Τις τελευταίες δυο δεκαετίες, [“εποχή του διαδικτύου”] στο πλαίσιο του αγώνα του Τύπου για επιβίωση, σημειώθηκαν αλλαγές. Αφορούσαν στο θόλωμα των ορίων μεταξύ lifestyle και παραδοσιακής “ενημέρωσης με άποψη”.
Μια πανσπερμία “πολιτιστικών” και lifestyle ενθέτων θα οδηγούσε με ασφάλεια τη διαδικασία μετάλλαξης της εφημερίδας σε έντυπη τηλεόραση, με προδιαγραφόμενο το πέρασμα στην εποχή της ψηφιοποίησής της.
Αποτέλεσμα είναι το χαοτικό υβρίδιο με το οποίο έρχεται κανείς σε επαφή σήμερα, διατρέχοντας τα ενημερωτικά sites. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε: lifestyle με άποψη.
Ο πολίτης που αναζητεί χαλάρωση απ’ το αντιρατσιστικό του μένος, το κάνει μέσα από τις εικόνες αυτού του είδους των media. Είναι άλωστε τα ίδια αυτά που διατηρούν το μένος του ζεστό. Μπορεί να ενημερωθεί για την επίσκεψη του Τούρκου “ηθοποιού” Τζαν Γιαμάν στο Ελλάντα, ή την απαίτηση του Τρύφωνα Σαμαρά για μια συγνώμη απ’ την Ελένη Μενεγάκη. Και, μ’ ένα κλικ, να μεταβεί στη διπλανή σελίδα όπου τον περιμένουν, πάντα σε lifestyle συσκευασία, οι εντολές του Πολίτμπιρο για τις “δράσεις” της ημέρας. Μια τέτοιου τύπου δημοσιογραφία είναι ο καλύτερος προξενητής της εξουσίας, στο φλερτ της με την παραβατικότητα [βλ. περσινό post μ΄αυτό τον τίτλο: ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αν οι thought leaders των επαναστατών των ’60s ήταν προσωπικότητες του “διαμετρήματος” ενός Σαρτρ ή Μαρκούζε, οι σημερινοί απόγονοί τους είναι βγαλμένοι απο τον φωταγωγημένο υπόνομο των lifestyle media.
Αν η [γραφική] απουσία επαφής των πρώτων με την πραγματικότητα, μπορούσε να καλυφθεί πίσω από ένα είδος ηθικού άλλοθι, ετούτοι εδώ είναι κάτι αξιοθρήνητα μαλάκια, τα οποία αποστολή έχουν να βομβαρδίζουν τον “πολίτη” με την ιδέα ότι είναι όχι απλώς αξιοσέβαστος, no matter what, αλλά …φτασμένος σταρ. Δεν είναι ακραίο όσο ακούγεται: η ταχύτητα με την οποία άγγιζε κανείς το star status ήταν ανέκαθεν παρακολούθημα της ταχύτητας της τεχνολογίας. Και, star σήμερα = viral στο διαδίκτυο. Η “εκπλήρωση” είναι τόσο κοντά, που συγχέεται με την υπόσχεση. “Είμαι” σημαίνει “είμαι σταρ”, “μπορώ να υπάρξω μόνο ως διάσημος”.
Όμως το εξ αυτού αποτέλεσμα προκύπτει με μαθηματική ακρίβεια: η όποια έκφραση προτίμησης, απόρριψης, αρέσκειας, απαρέσκειας, ισοδυναμεί με έγκλημα καθοσιώσεως.
Η επίσημη λέξη γι΄αυτό το έγκλημα είναι: “ρατσισμός”.
Εμπροσθοφυλακή της μάχης ενάντια στο “ρατσισμό” είναι τα βούρλα του lifestyle με άποψη.