Κάθε φορά που παρακολουθεί κανείς “ειδικούς”, “πολιτικούς” και “δημοσιογράφους” να προτείνουν νέα μέτρα ή να σχολιάζουν αποφάσεις, δεν πρέπει να ξεχνά τη Μεγάλη Εικόνα: έχουμε εδώ εκπρόσωπους καστών, πεφιλημένους του συστήματος, οι οποίοι εργάζονται αμειβόμενοι αδρότατα. Και ότι δουλειά τους είναι να εμποδίζουν τους υπόλοιπους να κάνουν τη δική τους δουλειά. Να αποφασίζουν ποιες δραστηριότητες είναι “θεμελιώδεις” [essential workers, η ορολογία του CDC] και ποιες όχι, σε μια διαδικασία – παρωδία φυσικής επιλογής, στο πλαίσιο της οποίας άνθρωποι προωθούνται σωρηδόν στον Καιάδα.
Καλό είναι να θυμόμαστε επίσης ότι για τα τεκταινόμενα ουδείς μπορεί να κατηγορηθεί ως υπεύθυνος. Ο ειδικός θα ισχυριστεί ότι …πρότεινε, κι ότι ο πολιτικός είναι που παίρνει αποφάσεις. Ο πολιτικός, ότι δεν μπορούσε να αγνοήσει τις προτάσεις του ειδικού. Ο δημοσιογράφος, ότι δουλειά του είναι να μεταφέρει γεγονότα όπως ορίζονται από περιγραφές και αποφάσεις, των ειδικών και της κυβέρνησης.
Το πράγμα είναι αυτό που έχουμε ξαναπεί: too big to fail.