Η …μετακύλιση της ευθύνης στον πολίτη δεν αφορά σε κάποια “εξουσία” που του παρέχεται. Αφορά στην αποποίηση της ευθύνης από μια εγληματική συμμορία για το ότι του στερεί τη στοιχειώδη ελευθερία κινήσεων. Ισχύει εδώ κάτι ανάλογο μ’ εκείνο που επισημαίναμε από τα early ’00s σε κείμενα για τις “cult” του iphone και των social media, δημοσιευμένα σε περιοδικά όπως 4 Τροχοί και Ήχος : εκεί μιλούσαμε για σύστημα καταγραφής και συλλογής στοιχείων [στην καθομιλουμένη : φακελώματος], όπου τα έξοδα της παρακολούθησης μετακυλίονται στον παρακολουθούμενο. Εδώ η …προσωπική ευθύνη αναλαμβάνεται όχι μέσα από μια διαφημιστική καμπάνια, αλλά μέσω της επίκλησης της υγείας [όχι της ελευθερίας] ως υπέρτατου αγαθού : “το πιο σημαντικό τεστ γίνεται εκτός σχολείου”. Σημειωτέον ότι ο …αρνητικός στο τεστ δεν απολαμβάνει παρά την “ελευθερία” της μάσκας παντού και της απόστασης από τους συνανθρώπους του. Για τη υγεία των οποίων, σε πείσμα της …αρνητικότητας του τεστ, εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνος.

ΥΓ. Τη μεγαλύτερη πλάκα έχει η τελευταία εικόνα του κρατικού gif, με το φασκιωμένο χαμόγελο.