“Στο Twitter” τρεντάρει, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, ο Johnny Marr, μουσικός τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα για την κιθάρα και τις μουσικές του ιδέες [ως φαν των Smiths “οφείλει” κανείς να τον ευγνωμονεί, ισότιμα τουλάχιστον με τον…
Posts tagged Morrissey
MORRISSEY : EVERYDAY IS LIKE SUNDAY [1988]
Η ιδεολογικοποίηση της “πλήξης” μου φαινόταν πάντα κάτι ιδιαίτερα πληκτικό. Αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου.Yπό το πρίσμα της πρόσφατης επικαιρότητας, οι στίχοι θα μπορούσαν να συνοδεύονται, δίκην επιμυθίου, από τη γνωστή…
THE SMITHS : THE HEADMASTER RITUAL [SONGS OF CHILDHOOD NOSTALGIA]
Ενα τραγούδι των Smiths, από το Meat Is Murder, 1985. Οι στίχοι του Morrissey στο Headmaster Ritual είναι εμπνευσμένες από τις δικές του, πολύ δυσάρεστες σχολικές αναμνήσεις στο St. Mary’s Secondary, Stretford, του Manchester. A…
2019 / REWIND / REPOST : SPILLERS AKA STALIN RECORDS (30/5)
Εκεί όπου η χυδαιότητα συναντάει την απέριττη βλακεία, αναρωτιέται κανείς αν πρέπει να γελάσει η να κλάψει. Δεν αναρωτιέται βέβαια, αν πρέπει να οργιστεί. Όχι μόνο με το γεγονός, αλλά και με το πώς πλασάρεται…
MORRISSEY – JACKY ‘S ONLY HAPPY WHEN SHE’S UP ON THE STAGE [LOW IN HIGH SCHOOL, 2017]
Το τραγούδι του Morrissey έχει ταυτιστεί με το Brexit [δεν χρειάζεται υποθέτω να πούμε αν ο ίδιος ανήκει στους Brexiteers ή στους Remainers] Το “Jacky” είναι προφανώς αναφορά στο Union Jack, τη σημαία του Ηνωμένου…
THE SMITHS – THAT JOKE ISN’T FUNNY ANYMORE [MEAT IS MURDER, 1984]
“Μήνυμα” με ποικίλους αποδέκτες (Visited 91 times, 1 visits today)
THE SMITHS – REEL AROUND THE FOUNTAIN [THE SMITHS, 1984]
“Fifteen minutes with you…” Six minutes of perfection… (Visited 114 times, 1 visits today)
MORRISSEY: ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
Ο Morrissey δεν παίρνει πίσω όσα έχει πει για την Anne Marie Waters και την υποστήριξή του στο κόμμα της. Σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε προχτές, δήλωσε: “Ούτε η AMW, ούτε εγώ έχουμε πει ποτέ μια…
THE SMITHS – YOU JUST HAVEN’T EARNED IT YET, BABY
(Visited 117 times, 1 visits today)
SPILLERS aka STALIN RECORDS
Εκεί όπου η χυδαιότητα συναντάει την απέριττη βλακεία, αναρωτιέται κανείς αν πρέπει να γελάσει η να κλάψει. Δεν αναρωτιέται βέβαια, αν πρέπει να οργιστεί. Όχι μόνο με το γεγονός, αλλά και με το πώς πλασάρεται…