Μπορεί κάποιος να μην έχει εμπιστοσύνη στις προθέσεις του Trump, ή στην ικανότητά του να τις κάνει πράξη. Μπορεί, δικαιολογημένα, να ανησυχεί για την παρουσία δίπλα του ενός ανθρώπου που είναι 1. “ο πλουσιότερος στον κόσμο”, 2. κύριος διαχειριστής της ζοφερής υπόθεσης “A.I.” και 3. υπεράνω κρτικής και στο απυρόβλητο.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η ύπαρξη και μόνο του RFK Jr. στην επερχόμενη κυβέρνηση, εγγυάται ότι κάτι καλό θα προκύψει απ’ αυτήν. Πιστεύω ότι όσα λέει εδώ για τα παιδικά εμβόλια θα έπρεπε να είναι κοινός τόπος, δια της λογικής και μόνο. Και όχι μόνο αυτό : ακόμα κι αν (λέμε…) ήταν ασφαλώς δοκιμασμένο κάθε ένα από αυτά, πόσο εύκολο θα ήταν να δοκιμασθούν με ασφάλεια οι συνδυασμοί τους;
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
https://nypost.com/2025/01/17/us-news/bill-gates-frankly-impressed-after-3-hour-dinner-with-trump/
Το ρεπορτάζ που μου έστειλες είναι “μνημειώδη”. Και εγείρει το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν κάποιος που ετοιμάζεται να κυβερνήσει με τον Robert Kennedy Jr. ρυθμίζοντα τα υγειονομικά, να ενθουσιάζεται πληροφορούμενος τα μεγαλεπίβολα σχέδια του Bill & Melinda Gates Foundation. Είναι φανερό ότι, ή τον Bill Gates δουλεύει ψιλό γαζί ο Τραμπάκουλας, ή εμάς. Πιθανώς και τους δύο – μέχρι ενός σημείου τον καθένα.
Τείνω να βεβαιωθώ πλέον ότι ο τύπος μας δουλεύει όλους ψιλό γαζί. Κάτι τέτοιοι έχουν κολλήσει στο ζώδιό μας τη ρετσινιά του διπρόσωπου!
Υπάρχει αυτό ως ρετσινιά, αλλά ως “διπλό ζώδιο” επίσης, δε μασσάω με τέτοιες παρουσιάσεις. Απλώς οι Δίδυμοι έχουν ιδιαίτερες ικανότητες στην εξέταση του πράγματος από πολλές πλευρές. Και αν κάποιος είναι ευφυέστατος (όπως, δεδομένα, ο Τραμπάκουλας) και διαθέτει κι ένα στοιχειώδες ηθικό υπόβαθρο, το οποίο επίσης δείχνει να διαθέτει με τα μέτρα του χώρου, όλο και κάτι πρέπει να προσδοκά κανείς.
Κάτσε μη γίνει καμιά χοντράδα, as in κάνα αιματοκύλισμα αύριο – έχω μεγάλη ανησυχία μέχρι να τελειώσει το inauguration και να δω τις πρώτες φωτογραφίες από Λευκό Οίκο – και μετά βλέπουμε.
Και μπορεί ο κυρ-Τραμπάκουλας να μην είναι εκείνος που υποστήριζα απ’ το ’16, αλλά όλο και κάτι έχει μείνει από τον τότε εαυτό του. Σε οποιαδήποτε περίπτωση …κάπως θα συγκινηθώ από τη “σεμνή” τελετή.