“Μαζική κουλτούρα, όγκοι κοπριάς” – Διονύσης Σαββόπουλος, 1972

Για όποιον ενδιαφέρεται για σοβαρή πολιτική ανάλυση της πορείας και των λόγων ανάδειξης του κυρίου Κασσελάκη υπάρχει μια στο site της Ζούγκλας. Τίτλος : “Πύραυλος Κασσελάκης” [εδώ]
Δεν ξέρω ποιος την έχει γράψει, νομίζω πάντως ότι αξίζει να διαβαστεί.
Ακολουθούν κάποιες πρόχειρες δικές μου σκέψεις, με αφορμή την “πυραυλική” παράμετρο.

Ο λόγος για τον οποίο κάποιοι [πολλοί] δεν δείχνουν να ξενίζονται από την ταχύτητα της εμφάνισης / κυριαρχίας του κυρίου Κασσελάκη, είναι ίσως οι τακτικές …blitzkrieg * που διέπουν άπαντες τους κοινωνικούς τομείς, του οικονομικού προεξάρχοντος. Και οι οποίες φυσικά διαμορφώνουν μαζικά ψυχοσυνθέσεις.
Στο πλαίσιο του διακινούμενου μύθου της ταχύτητας / γρήγορης ανέλιξης / γρήγορου ερχομού στην εξουσία, ο κύριος Κασσελάκης είναι ένα είδος …πολιτικού Bill Gates της γιαλαντζί αριστεράς.
Οι “αυτοδημιούργητοι” entrepreneurs της Silicon Valley, είχαν αποτελέσει τη βελτιωμένη [;] βερσιόν ενός μοντέλου που ο κόσμος αγάπησε στο πρόσωπο του ροκ σταρ ** : young, rich and famous. Ξεκινώντας από projects χρηματοδοτημένα από το αμερικανικό Πεντάγωνο, τα οποία πέρασαν στον ιδιωτικό τομέα στη διάρκεια των ‘80s μέσα από σκανδαλωδώς αδιαφανείς διαδικασίες, οι computer whizzes θα ανελίσσονταν ταχύτατα σε θέση virtual ηρώων, με βασικά sales points όπως το νεανικόν της υποθέσεως και ο …ταχύτατα διογκούμενος λογαριασμός τους στην τράπεζα να αναστέλλουν κάθε κριτική διάθεση [των μίντια και] του πλήθους.
Η θρησκευτικών προδιαγραφών αναμονή, σήμερα, του singularity, της βασιλείας της τεχνητής νοημοσύνης, και της κυριαρχίας της στο άνθρωπο, που αλλού βασίζεται αν όχι στην ασύλληπτη …ταχύτητα των υπολογισμών της;
Ένας από τους λόγους που μου άρεσε πάντα η πεζοπορία είναι οι λεπτομέρειες των παραστάσεων που απορροφά κανείς περπατώντας. Με λίγη καλή διάθεση, ένας απλός περίπατος μετατρέπεται σε μικροσκοπική Οδύσσεια. Η πυκνότητα των λεπτομερειών [της …πληροφορίας] είναι αντιστρόφως ανάλογη της ταχύτητας με την οποία κινείσαι. Περνώντας στα μεταφορικά μέσα, άλογο, τραίνο, αυτοκίνητο, αεροπλάνο, με την εμβέλεια της εποπτείας ολοένα μεγαλύτερη, η σημασία στη λεπτομέρεια συρρικνώνεται – κάτι αντίστοιχο με την ίδια τη λειτουργία του μέσου : έχεις την αίσθηση της κίνησης, όντας στην πραγματικότητα δεμένος σε μια θέση. Φτάνοντας στο …διαστημόπλοιο, πάσα λεπτομέρεια έχει εξαφανιστεί. Η Γη έχει μετατραπεί σε φωτεινή γαλάζια σφαίρα, πηγή εμπνεύσεως ενός συγκεκριμένου είδους στοχασμού περί “οικουμενικής αγάπης” μέσω παραμερίσεως ως ασήμαντων όλων όσων μας χωρίζουν. Η αφέλεια του στοχασμού είναι ιλιγγιώδης όσο και η ταχύτητα της οποίας αποτελεί προϊόν.
Και όμως, αυτή η σκέψη, διαχεόμενη απ’ τη δεκαετία του ’60, ταυτόχρονα με τις πρώτες φωτογραφίες της Γης απ’ το διάστημα, αποτελεί την επιτομή μιας “λαϊκής” κουλτούρας που παράγει ψηφιακή ομογενοποίηση.
Ο “πύραυλος Κασσελάκης” είναι το πιο πρόσφατο προϊόν της. Οι λεπτομέρειες γύρω απ’ αυτόν περιττεύουν, ακόμα – ακόμα και, σ’ ένα βαθμό, η gay παράμετρος. Αρκεί το ότι είναι νέος, “ηγετικός” και πάνω απ’ όλα …γρήγορος.

* Κεραυνοβόλος πόλεμος

** Η επικοινωνιακή μετακόμιση των nerds στο προσκήνιο της επικαιρότητας στα late ‘70s ξεκινάει ταυτόχρονα με την, επικοινωνιακή επίσης, αποδόμηση μιας λαϊκής κουλτούρας που έφτανε τότε στο αισθητικό της απόγειο. Μιλάω φυσικά για το ροκ που θα γινόταν ξαφνικά, τότε ακριβώς …”αφάνταστα πληκτικό”. Και τον σκεπτόμενο ροκ σταρ που βαφτιζόταν …”old fart” στα 25 του.