Επειδή τυχαίνει να έχω ασχοληθεί με την περίπτωση Τσολάκογλου, έχοντας “παρεμπιπτόντως” διαβάσει και την αυτοβογραφία του στην οποία παραπέμπει η “χρήστις”, συμφωνώ με το πνεύμα του κειμένου της. Θα μπορούσα μάλιστα να προσθέσω μερικά στα…
To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…