Από όσα βιβλία έχω διαβάσει περί κλιματικής αλλαγής, το χρησιμότερο, πολύτιμο θα έλεγα, ήταν το βιβλίο του Steve Koonin, “Unsettled : What Climate Science Tells Us, What It Doesn’t, and Why It Matters” – το είχα κατεβάσει απ’ το Amazon τη χρονιά της κυκλοφορίας του, 2021. Πέρα από τον πακτωλό των πληροφοριών, η γλαφυρότητα και η σαφήνεια του συγγραφέα με βοήθησαν να βάλω σε στοιχειώδη τάξη τα χαοτικά δεδομένα μιας υπόθεσης, την οποία, κάποιοι, εννοούν να παρουσιάζουν “τόσο απλή”, που κι ένα μέτριας νοημοσύνης δεκαπεντάχρονο κορίτσι μπορεί να την κατανοήσει, για να μη μιλήσουμε για …εγνωσμένης ευφυίας και υπεράνω υποψίας πολιτικές οντότητες όπως οι Al Gore, John Kerry. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι οι κεντρικοί ομιλητές στην παγκόσμια σκηνή για το Climate Change, χωρίς ίχνος ιδέας γύρω απ’ το θέμα το οποίο πραγματεύονται.
Ο Steve Koonin είναι θεωρητικός φυσικός και πρώην διευθυντής του Κέντρου Αστικής Επιστήμης και Προόδου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών και Αστικών Μηχανικών στο Tandon School of Engineering του ίδιου Πανεπιστημίου.
Από το 2004 έως το 2009, εργάστηκε στην BP ως επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου. Από το 2009 έως το 2011, εργάστηκε στο Υπουργείο Ενέργειας της Obama administration [όχι ακριβώς your average …far-right conspiracy theorist] στη θέση του Υφυπουργού για την Επιστήμη.
Αυτές είναι λίγες μόνο απ’ τις περγαμηνές του. Για το πλήρες βιογραφικό του ανδρός στην Wikipedia, εδώ.
Η αναπάντεχη ανακάλυψη του [υποτιτλισμένου] βίντεο από διάλεξή του, με ενθουσίασε. Ελπίζω η προσέγγιση εκ μέρους του του θέματος να σας φανεί ενδιαφέρουσα όσο και σε μένα. Συμπεριλαμβανομένης της συζήτησης στο τέλος.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να πω την αλήθεια, τον άνθρωπο δεν τον ήξερα. Είναι όμως ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί, ότι στο βικιγραφικό του αναφέρονται ουσιαστικά μόνο οι “κριτικές” εναντίον του, ενώ στη θέση των δικών του απόψεων υπάρχουν κάποιες ακατανόητες γραφειοκρατικές αερολογίες. Το πιο περίεργο είναι ότι πρόκειται για μια μετριοπαθή παρουσία που δεν αμφισβητεί καν τα στοιχεία που στηρίζουν τη θεωρία της κλιματικής αλλαγής. Γιατί ορισμένοι.. φονταμενταλιστές – μεταξύ των οποίων κι εγώ – αμφισβητούν πρωτίστως αυτά. Τούτων λεχθέντων δεν είμαι ιδιαίτερα διαβασμένος ή ενημερωμένος για το θέμα της “κλιματικής αλλαγής” καθεαυτό. Προτιμώ να ψάχνω περισσότερο τα στοιχεία στα οποία στηρίζεται, τα οποία – όπως αντίστοιχα στο ξεκίνημα του “κορωνοϊού” – σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν προλάβει ακόμα να παραχαράξουν. Υπήρξε πάντως μια όχι πολύ μακρινή εποχή που έπαιρνα τις θεωρίες των mainstream επιστημόνων τοις μετρητοίς. Τα μάτια μου άνοιξαν για πρώτη φορά προ δεκαπενταετίας δυο μαθητές μου. Η πρώτη, αφού με άκουσε προσεκτικά να σκιαγραφώ το τέλος της ανθρωπότητας, με ρώτησε με ειλικρινή απελπισία “Δηλαδή.. θα πεθάνουμε όλοι!?” Ο δεύτερος με πληροφόρησε ότι σύμφωνα με ορισμένους δεν υπάρχει πραγματικά κλιματική αλλαγή. Κι εγώ τους υποσχέθηκα ότι θα το ψάξω..
