Παρά το γεγονός ότι ένα αίσθημα ματαιότητας -που έχει πάρει το πάνω χέρι τελευταία- δε μου επιτρέπει να γράψω κάποια πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα επιθυμούσα, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό για μια δευτερολογία στο post που είχα δημοσιεύσει παλιότερα σχετικά με τον συνολικό αριθμό των νεκρών σε μια χώρα τόσο αλύπητα χτυπημένη από τη μάστιγα του κορωνοϊού όσο η Αμερική. Οι σύνδεσμοι που είχα παραθέσει, οι οποίοι αφορούν επίσημα στατιστικά στοιχεία και όχι δημοσιογραφικές αερολογίες, είναι ακόμα ενεργοί για όποιον δεν αρκείται στα έτοιμα, για όποιον όμως δεν θυμάται καλά την αριθμητική του δημοτικού, θα φέρω ένα μικρό παράδειγμα, τώρα που χρονιά πλησιάζει στο τέλος της και οι συγκρίσεις με την περσινή γίνονται καθαρότερες.

https://www.indexmundi.com/clocks/indicator/deaths/united-states

Ας πάρουμε την κατά το δημοσιογραφικό συρμό χειρότερη δυνατή περίπτωση, την πολιτεία της Νέας Υόρκης, όπου οι νεκροί μεταφέρονται στους δρόμους με καροτσάκια, όπως περίπου στην Αθήνα του 1941 κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ο ετήσιος (365 μέρες) αριθμός θανάτων είναι 164.817, ενώ μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές (235 μέρες) έχουν πεθάνει συνολικά 105.227. Αν κάνουμε μια αναγωγή στο τέλος της χρονιάς με τη μέθοδο των τριών, δηλαδή 365 x 105.227 / 235, έχουμε το αποτέλεσμα 163.437. Όπως βλέπουμε ο αριθμός θανάτων σε σύγκριση με την περσινή χρονιά είναι αναλογικά λίγο μικρότερος του περσινού, αλλά επειδή δε θέλω να είμαι τελείως κακόπιστος, το προσπερνάω ως εύλογη στατιστική διακύμανση. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σίγουρα δεν έχουν πεθάνει περισσότεροι σε σχέση με πρόσφατες χρονιές. Δεν κάνω αναφορά σε άλλες πολιτείες όπου οι θάνατοι είναι σαφώς λιγότεροι σε σχέση με άλλες χρονιές για τον απλούστατο λόγο ότι ο covid-19 είναι ως επί το πλείστον μια φανταστική ασθένεια που δεν αξίζει καν τον τίτλο της γρίπης.