Κάπου ανάμεσα στα hi tech [εποχής] αποκαλυψιακά εφέ, τα δάκρυα των παιδιών όχι-για-τη-Γη-αλλά-για-τον-Michael, και τη μεσσιανική [με αποχρώσεις Tiananmen] performance, “το μήνυμα” περνάει θριαμβευτικά, μαζί και το συναίσθημα της “απλοϊκής” μουσικής του έκφρασης.
Το [επίκαιρο] βίντεο είναι μια αναπάντεχα συγκινητική πρόταση από τον stcigar.
Somewhere between the hi tech [of the era] apocalyptic effects, the children’s tears not-for-Earth-but-for-Michael, and the messianic [with Tiananmen hues] performance, “the message” passes triumphantly, along with the feeling of his “naive” musical expression.
This [up to the minute] video is an unexpectedly moving proposal from stcigar.
What about sunrise?
What about rain?
What about all the things
That you said we were to gain?
What about killing fields?
Is there a time?
What about all the things
That you said was yours and mine?
Did you ever stop to notice
All the blood we’ve shed before?
Did you ever stop to notice
This crying Earth, these weeping shores?
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
What have we done to the world?
Look what we’ve done
What about all the peace
That you pledge your only son?
What about flowering fields?
Is there a time?
What about all the dreams
That you said was yours and mine?
Did you ever stop to notice
All the children dead from war?
Did you ever stop to notice
This crying Earth, these weeping shores?
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
I used to dream
I used to glance beyond the stars
Now I don’t know where we are
Although I know we’ve drifted far
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Hey, what about yesterday?
(What about us?)
What about the seas?
(What about us?)
The heavens are falling down
(What about us?)
I can’t even breathe
(What about us?)
What about apathy?
(What about us?)
I need you
(What about us?)
What about nature’s worth?
(Ooh)
It’s our planet’s womb
(What about us?)
What about animals?
(What about it?)
We’ve turned kingdoms to dust
(What about us?)
What about elephants?
(What about us?)
Have we lost their trust
(What about us?)
What about crying whales?
(What about us?)
We’re ravaging the seas
(What about us?)
What about forest trails?
(Ooh)
Burnt despite our pleas
(What about us?)
What about the holy land?
(What about it?)
Torn apart by creed
(What about us?)
What about the common man?
(What about us?)
Can’t we set him free
(What about us?)
What about children dying?
(What about us?)
Can’t you hear them cry?
(What about us?)
Where did we go wrong?
(Ooh)
Someone tell me why
(What about us?)
What about baby boy?
(What about it?)
What about the days?
(What about us?)
What about all their joy?
(What about us?)
What about the man?
(What about us?)
What about the crying man?
(What about us?)
What about Abraham?
(What about us?)
What about death again?
(Ooh)
Do we give a damn?
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Ah-ah-ah-ah-ah
Ooh-ooh-ooh-ooh-ooh
Με το που το προτείνω εντωμεταξύ συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι μόλις είχες βάλει το κομμάτι του Quincy Jones. Μάλλον σύμπτωση..
Εγώ πάλι είχα νομίσει ότι επρόκειτο για εύλογο συνειρμό. Έτσι είναι μ’ αυτές τις συμπτώσεις…
Μιλώντας άλλωστε για διαλεκτική, Χάιντεγγερ και Πλάτωνα, ο μέγας σύγχρονος διαλεκτικός [Elon Musk] “εξαγόρασε” τελικά το Twitter και απειλεί με απόλυση [ή μάλλον “προγράφει”] τα δυο τρίτα των, από αύριο πλέον, εργαζομένων του.
Ο ΕΜ, τιμώντας τη διαλεκτική πάντα, όπως είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί μαζί του [το έκανα προσπαθώντας να διακρίνω τη μεγαλοφυία για την οποία γίνεται λόγος*, αλλά δεν τα κατάφερα – χωρίς να υποτιμώ το μυαλό του ανθρώπου] συνήθιζε να σκάει μύτη 9 το βράδυ στα γραφεία της startup, τότε στα ’90s, εταιρίας του, και γινόταν έξαλλος βλέποντας ότι ….ελάχιστοι απ’ τους υπαλλήλους συνέχιζαν να είναι καρφωμένοι στα κομπιούτερ μετά από 12 ώρες εργασίας.
