια ανάμεσά τους. Εννοώ ότι, το “μέλλον” είναι από καιρό “εδώ”, άσχετα αν δεν το είχαμε διακρίνει…
Αυτό που είχε σηματοδοτήσει το millennium, ήταν ένα είδος “επικοινωνιακής έξαρσης”, στην πραγματικότητα μια βαθειά διαστροφή του επικοινωνιακού φαινομένου: με τα social media, ξεκινούσε μια εποχή πλήρους αμετροέπειας / κυριαρχίας ακραίων χαρακτηρισμών, τάσης που ενθαρρύνθηκε απ’ την υπερπροώθηση της ανταλλαγής [ανώνυμων κυρίως] …εξ αποστάσεως μηνυμάτων. Αυτό ακριβώς, το “εξ αποστάσεως”, είναι που επισημοποιείται σήμερα, υπό πρωτόγνωρες συνθήκες πανικού, τεχνηέντως πολλαπλασιασμένου, αλλά και δικαιολογημένου από πλευράς μας. Στο κάτω – κάτω, θρίλερ βλέπεις, και μέχρι να τελειώσει σου έχει βγει η ψυχή. Όταν το θρίλερ γίνεται “η ζωή”, όταν το τέλος του είναι αβέβαιο και η διάρκειά του άγνωστη, πόσο μπορείς ν’ αντέξεις πριν διαλυθεί το νευρικό σου σύστημα;
Ένα από τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής εποχής υπήρξε η πλήρης γραφειοκρατικοποίηση [κωδικοί, passwords, φόρμες επί φορμών προς συμπλήρωση…] όχι μόνο της “επικοινωνίας”, αλλά και οποιουδήποτε άλλου, καταναλωτικού, περιηγητικού κοκ. είδους δραστηριότητας. Και να που σήμερα, και αυτό εισβάλλει στην “πραγματικότητα”, με έκτακτα μέτρα, στο πλαίσιο των οποίων απαιτείται εξακρίβωση για τις πιο στοιχειώδεις κινήσεις.
Δεν είναι περίεργο ότι, τα μέτρα αυτά λαμβάνονται σήμερα, σε μια εποχή που έχουν γίνει, για πρώτη φορά, εφικτά;
Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει: μέσω ενός συνδυασμού τεχνολογιών, smartphones, drones, GPS, social media (= σφυγμομετρητές κοινής γνώμης) κοκ., οι “πολίτες” δύνανται πλέον να συναποτελούν μάζα εξ αποστάσεως, τηλεκατευθυνόμενη με την ίδια ευκολία που κατευθύνεται μια μάζα σε πραγματικό χώρο και χρόνο.