Σε μια κοινωνική συνθήκη όπου η τροχιά του virtual αγγίζει εκείνην της πραγματικότητας, οι κώδικες της καθημερινής ζωής συγχέονται με εκείνους της βιομηχανίας του θεάματος. Αν θεωρήσουμε κανονικότητα μια χρονική ακολουθία όπως: παραγωγή low budget thrillers – πώληση απροσδόκητα πολλών εισιτηρίων – παραγωγές ολοένα περισσότερων και ακριβότερων thrillers – απεριόριστη μεγέθυνση μιας αγοράς γι αυτά, τότε πρέπει να θεωρήσουμε το ίδιο [=κανονικότητα] και τον πολλαπλασιασμό των mass shootings, λαμβάντας υπόψη το επικοινωνιακό impact που έχουν σε μια κοινωνία διψασμένη για σασπένς. Όσο κυνικό κι αν ακουστεί: δεν είναι μόνο ο επόμενος psycho που ανυπομονεί να καρπωθεί κάτι απ’ τη “δόξα” των προηγούμενων… είναι ο ίδιος ο τηλεθεατής που προσβλέπει στο επόμενο mass shooting, ανίκανος να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα σ΄αυτό και το επόμενο blockbuster… Τα “συμφέροντα” είναι ταυτισμένα…
Η ροπή του Χόλιγουντ προς την εξύμνηση της βίας [glorified violence], ξεκινά τη δεκαετία του ’30. Πηγή έμπνευσης είναι οι μαφιόζικες ιστορίες της περιόδου [η ποταπαγόρευση διήρκεσε από το 1920 μέχρι το 1933…] Κομβικό σημείο, η έλευση του original …Public Enemy – αυτός είναι ο τίτλος της ταινίας με την οποία γίνεται star ο εμβληματικός James Cagney [“Ο Εχθρός της Κοινωνίας”, 1931]. Η κοινωνία είναι ακόμα πολύ παρθένα για να παρασυρθεί, ωστόσο η πρώτη μαζική δολοφονία λαμβάνει χώρα ήδη το ’49 [Camden shootings, δράστης ο Howard Barton Unruh, 13 νεκροί]. Πέρα και πάνω απ’ τα περιστατικά, είναι το ίδιο το pattern του shooting, και του …mass shooting [“μόνος εναντίον όλων”], που αρχίζουν να προβάλλουν ως …διέξοδος για τον άνθρωπο του “μοναχικού πλήθους”. Η γκάμα των οριακών καταστάσεων όπου μπορεί να βρεθεί κάποιος είναι ατελείωτη. Όλες τους όμως έχουν ένα κοινό σημείο: τον άνθρωπο που έφτασε στο μη περαιτέρω. Αν κάποτε ως διέξοδοι σ’ αυτό προτείνονταν η προσευχή, η επιμονή, ο διάλογος … το [mass] shooting γίνεται σιγά-σιγά μια υπολογίσιμη, one size fits all, εναλλακτική πρόταση…
Κάποιοι αναρωτιούνται γιατί ειδικά στην Αμερική… Η ίδια κουλτούρα της βίας [Χόλιγουντ, shooting games] είναι διαδομένη παντού στον πλανήτη…
Ξεχνούν ότι, μιλώντας για Αμερικανούς, μιλάμε για κοντινούς απόγονους εκείνων που κατέκτησαν, πρόσφατα σχετικά, τη χώρα. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να υποτάξουν τους αυτόχθονες και τα στοιχεία της φύσεως…Δεν ήταν μικρής κλίμακας εγχείρημα. Μιλάμε για σκληροτράχηλους “ανθρώπους της δράσης”, αδίστακτους πίσω από το πολιτισμικό τους προσωπείο. Και η οπλοκατοχή δεν είναι απλώς κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα: αποτελεί μέρος του DNA τους.