Ακολουθεί απόσπασμα κειμένου του in.gr για την προοπτική αντικατάστασης των ζωικών πρωτεϊνών με τεχνητές, εργαστηριακής προελεύσεως. Το πλήρες κείμενο, εδώ.

Από το 1960, η κατανάλωση κρέατος παγκοσμίως αυξάνεται δραματικά, ακόμη και σε ασιατικές χώρες που παραδοσιακά ακολουθούσαν χορτοφαγικές διατροφές. Η αύξηση αυτή σίγουρα σχετίζεται και με τον γρήγορο πολλαπλασιασμό του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 1950 κατοικούσαν στη γη μόλις 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, αριθμός που σήμερα ξεπερνά τα 8 δισεκατομμύρια και αναμένεται να φτάσει τα 9,7 δισεκατομμύρια το 2050.
Πλέον, γνωρίζουμε ότι η παραγωγή κρέατος έχει μεγάλο αντίκτυπο στο περιβάλλον και την υγεία μας, γεγονός που οδήγησε τους ειδικούς να διατυπώσουν νέες συστάσεις σχετικά με την κρεατοφαγία. Κάπως έτσι εισήλθε στον δημόσιο διάλογο το τεχνητό κρέας, ως μια μέθοδος ελάττωσης της κατανάλωσης κρέατος. Οι περισσότεροι θα έχετε δει στα σούπερ-μάρκετ κιμά από σόγια ή «κοτομπουκιές» από μπιζέλια. Αυτές είναι vegan επιλογές, που προσπαθούν να μιμηθούν τη γεύση και την υφή του κρέατος. Όμως, εδώ δεν αναφερόμαστε σε αυτό το τεχνητό κρέας. Σήμερα, το «τεχνητό» ή «συνθετικό» κρέας αναφέρεται όλο και περισσότερο στο κρέας που παράγεται από τα βλαστικά κύτταρα ζωντανών ζώων.
Σε πολλούς τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. «Μα μπορούμε να φτιάξουμε αληθινό κρέας in vitro;». Και, πράγματι, η ιδέα του συνθετικού κρέατος εντοπίζεται σε πολλά λογοτεχνικά έργα επιστημονικής φαντασίας, από τον Kurd Laßwitz μέχρι την Margaret Atwood. Ο David Lynch μας έδειξε «συνθετικά κοτόπουλα» στην ταινία Eraserhead, ενώ στην κουζίνα του διαστημόπλοιου Enterprise στο Star Trek περιλαμβάνεται συνθετικό κρέας για το πλήρωμα.
Άλλοι πάλι θα αναγνωρίζουν ότι μέσω αυτής της μεθόδου, μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας καρνιβορικά εδέσματα χωρίς να μας απασχολούν τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από την παραδοσιακή κτηνοτροφία. Βάσει των παραπάνω, το συνθετικό κρέας θα μπορούσε να είναι μια βιώσιμη εναλλακτική για τη μείωση της κατανάλωσης συμβατικού ζωικού κρέατος. Η πρώτη χώρα που επέτρεψε την εμπορία συνθετικού κρέατος ήταν η Σιγκαπούρη το 2020, με την Ολλανδία να δίνει το «πράσινο φως» υπό όρους, το καλοκαίρι του 2023, σύμφωνα με το Vegconomist. Αν, λοιπόν, το συνθετικό κρέας είναι τόσο μεγάλη εφεύρεση τότε γιατί δεν έχει καταφέρει, μέχρι στιγμής, να μπει στην καθημερινή μας διατροφή;
Το συνθετικό ή τεχνητό κρέας είναι ένα προϊόν που δημιουργείται στο εργαστήριο από ζωικά βλαστικά κύτταρα που  πολλαπλασιάζονται σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Ως εκ τούτου, το κρέας αυτό δεν έχει κόκαλα, ιστούς ή λίπος. Τη δεκαετία του 2010, το συνθετικό κρέας παρουσιαζόταν σαν μια μεγάλη πρωτοπορία που θα έσωζε τον κόσμο, με επενδυτές γνωστά ονόματα, όπως ο Bill Gates και ο Leonardo DiCaprio. Το πρώτο εργαστηριακό μπιφτέκι παρουσιάστηκε το 2013 στο Λονδίνο. Αποτελούνταν από 10.000 λωρίδες με μυοσωλήνες που αναπτύχθηκαν σε μια υδρογέλη. Σε αυτό είχαν προστεθεί χρωστικές, αρώματα και συστατικά για να αποκτήσει την επιθυμητή υφή.
Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή τεχνητού κρέατος βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης. Για αυτό, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πώς θα εξελιχθεί η παραγωγή και πώληση τεχνητού κρέατος στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, στόχος των υπευθύνων είναι να δημιουργήσουν κρέας όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που γνωρίζουμε, τόσο στην υφή και την ποικιλία των τελικών προϊόντων, όσο και στη βιολογική και διατροφική του σύνθεση.
