Οι έτεροι, μετά τους B-52s μεγάλοι Γεωργιανοί (Athens Georgia) σε δυο αγαπημένα τραγούδια από το έντονα φολκίζον, τρίτο άλμπουμ τους Fables Of The Reconstruction – εποχές αθωότητας, χαρούμενης μελαγχολίας, αισιοδοξίας μέσα απ’ την απαισιοδοξία.
After B-52s, the other great Georgians (Athens, Georgia) with two beloved songs from their distinctly folk-tinged third album, Fables Of the Reconstruction — an era of innocence, joyful melancholy, and optimism through pessimism.
00:00 Driver 8 03:13 Maps And Legends
The walls are built up stone by stone
The fields divided one by one
And the train conductor says
Take a break, Driver 8
Driver 8, take a break
We’ve been on this shift too long
And the train conductor says
Take a break, driver 8
Driver 8, take a break
We can reach our destination
But we’re still a ways away, but it’s still a ways away
I saw a treehouse on the outskirts of the farm
The power lines have floaters so the airplanes won’t get snagged
The bells are ringing through the town again
The children look up, all they hear is sky-blue bells ringing
And the train conductor says
Take a break, Driver 8
Driver 8, take a break
We can reach our destination
But we’re still a ways away, but it’s still a ways away
But we’re still a ways away, but it’s still a ways away
A way to shield the hated heat
A way to put myself to sleep
A way to shield the hated heat
A way to put myself, my children to sleep
He piloted this song in a plane like that one
She is selling faith on the Go Tell Crusade
Locomotive 8, Southern Crescent, hear the bells ring again
The fields of wheat is looking thin
And the train conductor says
Take a break, Driver 8
Driver 8, take a break
We’ve been on this shift too long
And the train conductor says
Take a break, Driver 8
Driver 8, take a break
We can reach our destination
But we’re still a ways away, but it’s still a ways away
But we’re still a ways away, but it’s still a ways away
He’s not to be reached, he’s to be reached
He’s not to be reached, he’s to be reached
Called the fool and the company
On his own, where he’d rather be
Where he ought to be
And he sees what you can’t see, can’t you see that?
(He sees what you can’t see)
Maybe he’s caught in the legend
Maybe he’s caught in the mood
Maybe these maps and legends
Have been misunderstood
Down the way, the road’s divided
Paint me the places you’ve seen
Those who know what I don’t know
Refer to the yellow, red, and green
(Can’t you see that?)
Maybe he’s caught in the legend
Maybe he’s caught in the mood
Maybe these maps and legends
Have been misunderstood
He’s not to be reached, he’s to be reached
He’s not to be reached, he’s to be reached
He’s not to be reached, he’s to be reached
He’s not to be reached, he’s to be reached
The map that you’ve painted doesn’t seem real
He just sings whatever he’s seen
Point to the legend, point to the east
Point to the yellow, red, and green
Maybe he’s caught in the legend
Maybe he’s caught in the mood
Maybe these maps and legends
Have been misunderstood
Have been misunderstood
Is he to be reached? He’s not to be reached (maps and legends)
Is he to be reached? He’s not to be reached (maps and legends)
Is he to be reached? He’s not to be reached anymore (maps and legends)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
I’ve always liked R.E.M.
Me too, although not some of their best known songs, like ‘The One I Love’, ‘Losing My Religion’, ‘Shiny Happy People’ …and certainly not ‘It’s The End Of The World As We Know it’ (always hated that one!).
Favorite albums : Green, Automatic For The People and Monster (the last one in particular is a masterpiece!)
Φανταστικα tracks , ιδιαιτερα το maps and legends μου ειχε κανει εντυπωση τοτε που το πρωτοακουσα απ το αλμπουμ , πιτσιρικας .. Αυτο που κανουν με τα δευτερα φωνητικα gets me every time .. Aλλα με τιποτα δεν μπορω να ξεπερασω το Fall on me απ το Life s rich pageant , που με αφησε μαλακα απ την πρωτη φορα που τ ακουσα μεχρι σημερα .. Θα κανω και μια “αυτοψια” στο Μοnster που βγηκε σε μια εποχη που ειχε περασει η μπογια τους και περασε απαρατηρητο .. Αλλα δυστυχως ετσι “δουλευει” το συστημα με την ποπ/ροκ σκηνη ..
Συμφωνώ φυσικά για το “Fall On Me”. Το πιο αγαπημένο μου ever τραγουδι των R.E.M. είναι αυτό:
https://oannes.gr/r-e-m-you-are-the-everything-1988/
Το “Monster” είναι σπάνια περίπτωση ακόμα και για τα δεδομένα ενός μεγάλου γκρουπ. Τα τραγούδια είναι σχεδόν στοιχειώδη, αλλά οι “γεωμετρίες” που τα διέπουν έχουν μια νεοαποκτημένη γι’ αυτούς, ιδιαίτερα σφριγιλή κομψότητα.
Μόνο ο συνδυσμός κατασταλλαγμένης ωριμότητας και διάθεσης για εξερεύνηση μπορεί να παραγάγει υλικό τέτοιου επιπέδου. Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα.
Δεν εχω τα εφοδια για να συλλαβω ενα ακουσμα οπως ενας μουσικος οπως εσυ , απλα σαν ακροατης με την οποια “εμπειρια” απ τα χρονια που παρακολουθω την μουσικη ( η’ “μουσικη” κατα τον M.E.Smith ) . To ακουσα το αλμπουμ στο Υοutube και πραγματι ειναι πολυ καλο και θα το ξανακουσω.. Αχ , μου λειπουν οι εποχες που ακουγαμε ολοκληρους δισκους , μας εχει φαει το σκορπισμα του ιντερνετ ..
