Αυτά τα ωραία [επάνω]. Για το “πλήρες” άρθρο, εδώ.
Ας μη μακρηγορήσουμε για τη φανερή εκστρατεία δυσφήμισης του EM από εκείνους που έχουν συμφέρον να το κάνουν, “ενημερώνοντας” για την ανησυχία που προκαλεί το θέμα στους διευθυντές, τους stakeholders και τους shareholders των εταιριών του – ανησυχία την οποία οι ίδιοι προσπαθούν εκ του μηδενός να δημιουργήσουν. Αυτό, εν όψει αμερικανικών εκλογών και με το χρήσιμο για τον Trump εργαλείο του “X” ενισχυμένο από την επάνοδο του Alex Jones *
Οι συζητήσεις στο διαδίκτυο, ανάμεσα στους οπαδούς του επιχειρηματία-επιστήμονα, συμπυκνώνονται σε δυο arguments. Το πρώτο αφορά στο ότι …αν είναι, παίρνοντας ναρκωτικά, να γίνεσαι κάτι σαν τον Musk : a true creative genius και ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, τότε …ζήτω τα ναρκωτικά.
Εννοείται ότι το παραπάνω λέγεται με χιούμορ. Γιατί …εν τη απουσία χιούμορ, κάποιοι θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για προώθηση της drug culture. Γι αυτό δηλ. το οποίο …όντως κάνουν, περνώντας τον EM στα νεανικά ακροατήρια σαν pretty cool guy, που δεν διστάζει να κάνει χρήση “απαγορευμένων ουσιών” για να γίνει πιο αποδοτικός στη δουλειά του, εκ της οποίας κατέστη ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Κάποιοι αναγνώστες θα θυμούνται την παραβολή που έχουμε κάνει, των tech billionaires με τους πάλι ποτέ rock stars : τα “άτακτα παιδιά της ροκ” – μόνιμους στόχους των “συντηρητικών”, με τους υπόλοιπους – όλο και περισσότερους – να συγχωρούν το έκδοτο και χλιδάτο lifestyle που συνεπαγόταν η τεράστια επιτυχία τους …στ’ όνομα αυτής της τελευταίας – τα περί “ταλέντου” ήταν πάντα εκ του περισσού, καθώς η ετυμηγορία γι’ αυτό έβγαινε αποκλειστικά απ’ τις πωλήσεις.
Όσο για τις κατηγορίες; κατά κανόνα ενισχύουν την θέση του κατηγορούμενου. Αρκεί αυτή να είναι ήδη …θέση ισχύος.
Σε επιβεβαίωση του πόσο κακό παιδί και ασυμβίβαστος είναι, ο κύριος Musk έδωσε πρόσφατα το middle finger [“fuck you!”] σ’ όσους τον απειλούν με διακοπή της διαφήμισης στο X, αν συνεχίσει να αφήνει “αλογόκριτο” τον “λόγο” που διακινείται εκεί.
Το δεύτερο argument αφορά στο ότι ο EM αντιπροσωπεύει [αυτός, όχι ο Trump] τον Νούμερο Ένα κίνδυνο, το αληθινό αντίπαλο δέος των Davos Men – εναντίον των οποίων έχει επίσης καταφερθεί ευθέως.

Για όσους – τρόπος του λέγειν – δεν κατάλαβαν : αυτό που μέσω τέτοιων επεισοδίων επικαιρότητας καθιερώνεται ως motto, άρα και ως “δεδομένο”, είναι ότι …ο Elon Musk είναι ο Μέγας Χορηγός του δικαιώματός μας στην έκφραση. Ο μόνος, εν μέσω ωρυόμενων απολυταρχικών, που επιτρέπει σε μας να μιλάμε ελεύθερα.
Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία του λόγου ισούται με το να αραδιάζεις ό,τι ακριβώς σου κατεβαίνει, ανώνυμος και εξ αποστάσεως, “στο Twitter”. Το κοινό του οποίου [άτομα πιθανώς χωρίς ζωή – και δεν εννοώ τα bots] μετατρέπει σε “viral” την …κλιματική αλλαγή και τον πρωθυπουργό της χώρας, με την ίδια ευχέρεια που το κάνει με τον …Σίκμα, τη Γη Της Ελιάς και το Survivor.
Πράγμα που εν τέλει συνεπάγεται ότι η ύπαρξη του Elon Musk είναι απαραίτητη – όχι για μας, αλλά για τους αντιπάλους του. Γιατί, εν τη απουσία κάποιου σαν αυτόν ως αντιπάλου δέους, η ανάγκη για αναζήτηση αληθινής διεξόδου ** θα επέτρεπε σε κάποιους να αντιληφθούν ότι …εναλλακτική της πρόβας οικουμενικού ολοκληρωτισμού που αποτελεί το Ίντερνετ δεν υπάρχει, πέρα απ’ την εγκατάλειψή του. Η παρουσία κάποιου σαν τον Musk διαιωνίζει την υπόσχεση μιας λύσης …εντός διαδικτυακού ιστού, μέσα δηλ. απ’ την ίδια την πηγή του προβλήματος, η οποία είναι αδύνατο να αλλάξει ως τέτοια. Η αναζήτηση θετικής προοπτικής για το Ίντερνετ ισοδυναμεί με αναζήτηση ειρηνικών εφαρμογών για την Ατομική Βόμβα. Το ότι η διαδικτυακή βόμβα εκρήγνυται σε slow motion δεν “κάνει”καμία διαφορά – ιδίως όταν η διαδικασία στις μέρες μας φτάνει στο τελευταίο στάδιό της.

* Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω : ο Alex αντιμετωπίζει σουρεαλιστικά προβλήματα με την “αμερικανική δικαιοσύνη” τα οποία απειλούν την οικονομική υπόσταση και την ελευθερία του. Ο συμβιβασμός με το αφήγημα του EM – σωτήρα, αποτελεί όρο επιβίωσης. Στο κάτω-κάτω, σε επίπεδο άσπρο-μαύρο, με εναλλακτική τον κύριο Schwab, ο Musk είναι όντως προτιμότερος.

** Tο παρόν στάδιο συνειδητότητας του κόσμου επιτρέπει ακόμα [για κάποιους, επιβάλλει] τη διαδικασία αναζήτησης μιας τέτοιας διεξόδου. Αν / όταν η διαδικασία αφομοίωσής μας απ’ την virtual reality ολοκληρωθεί, η ανάγκη για την παρουσία “καλών” Tech Moguls τύπου Musk θα έχει εκλείψει.