Η αρχή είχε γίνει όπως και με τον κορωνοϊό : με μια προσομοίωση. Ο αποκλεισμός του Trump από το Twitter ήταν το virtual προοίμιο μιας προαναγγελθείσας δίωξης για την οποία “ζούσε” τα τελευταία 7 χρόνια το Δημοκρατικό πλήθος. Το μήνυμα τότε ήταν ότι, αν κάποιοι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο σε ένα Πρόεδρο των ΗΠΑ, μπορούν να το κάνουν στον καθένα.
Το μήνυμα σήμερα είναι αντίστοιχο εκείνου στην είσοδο της Κόλασης : ξεχάστε κάθε ελπίδα όσοι εισέρχεσθε εδώ. Και αφορά στο μέλλον που έχουν ετοιμάσει για όλους μας οι Democrats. Ένα μέλλον που …”είναι ήδη εδώ”.
Σε κάποιο σημείο του [άριστα κατατοπιστικού] βίντεο που ανήρτησα εχτές, ο Alan Dershowitz, επιφανής νομικός των ΗΠΑ, παραδοσιακός “Δημοκρατικός” αλλά με την ακεραιότητα που απαιτείται για να επισημάνει το φιάσκο των “νομικών” διώξεων, ισχυρίζεται ισορροπώντας ότι …εξακολουθεί να θεωρεί τον Biden καλύτερο πρόεδρο από τον Donald Trump, και ότι ανυπομονεί να τον ξαναψηφίσει. Στη θέση της δημοσιογράφου θα τον ρωτούσα : “τι ακριβώς έχει κάνει ο Donald Trump ώστε να είναι χειρότερος από κάποιον που στον απόηχο του mass shooting στο Nashville, με τρία παιδιά νεκρά και άλλους τόσους δασκάλους, επιλέγει να κάνει το σχόλιο: “transgenders shape our nation’s soul” – στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης στην “κοινότητα”, μέλος της οποίας ήταν ο/η mass shooter;
Πέραν αυτού [θα τον ρωτούσα] πόσο άμοιρος ευθυνών είναι ο Λευκός Οίκος και το Δημοκρατικό κόμμα για το “νομικό” όργιο που συντελείται εδώ;
Μετά τη χτεσινή, ανεπανάληπτη εμπειρία της εμφάνισης του “εγκληματία” Trump στο δικαστικό μέγαρο του Μανχάταν, ο πρόεδρος του Σαλβαντόρ, Nayib Bukele τουίταρε τα εξής :

“Δεν έχει σημασία τι πιστεύει κανείς για τον πρώην Πρόεδρο, και τους λόγους για τους οποίους διώκεται.
Απλώς σκεφτείτε την εντύπωση που κάτι τέτοιο θα έκανε, αν είχε συμβεί σε άλλη χώρα : η κυβέρνηση να συλλαμβάνει τον Νο 1 υποψήφιο της αντιπολίτευσης.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη “δημοκρατία” σαν σύνθημα της εξωτερικής πολιτικής τους”.

Σε επίπεδο σχεδιασμών, όπως είπαμε τις προάλλες, οι Democrats θεωρούν κατ΄αρχήν ότι πριμοδοτούν εκλογή Trump εντός του Ρεπ. κόμματος. Και ότι μέσω της “λιγότερο επικίνδυνης” [από εκείνην του Desantis] υποψηφιότητας, περαιτέρω αποδυναμωμένης ένεκα επηρεασμού των swing voters απ’ το indictment, κερδίζουν τις εκλογές του ’24. Ο Trump …συμπλέει με το σχέδιο, καθώς η εκτίμησή του ως προς την τελευταία φάση διαφέρει.
Το θέμα που προκύπτει, “αντικειμενικά” φοβάμαι, και πέρα από εκτιμήσεις, είναι ότι η μόνη λύση του παρόντος δράματος είναι …εμφύλιος πόλεμος :
Έχουμε κατ’ αρχήν την πολιτική των Democrats, προσανατολισμένη με τόσο κραυγαλέα συνέπεια στην καταστροφή της χώρας, που αποκλείεται να μην αποτελεί μέρος “ευρύτερου σχεδίου”. [Περί του οποίου από καταβολής blog δεν έχουμε πάψει να μιλάμε].
Έχουμε, εκ της πολιτικής αυτής, ένα εκλογικό αποτέλεσμα που προδιαγράφεται σαρωτικό γι’ αυτούς, ανεξαρτήτως Ρεπ. υποψηφίου [Trump η Desantis].
Έχουμε όμως και την κάθετη αποφασιστικότητά τους να εμποδίσουν κάτι τέτοιο. Οι Democrats χρησιμοποιούν αδίστακτα κάθε μέσο, αδιαφορώντας πλέον ακόμα και για τη στοιχειώδη λογική – προτρέπω όποιον έχει αμφιβολίες γύρω απ’ την τελευταία “νομική δίωξη”, να κάνει τη δική του έρευνα.
Έχουμε, τέλος, τον μισό πληθυσμό τουλάχιστον των ΗΠΑ, ανθρώπους ενήμερους των παραπάνω, στοχοποιημένους από τις πολιτικές του Biden και …αποφασισμένους να μην τις ανεχθούν περισσότερο.
Τα πράγματα είναι μετρημένα κουκιά, και ένας δεύτερος Αμερικανικός Εμφύλιος, μονόδρομος.