Η συζήτηση γίνεται αληθινά ενδιαφέρουσα από το 07:14, μετά το εισαγωγικό section που αφορά στο νέο άλμπουμ των Jethro Tull [κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2023].
Στο πλαίσιό της ο IA αναφέρεται σε “συναδέλφους” [Metallica, Eric Clapton, Peter Green, Bod Dylan, Syd Barrett, Morrissey etc], αλλά και στη λογοκρισία, τους transgenders και άλλες αθλιότητες / γελοιότητες της woke culture.
Η προσέγγισή του σ’ αυτή την τελευταία δεν στερείται διπλωματικών αποχρώσεων, αλλά είναι κατά την άποψή μου …εύλογα σωστή.
(Visited 97 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μιας και κάπου τον ανέφερε σαν επιρροή, κατά τη γνώμη μου μέχρι τα μέσα τουλάχιστον των 70s ο IA στη φωνητική του ερμηνεία μιμούνταν το “σπαστό” στυλ του Roy Harper. Μπορεί να το έκανε και ασυνείδητα, γιατί μού το είχε κολλήσει και μένα για ένα διάστημα, χωρίς να έχω ακούσει ακόμα τον RH.
Εννοείται. Αλλά υπάρχουν εξ αρχής στοιχεία που καθιστούν την περίπτωση IA μοναδική για τα αυτιά μου.
Μια περίπτωση που με ενοχλεί η πλήρης απουσία αναφοράς σ’ αυτήν, πλην άλλων και ως επιρροή σε διάφορους [και στον IA] είναι οι Incredible String Band, και ιδίως ο ημίθεος Robin Williamson. Και όχι τώρα που το πράγμα βαίνει προς μπουρδελοποίηση, αλλά χρόνια πολλά τώρα.
Έχεις δίκιο. Μπορεί και να μην έχω ξανακούσει μνεία τους από κάποια εποχή του Ήχου. Μια περίοδο μάλιστα προ εικοσιπενταετίας or something είχα συνδέσει άρρηκτα το “Hangman’s..” με συγκεκριμένη μάρκα κρασιού (και συγκεκριμένο ποτήρι!) που δεν έχω ξαναπιεί από τότε.. γιατί έχασα την κασέτα.