Σκέψεις για το ουκρανικό, ατάκτως ερριμμένες:
Το να αναφέρεσαι στους κατοίκους του Ντομπάς σαν σε “ρωσόφωνους” ισοδυναμεί με το να αποκαλείς “ελληνόφωνους” τους Κύπριους. Οι κάτοικοι του Ντομπάς, κατά πλειονότητα, είναι και αισθάνονται Ρώσοι.
Το Κίεβο υπήρξε η πρωτεύουσα της Ρωσίας για το διάστημα 882 – 1243, όπως ΔΕΝ θα διαβάσει κανείς στο “αντικειμενικά κατατοπιστικό” όπως πάντα λήμμα της Wikipedia.
Αυτά ως προς το “μάθημα ιστορίας” για το οποίο ειρωνεύτηκαν κάποιοι τον Ρώσο πρόεδρο. Ας μην επεκταθούμε σε γνωστά [;] θέματα όπως το τι συμβαίνει στην Ουκρανία [και όχι μόνο] από εποχής διάλυσης Σοβ. Ένωσης και ιδίως από την εποχή της ανατροπής της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας [επί Ομπάμα].
Αυτή τη στιγμή, εν όψει των κρίσιμων mid term elections [Νοέμβριος] το re-animated corpse που ελλοχεύει στον Λευκό Οίκο, καταγράφει τη χαμηλότερη δημοτικότητα προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ [37%]. Είναι διασκεδαστική / ενδεικτική της κατάστασης των παγκοσμιοποιημένων μίντια η απουσία κάθε αναφοράς στο ποιος είναι ο “Πρόεδρος Μπάιντεν”, ιδίως αν τη συνδυάσει κανείς με το γαϊτανάκι που έσερναν σε όλη τη διάρκεια της θητείας Τραμπ.
Διασκεδαστικές είναι επίσης οι απειλές περί κυρώσεων που εξαπολύει η Δύση προς τους Ρώσους, δεδομένου του ενεργειακού * αλλά [κυρίως] του επερχόμενου “πανικού στις αγορές” με ό,τι αυτός συνεπάγεται.
Μετά την πανωλεθρία στο Αφγανιστάν, πρωτοφανή από κάθε άποψη [εκτός κι αν έχει ακούσει κανείς ξανά στρατό να αποσύρεται, αφήνοντας πίσω εξοπλισμό και αμάχους] ο “Πρόεδρος” βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ένα επιπλέον λάθος μπορεί να ρίξει τη δημοτικότητά του στο μηδέν. Η λύση για ένα άνθρωπο όπως αυτός είναι απλή : αφήνει την πρωτοβουλία στον αντίπαλο, έχοντας καλλιεργήσει το έδαφος για την ανάληψή της, και αρνούμενος τα πάντα γι’ αυτό.

* Κοιτάζοντας κανείς αυτό που μοιάζει με μεγάλη εικόνα, βλέπει την κρίση να εξυπηρετεί κάτι που, μέσω πολλών και διαφόρων περιστάσεων, ξεπροβάλλει ως βασικό ζητούμενο : μια πιο αποφασιστική στροφή προς την πράσινη ενέργεια.
Θα μπορούσε η [νομοτελειακή] αντίδραση του Π. να αποτελεί “αδιάσειστο επιχείρημα” ακριβώς γι’ αυτήν, αντίστοιχη του ρόλου της “πανδημίας” στη νέα κανονικότητα;