Πάντα “λάτρευα” τους ανθρώπους με τέτοιου είδους εργασιακά ήθη / αξιώσεις, και έχω “καλοπεράσει” κατά καιρούς μαζί τους. Έχει υπάρξει ακόμα και κάποιος που μου πρότεινε να δουλέψω …τζάμπα, για τη δική του δόξα, ξέροντας ότι είμαι άνεργος, και μισοϋποσχόμενος [μετά από πίεση] ότι …κάποια στιγμή θα βγούνε και λεφτά. Και κοιτάζοντάς με περίεργα όταν αρνήθηκα.
Μεταξύ μας βέβαια, chances are ότι μεγάλο ποσοστό των “εργαζόμενων του Twitter” αξίζουν, όχι απόλυση, αλλά εκπαραθύρωση απ’ τον 10ο όροφο.
Ένα απ’ αυτά με τα οποία έχουν σκαλώσει είναι η αποστροφή του EM για την εργασία εξ αποστάσεως και το φιρμάνι του “αυτά να τα ξεχάσουν”.
* Το YouTube έχει κατακλυσθεί εσχάτως με βίντεο – αγιογραφίες του EM, βάζοντάς με σε σκέψεις : θα μπορούσε να είναι ΑΥΤΟΣ ο …Αντίχριστος, για τον οποίο μιλούσαν διάφοροι, ότι θα εμφανιστεί σαν σωτήρας – ευεργέτης της ανθρωπότητας, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι ο καταστροφέας της; το λέω γιατί δίνω πλέον περισσότερη βάση στις προφητείες των …Γερόντων παρά σ’ αυτές της “Ε”πιστήμης.
I know what you mean. Όσο για την Επιστήμη, ποτέ των ποτών δεν έχει πέσει μέσα σε καμία μακροπρόθεσμη πρόβλεψη, ούτε καν από τύχη. Έχω επίσης ακούσει κι εγώ τις ιστορίες για το χαρακτήρα του EM και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, πόσο μάλλον που κατά καιρούς τις έχει επιβεβαιώσει και ο ίδιος. Και παρόλο που ανέκαθεν μου ήταν γενικά συμπαθής – ίσως επειδή έχουμε γεννηθεί με διαφορά ημερών – σε τέτοια θέματα δεν μπορούμε να διατηρούμε αυταπάτες: κανένας δεν βγάζει τόσα λεφτά με τον ιδρώτα του προσώπου του και ακόμα λιγότερο με τις πνευματικές του ικανότητες. Όπως έλεγε κι ένας μπάρμπας μου όταν είχαμε ακόμα τις δραχμές “παιδί μου, μόνο τα πρώτα δύο εκατομμύρια είναι τίμια!”
Αν πρόκειται για δραχμές, όντως. Γιατί αν μιλάμε για ευρώ …μόνο αν είναι αποκτημένα κληρονομικώ διαίω.
Αν υπάρχει πάντως κάτι που με χαροποιεί στην υπόθεση του Μάικλ, είναι ότι, παρά την αισχρή δυσφήμιση που έφαγε στην εποχή του, η φήμη του στην εκάστοτε “νέα γενιά” ποτέ δεν σταμάτησε να μεγαλώνει.
Τον συμπαθούσα πολύ πάντα σε πείσμα των “εναλλακτικών μου φρονημάτων” και ήταν φανερό ότι, από ένα σημείο και μετά, έγινε δυσάρεστος σε συγκεκριμένους κύκλους.
Ως προς το μεγάλωμα της φήμης του δεν είμαι τόσο σίγουρος. Η δική μου εντύπωση είναι ότι ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Μπορεί να κάνω λάθος, και μακάρι – έτσι κι αλλιώς δεν βλέπω ποτέ μουσικά κανάλια.
This is profound…the lyrics, the music, the performance.
Yes, it is moving.
Never saw this, or heard this song before. Thank you!