Η παραπληροφόρηση των τσιρκοκάναλων δεν θα έπαιρνε πίσω τώρα, υπό συνθήκες “εκλογικής ήττας του Trump”.
Αυτό που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες είναι η επιχείρηση οικοδόμησης, εκ του μη όντος, μιας νέας πραγματικότητας.
Η διαρκής παρουσία του ρεφρέν περί “Biden 46ου πρόεδρου των ΗΠΑ”, oι πανηγυρισμοί και τα δάκρυα, οι μεγαλειώδεις διακηρύξεις, οι συζητήσεις περί ξηλώματος του συστήματος Trump και σχεδίων της νέας κυβέρνησης, άλλο δεν εξυπηρετούν απ’ τη δημιουργία κλίματος τετελεσμένου γεγονότος. Το ίδιο και τα περί Trump ο οποίος …αρνείται να δεχτεί την ήττα [κάνει λίγο προς “αρνητή του Covid”] και …βάζει δικαστικά εμπόδια στον Biden.
Ο σκοπός είναι διαφανής στη χυδαιότητά του: άμα τη ενάρξει της νομικής διαδικασίας, ξεκινούν και οι κινητοποιήσεις εναντίον του Trump που …”προσπαθεί να κλέψει την εκλογή”.
Δεν ξέρω αν όντως γαμπροί & σώγαμπροι προσπάθησαν να τον μεταπείσουν. Δεν ξέρω αν απέτυχαν, ή μεταπείσθηκαν οι ίδιοι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι από που προκύπτει κάποια ευθύνη του “απερχόμενου”, πριν διερευνηθεί η υπόθεση. Κι αν [αποδειχτεί ότι] υπάρχει βάση στους ισχυρισμούς του, πώς η υποχώρηση τίθεται ως αίτημα. Τι είδους φόβητρο αποτελεί η …επιπλέον δυσφήμιση από ένα αισχρό αντίπαλο; και με τι άλλο ισοδυναμεί η “ομαλότητα”, απ’ την παράδοση της εξουσίας στα zombie crowds της Antifa και των Black Lives Matter – αποβράσματα στο payroll του Sorros;
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Amen, brother!! 👍
Για να πω την αμαρτία μου πάντως, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα γενικότερα, η αποχώρηση του Τραμπ είναι το τελευταίο που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, αφού ο κόσμος που αφήνει πίσω του ο “πλανητάρχης” είναι τρομακτικά χειρότερος από τον κόσμο που παρέλαβε, ασχέτως με τον πραγματικό (άμεσο ή έμμεσο) ρόλο που έπαιξε ο ίδιος σε αυτές τις εξελίξεις και με δεδομένο το γεγονός ότι ποτέ δεν τον ενδιέφεραν οι συνέπειες των πράξεών του, κάτι που διακρίνεται ξεκάθαρα και στην τωρινή του συμπεριφορά. Αν εξαιρέσουμε κάποιες οικονομικές κυρώσεις απέναντι στην Κίνα και την ΕΕ (που για μας έχουν σαφώς αρνητικό αντίκτυπο, για να μη μιλήσουμε για τη δεδηλωμένη αγάπη του για τον Ερτογάν) σε όλους τους άλλους τομείς οι αντίπαλοί του ήταν που έκαναν ουσιαστικά κουμάντο στις ΗΠΑ επί προεδρίας του – και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο που υποδαυλίζονταν από την αψυχολόγητη ρητορική του, η οποία τον είχε καταστήσει κόκκινο πανί στους απανταχού υπέρμαχους της πολιτικής ορθότητας. Περισσότερο περιμένω λοιπόν κάποιες αλλαγές στη ρητορική παρά στην ουσιαστική πολιτική των ΗΠΑ μετά την εκλογή του Μπάιντεν, πόσο μάλλον που η εξουσία τους θα είναι περιορισμένη στο κοινοβούλιο και τη γερουσία.
Κάτσε γιατί έχω να στείλω sms στον Χρυσοχοϊδη για τις …άμεσες μετακινήσεις μου. Αν όλα εξελιχθούν ομαλά τα λέμε αργότερα.
Back with the beast. So here we go:
Το ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες των πράξεών του, εγώ τουλάχιστον δεν το διακρίνω. Και πιστεύω ότι η “πράξη” εγκατάλειψης της εξουσίας στον JB – ενεργούμενο των γνωστών κύκλων θα έχει ακραίες συνέπειες: το stuffed corpse βγάζει ήδη διακηρύξεις περί “δραματικά διαφορετικής αντιμετώπισης του coronavirus” [βλ. lock down forever] επανεισόδου στη συμφωνία για το climate change [βλ. ανεμογεννήτριες παντού], επαναπροσέγγιση της Κίνας [βλ. κινεζοποίηση του Πλανήτη], επανενεργοποίηση του nuclear deal του Ιράν, για να μη μιλήσουμε για το εκδικητικό όργιο της πολιτικορεκτίλας που ετοιμάζεται με επικεφαλής το κυρατσολόι και τη “ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα”.
Όσο τώρα για τη συμπάθειά του για τον Ερντογάν, οι Αμερικανοί ήταν είναι και θα είναι πάντα με το μέρος των κωλότουρκων, κοιτάζοντας απ’ την άλλη μεριά και νίπτοντας τας χείρας τους σε όποια διαφορά μας. Αυτό δείχνει η ιστορία.
Αλλά ακόμα και αν τα αφήσουμε όλα αυτά κατά μέρος, μένει το αισθητικό, το οποίο για μένα καλύπτει και το ηθικό, σκέλος: το να του κλέψουν τελικά ΚΑΙ τις εκλογές, μετά τα όσα απίστευτα έχουν κάνει τα τελευταία 4 + χρόνια [παρακολουθώ την αμερικανική σκηνή στενότερα, πιστεύω, απ’ ότι ο μέσος Αμερικάνος ψηφοφόρος], για να βάλουν στη θέση του την Κάμαλα Χάρις και την Αλεξάνδρεια Κορτέζ, ε ρε πούστη μου …δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο Διάβολος.
Κι αυτή η “ναΐφ” προσέγγιση δεν είναι τόσο ναΐφ όσο φαίνεται.
Δεν θα επιμείνω, αν και για ευνόητους λόγους εύχομαι να επαληθευτεί το δικό μου σενάριο. Από την άλλη βέβαια κάθε άλλο παρά είναι το φόρτε μου οι αισιόδοξες προβλέψεις, υποθέτοντας πάντα ότι μπορεί να βρει κανείς κάτι το αισιόδοξο στη συνέχιση της παρούσας κατάστασης..
Αν ειναι να εξελιχθεί όπως το λες, όντως μακάρι. Βέβαια δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας: οι τύποι είναι λυσσασμένα σκυλιά ΚΑΙ ηλίθιοι. Εννοώ κυρίως το γυναικομάνι που βρίσκεται πίσω από τον JB.
Βέβαια ο κόσμος έδειξε ότι δεν μασάει με τις κωλοϋστερίες τους και αυτό παρέχει μια αισιόδοξη προοπτική: ενώ θα έχει εκλείψει η “εμπρηστική” ρητορική του Trump, να παραμείνουν κάποιες πολιτικές του.
Again, I wouldn’t bet on that.