Δεν είναι έκπληξη ότι το ενδιαφέρον των “ειδησεογραφικών μέσων” μονοπωλείται απ’ τις κινήσεις μιας γελοίας προσωπικότητας, της πιο γελοίας απ’ όσες έχουν κυβερνήσει το ελληνικό “κράτος” από καταβολής του – ο ανταγωνισμός δεν είναι εύκολος, όσο ίσως φαίνεται.
Ούτε είναι έκπληξη ότι ουδείς μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί …γιατί τώρα η συγκεκριμένη κίνηση. Ανικανότητα ή …συμφωνία κυρίων, δεν έχει σημασία, όταν προκύπτει το ίδιο αποτέλεσμα.
Διακινδυνεύω να στοιχηματίσω ότι ο ανθρωπάκος με το ικετευτικό χαμόγελο θα εκλεγεί. Γιατί [εκλιπούσης της δέσμευσης που προφανώς είχε αναλάβει απέναντι στην “αρχηγό” με την επιστροφή του] έχει έρθει η ώρα να “τιμήσει” το ρόλο για τον οποίο είναι εκπαιδευμένος.
Από αρχής εμφανίσεως του ΓΑΠ στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το σλόγκαν με το οποίο συνέδεσε το όνομά του, ήταν η “πράσινη ανάπτυξη”. Γραφικό ίσως στα middle – late ’00s, αλλά …ειπωμένο μετά λόγου γνώσεως όπως αποδεικνύεται.
Τώρα που το colpo grosso με το ...climate crisis μπαίνει στην τελική του φάση, δεν θα απουσίαζε απ’ τη μάχη για την εξουσία ο άνθρωπος που το είχε σημαία, σε εποχές που οι Τσίπρας – Μητσοτάκης δεν ήξεραν καν τι σημαίνει.