Δεν κουράζομαι να λέω ότι η ευρέως διαδεδομένη άποψη περί “μουσικού που συλλαμβάνει αλλιώς το άκουσμα από ένα απλό ακροατή” είναι μια παρεξήγηση, και συνάδει με την εν γένει μυθολογία περί “ειδημόνων”.
Καμιά …μετριοφροσύνη δεν υποδηλώνει αυτό εκ μέρους μου. Πολύ απλά : 1. ό, τι έμαθα στο ωδείο το ξέχασα γρήγορα, μια και δεν ασχολήθηκα ούτε με τη διδασκαλία ούτε με το σολιστιλίκι – το κλασικό εννοώ, γιατί ως “επαγγελματίας” έπαιξα αρκετά με διάφορους. 2. Ο τρόπος που ακούω δεν διαφέρει από εκείνον με τον οποίο άκουγα πριν λάβω μουσική εκπαίδευση * (πράγμα που ξεκίνησα στα 18 – απλώς προχώρησα πολύ γρήγορα). Με άλλα λόγια, ακούω …με τα αυτιά μου, όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Επαναλαμβάνω ότι δεν το παίζω μετριόφρων, γιατί η μουσική αντίληψη δεν είναι ίδια σε όλους – άσε που ένα 5-10% αυτών που κυκλοφορούν γύρω μας είναι tone deaf, τουτέστιν, δεν έχουν αίσθηση του τόνου ( = όταν η νότα αλλάζει, και από “ρε” γινεται “ντο” …δεν το παίρνουν χαμπάρι). Απλώς θεωρώ ότι ένας …μη επαγγελματίας μουσικός (εσύ πχ.!) μπορεί κάλλιστα να έχει μεγαλύτερη αντίληψη από τον “επαγγελματία” ο οποίος διαβάζει πρίμα βίστα κουφές παρτιτούρες, και από αισθητήριο μηδέν. Έχω γνωρίσει αρκετούς τέτοιους, και …δεν έχουμε περάσει καλά μαζί!
* Αλλά κι ο τρόπος που γράφω μουσική δεν διαφέρει από εκείνον που ακολουθούσα από παδάκι. Απλούστατα …την ακούω στο μυαλό μου και …αν και όταν αισθανθώ ότι το πράγμα είναι ολοκληρωμένο, το ηχογραφώ δίκην πρωτολείου.
Ως προς το Ίντερνετ, να πω το κρίμα μου, ποτέ δεν παρασύρθηκα στην …κατακερματιστική διαδικσία. Δίσκους άκουγα πάντα, δίσκους εξακολουθώ να ακούω.
Το συγκεκριμένο σκόρπισμα, συνάδον με τη χυδαιότητα του “όλα τζάμπα” έχει υπάρξει όντως καταστροφικό για το φαινόμενο της ακρόασης όπως την ξέραμε.
Θυμάμαι τον καιρό που είχε γίνει σάλος με την “επανάσταση” του Napster κτλ. : οι μόνοι άνθρωποι που είχαμε στραφεί εναντίον του ήμασταν εγώ και οι …Metallica! 😈😈😈
Να σου πω μια προσωπικη μικρη εμπειρια οταν γυρισαμε ενα φιλμακι μικρου μηκους για πλακα εδω , κι ενας φιλος μουσικος (πιανιστας) εφτιαξε ενα μικρο θεμα για το φιλμ κι οταν το ακουσα του λεω γιατι δεν βαζεις μια φραση , μπορει να ηταν δυο τρεις νοτες ξερω γω , να γινει πιο catchy και οντας αμουσος εγω του το ..σφυριξα , συγνωμη κιολας. Mιλαμε φωναζε το κομματι οτι απο εκει που το ειχε φτασει ηθελε κατι ελαχιστο για να γινει πιο ευηχο κι απορουσα , θυμαμαι , πως δεν το σκεφτηκε ο ιδιος, δεν ειμαι και καμμια ιδιοφυια να πουμε, εγω .. Προς τιμην του το δεχτηκε .. Δεν εχω παρε δωσε με μουσικους επι τω εργω , οποτε αυτο που λες, με βαση αυτην την μικρη εμπειρια , δεν μου φαινεται κι απιθανο .. Οσο για τους Metallica παιρνουν ποντους απο μενα αν και με το metal δεν τα χω καλα χε χε .. Εχω καταλαβει μονο οτι εχει φοβερους μουσικους ..
Περιμενω τα υπολοιπα απο Lalo Schifrin ( αληθεια, Εβραικης καταγωγης κι αυτος? ) που θα αναρτησεις ..
Καθόλου περίεργο δε μου φαίνεται αυτό που λες. Το μόνο ασυνήθιστο στην υπόθεση είναι η δεκτικότητα του επαγγελματία.
Schifrin Εβραίος …εννοείται (από την πλευρά του πατρός).
Ε καλα φιλαρακι ητανε ο πιανιστας , οχι επαγγελματιας ακριβως , ωραιος τυπακος κι εξαλλου ηταν μια ερασιτεχνικη συλλογικη φαση , οποτε no problem ..
Επειδή πάντως εκτός από τα soundtracks, υπάρχει πληθώρα “δροσιστικών” έργων του LS με έντονο το στοιχείο του jazz-latin …όλο το καλοκαίρι μ’ αυτόν το βλέπω να βολεύομαι, παράλληλα με ο,τιδήποτε άλλο.