Η πόλη της Νέας Υόρκης απαγόρευσε την χρήση του όρου “Illegal Alien”, “όταν γίνεται με σκοπό τη μείωση, ταπείνωση ή παρενόχληση ενός προσώπου”…
Η επίσημη οδηγία απαγορεύει διακρίσεις σε βάρος κάποιου, ένεκα γλωσσικής ανεπάρκειας, και απειλεί να ενεργοποιήσει τις μεταναστευτικές αρχές εναντίον οποιουδήποτε επικδεικνύει συμπεριφορές σχετικές με “μοτίβα διακρίσεων”. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με πρόστιμα που θα μπορούν να φτάσουν τις 250.000 δολ.
Η επιτροπή της πόλης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ανακοίνωσε ότι η οδηγία ισχύει για όλους τους δημόσιους χώρους, χώρους εργασίας και ιδιωτικές κατοικίες…
“Είμαστε περήφανοι που δουλέψαμε με την Επιτροπή της Πόλης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για την έκδοση αυτής της ανακοίνωσης, καθώς είμαστε πολέμιοι των ξενοφοβικών πολιτικών της κυβέρνησης, οι οποίες απειλούν την υγεία και την ευημερία των μεταναστευτικών κοινοτήτων” είπε η Bitta Mostofi, επίτροπος της Δημαρχίας επί των μεταναστευτικών υποθέσεων.
Στην 20σέλιδη οδηγία της η επιτροπή περιλαμβάνει λίστα παραδειγμάτων παράβασης:
Ένα ξενοδοχείο να εμποδίζει τους υπαλλήλους του να μιλούν σε άλλη γλώσσα γιατί αυτό θα ήταν “προσβλητικό” για τους πελάτες.
Ένα ιδιοκτήτης να απειλεί να καλέσει την US Immigrations and Customs Enforcement, αν μια οικογένεια Ινδών παραπονείται ότι βρήκε κατασατρίδες στο σπιτι της.
Ένας καταστηματάρχης να λέει σε δυο άτομα που μιλούν ταϋλανδέζκα “να μιλούν αγγλικά ή να πάνε πίσω στην πατρίδα τους”.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ένας δικαστής στη Νέα Υόρκη καταδίκασε έναν ιδιοκτήτη σπιτιού σε πρόστιμο 17.000 $ γιατί απείλησε να καλέσει τις αρχές μετανάστευσης για μια ενοικιάστρια χωρις χαρτιά. Η Επιτροπή της πόλης για τα ανθρώπινα δικαιώματα αντιπροσώπευσε την ένοικο καταθέτοντας μήνυση εκ μέρους της για ρατσιστική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη…
Σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης μια απ’ τις φράσεις του ιδιοκτήτη ήταν: “Δώσε μου τα λεφτά, αλλιώς καλώ την υπηρεσία μετανάστευσης”…
Το πράγμα υπάγεται σαφώς σε μια ευρύτερη διαδικασία καταπάτησης του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου με “ανθρωπιστικά” πρσχήματα. Τέτοιο είναι, ας πούμε, το “δικαίωμα” του παράνομου μετανάστη να απολαμβάνει ίσα δικαιώματα με τον πολίτη [ιδιότητα που συνεπάγεται υποχρεώσεις για τον δεύτερο, απ’ τις οποίες είναι απαλλαγμένος ο πρώτος]. Ο τρόπος με τον οποίο [θα] λειτουργεί η καταπάτηση, πέρα απ’ την διακριτική ευχέρεια που δίνεται στην έδρα να κρίνει για την ύπαρξη ή μη “ρατσιστικών κινήτρων”, και πέρα απ’ την εύλογη, σταδιακή αυστηροποίηση των κανόνων στο μέλλον, είναι η δημιουργία πλέγματος φοβιών στον πολίτη: “τι θα συμβεί αν πω αυτό…τι θα συμβεί αν κάνω το άλλο…μήπως αυτό που έκανα υπάγεται στις διατάξεις; να διεκδικήσω το δίκιο μου απ’ τον κύριο με το παράξενο όνομα;…άσε καλύτερα, δεν ξέρεις που μπλέκεις…”
Αν ένας απ’ τους στόχους αυτής της εκστρατείας είναι οι νεώτερες ηλικίες [ο όρος politically correct natives θα ήταν ταιριαστός για την επόμενη γενιά εκείνης των millennials] ο άλλος αφορά στην δια βίου εκπαίδευση του πολίτη στην φοβική συμπεριφορά, για την οποία είναι ψυχολογικά προετοιμασμένος από δεκαετίες ψυχροπολεμικής προπαγάνδας & θρίλερ εγκληματολογικής και επιστημονικής φαντασίας. Αυτό άλλωστε που διακρίνεται ως ζητούμενο είναι η εξομοίωση του έμφοβου ενήλικα με μικρό παιδί, στερούμενο εκ φύσεως την κριτική ικανότητα. Η αναστολή της διαδικασίας δυσπιστίας, sine qua non συνθήκη απόλαυσης ενός κινηματογραφικού φιλμ ή video game, γίνεται εδώ sine qua non συνθήκη …ζωής.
Μήπως αυτή η αναστολή διαδικασίας δυσπιστίας είναι και μια καλή εξηγηση της ευκολίας με την οποία διαδίδονται τα trends; Ίσως ναι, ίσως και όχι.
Για το trend πάντως για το οποίο μιλάμε [ρύθμιση του τρόπου απεύθυνσης σε παράνομους μετανάστες] πλήθη Νεοϋορκέζων πανηγυρίζουν ήδη από τα social media…