Η μαθήτριά σου ήταν προάγγελος του Χίου!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση εξ αρχής είναι ακριβώς η μετριοπάθεια του ανθρώπου, συνοδευόμενη απ’ τη σταθερή πεποίθηση για το ασυνάρτητο των κινδυνολογιών, και η μεθοδική παράθεση – ανάλυση στοιχείων, κάποια απ’ τα οποία υπάρχουν και εδώ.
Το θέμα της κλιματικής αλλαγής είναι Νο ένα στην ατζέντα των ερπετάνθρωπων, διαπλεκόμενο μέσω των περίφημων ESG [as in …Enviromental, Social & Governance] ουσιαστικά με τα πάντα. Θα πρέπει να γράψω πρώτα ένα κείμενο για το τι όντως είναι τα ESG – μιλάμε για πράγματα και θάματα, συμπεριλαμβανομένης της “αποδείξεως” του ότι ελπίδα διαφυγής δεν υφίσταται – ορατή τουλάχιστον : ίσως κάποιοι καλόκαρδοι εξωγήινοι να μας λυπηθούν …αν δεν είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο.
Και μετά να περάσω σιγά σιγά στα επιμέρους, climate change, το πουστολόι των δικαιωματιστών, παγκοσμιοποίηση κλπ.
Γενικά προσπαθώ, όχι ότι το καταφέρνω, να αποδεσμευτώ απ΄την επικαιρότητα, εστιάζοντας αποκλειστικά σε μεγάλα κείμενα “έρευνας” συνοδευόμενα από μικρότερου εύρους “συνωμοσιολογικά” snapshots.
Εν τω μεταξύ με την “απόπειρα δολοφονίας” του Πούτιν είμαι πολύ περίεργος τι θα γίνει. Το αμέσως προηγούμενο επεισόδιο του σίριαλ μιλούσε για επίσπευση της …εαρινής αντεπίθεσης των Ουκρανών, την οποία ζητούσαν τα αμερικανά μετ’ επιτάσεως, απειλώντας ότι αν καθυστερήσει / αποτύχει, η “κοινή γνώμη” τους θα αρχίσει να κουράζεται. Επακολούθησε το τηλεφώνημα από τον κυρ-Xi στον Κρεατοζελέ, ο οποίος Xi κάτι μπορεί να ήξερε περί επικείμενης “απόπειρας” – και σίγουρα περί αμερικανικού “αιτήματος”.
Υποθέτει κανείς με μια πρόχειρη ανάγνωση ότι, με δεδομένη την “κωλυσιεργία” των Ουκρανών, οι Αμ. σκέφτηκαν να προκαλέσουν την επίσπευση …αλλοτρόπως.
Όχι ότι πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να “μασήσει” ο Θεός Πούτιν και να βιαστεί / παρασυρθεί σε εκδικητικές κινήσεις…
Να σου πω δεν ασχολήθηκα καθόλου με το συγκεκριμένο ζήτημα και όχι μόνο. Τελευταία είμαι σε μια “κάπως” φάση και δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ σε γεγονότα της επικαιρότητας. Αντικειμενικά πάντως το ευρωαμερικανικό στρατόπεδο είναι που βρίσκεται σε αδιέξοδο και όχι το σινορωσικό, γιαυτό και τείνω να θεωρώ τα σχέδια των πρώτων “εν κενώ” και και τις κινήσεις τους εν πολλοίς ασυνάρτητες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα καταλήξουν κάποια στιγμή καταστροφικές.
Συμφωνώ και επαυξάνω, πιστεύω δηλ. ότι οι Αμ. πιέζουν τον κυρ-Ζελέσνκι να επιτεθεί, ποντάροντας πλέον στην καταστροφή του.
Ούτως ή άλλως κι εγώ έχω αυτό που σου έχω πει – αποσύρομαι ήδη για το υπόλοιπο της ημέρας στην δημιουργική μου “αγγαρεία”.