Η πρόσφατη επίθεση στη συναγωγή του Χάλε, κόστισε τη ζωή σε δύο άτομα.
Απορία προκαλεί το κύμα αντιδράσεων για τη δήλωση του Γερμανού υπουργού εσωτερικών Ζεεχόφερ, περί “σκηνής των gamers” η οποία μπορεί να προμηθεύει, αν όχι τίποτα άλλο, σενάρια σε επίδοξους δράστες. Δυσκολεύεται κανείς να παρακολουθήσει την λογική των “αντιδρώντων”, ακόμα και αν αγνοήσει δεδομένα όπως ότι ο δράστης αναμετέδιδε την επίθεσή του μέσω της πλατφόρμας βιντεοπαιχνιδιών Twitch [ιδιοκτησίας Amazon]. Απλές κοινοτοπίες, “είσαι ό,τι τρως”, “monkey see monkey do” κοκ, θα έπρεπε να αρκούν για να λήξει αυτή η συζήτηση, χωρίς να χρειάζεται κανείς να επιστρατεύσει επιχειρήματα όπως το περί μιμητικών νευρώνων* [“νευρώνων – κατόπτρων”], υπεύθυνων για την ενσυναισθητικού τύπου ένταξη του ανθρώπου στο κοινωνικό περιβάλλον.
Και πράγματι θα αρκούσαν, αν πίσω από την κυριαρχία των War Games και των Blockbuster Movies δεν υπήρχε …κοινωνικός σχεδιασμός. Και αν τα “συμφέροντα” δεν είχαν “τρόπο” να προσεταιρίζονται δημοσιολόγους με ειδίκευση στο να κάνουν τη νύχτα μέρα.
Πχ. Ο Κονσταντίν Κίλε, υπεύθυνος του Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών για ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, ο οποίος δήλωσε ειρωνευόμενος:
«Τηλεφώνησε η δεκαετία του 1990 και θέλει να ξαναρχίσει η συζήτηση για το ότι τα ηλεκτρονικά παιγνίδια δημιουργούν δολοφόνους… Για να σοβαρευτούμε, ο ακροδεξιός εξτρεμισμός στον ψηφιακό κόσμο είναι τεράστιο πρόβλημα».
Έτσι μίλησε ο “νεωτεριστής” Κονσταντίν Κίλε, απευθυνόμενος στον κόσμο …απ’ τη δεκαετία του ’30.

*Είναι αυτοί που μας κάνουν να μιμούμαστε “εν πνεύματι”, να εντάσσουμε δηλ. αυτόματα στα πιθανά σενάρια συμπεριφοράς, κάθε εκδήλωση που πέφτει στην αντίληψή μας. Από το “μεταδοτικό” χασμουρητό, μέχρι τις πιο περίπλοκες…