Παρεμπιπτόντως, η παραγωγή συνθετικού κρέατος είναι πανάκριβη— το 2008 η παρασκευή ενός φιλέτου από μοσχάρι βάρους 250 γραμ. κόστιζε 1 εκατομμύριο δολάρια! Η Κοινοπραξία για το Κρέας Ιν Βίτρο είχε διαβεβαιώσει ότι, μόλις η τεχνολογία το επιτρέψει, θα υπάρξουν σημαντικές μειώσεις στην τιμή του συνθετικού κρέατος. Σήμερα, το συνθετικό κρέας κοστίζει περίπου 63 δολάρια το κιλό για να παραχθεί.
Γνωρίζατε ότι η εκτροφή βοοειδών ευθύνεται για το 18% των εκπομπών άνθρακα, επιβαρύνοντας το περιβάλλον περισσότερο από τα μέσα μεταφοράς; Περίπου το 26% της γης χωρίς πάγο του πλανήτη χρησιμοποιείται για βοσκή και το 33% όλων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια ζωοτροφών (FAO, 2018α). Δε χωράει αμφιβολία ότι η κτηνοτροφία μπορεί να είναι ιδιαίτερα καταστροφική για το περιβάλλον, χωρίς καν να αναφερθούμε στα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν.
Οι διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν όλο και περισσότερο την ανάγκη μείωσης των εκπομπών από τον τομέα της κτηνοτροφίας και προτείνονται ορισμένες παρεμβάσεις (FAO, 2018b). Οι έρευνες υποδεικνύουν ότι οι επιπτώσεις της καλλιέργειας κρέατος στο περιβάλλον θα είναι σημαντικά λιγότερες από αυτές της σφαγής ζώωv. Μάλιστα, μελέτες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Άμστερνταμ πιστεύουν ότι η καλλιέργεια κρεάτων είναι «δυνητικά… λύση πιο αποτελεσματική και φιλική προς το περιβάλλον», με τις εκπομπές άνθρακα να περιορίζονται στο 4%, την ενεργειακής κατανάλωση να περιορίζεται έως και 45%, ενώ παράλληλα θα εξοικονομηθεί και χώρος…

Αν “δημοσιογραφικοί οργανισμοί” όπως το in.gr διέθεταν αρχισυνταξία άξια του τίτλου της, κάποιος θα έμπαινε στον κόπο να απαλείψει την πρώτη παράγραφο. Μέσω αυτής αποκαλύπτεται η αληθινή ατζέντα για την οποία μιλώντας κάποιοι λοιδωρούνται ως συνωμοσιολόγοι : αντικειμενικός σκοπός των εχόντων το γενικό πρόσταγμα είναι όντως, άσχετα απ’ το τι λένε, η μείωση του πληθυσμού του πλανήτη.
Το timing του δημοσιεύματος αφορά στον αγώνα των αγροτών. Το περιεχόμενό του φιλοδοξεί να χρησιμεύσει ως αντίβαρο στη συμπάθεια που έχουν προκαλέσει.
Καλό είναι βέβαια να θυμόμαστε την πηγή προέλευσης “πληροφοριών” όπως “το 18% των ατμοσφαιρικών ρύπων προέρχονται από τα βοοειδή” κ.α., στις οποίες βασίζονται κείμενα όπως το παραπάνω. Είναι η ίδια χοάνη που τροφοδοτούν με στοιχεία οι “ειδικοί” των εμβολίων, της δυσφορίας φύλου και του δικαιώματος του έφηβου στον ευνουχισμό / μαστεκτομή για την αντιμετώπισή της.
Αυτό που δεν περίμενα, λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο ενημέρωσης του site, ήταν η φευγαλέα έστω αναφορά του ονόματος “Bill Gates”. Αυτό με κέντρισε να γράψω λίγα λόγια. Και, κάποια ακόμα, σε επόμενο κείμενο.
Εννοείται ότι ο “δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος” εμπλέκεται λίγο περισσότερο από την αγορά μετοχών σε εταιρίες παρασκευής τεχνητού κρέατος.
Το κλαμπ των billionaires – σωτήρων του πλανήτη του οποίου βιτρίνα αποτελεί, ασχολείται με την προσαρμογή των διατροφικών συνηθειών μας σε βιώσιμες [sustainable] μορφές αγροκαλλιέργειας εδώ και δεκαετίες.
Εστιάζοντας κατ΄αρχή στις πρωτεΐνες : τον χορό ξεκινούν αθώες εναλλακτικές μορφές γάλακτος [γάλα σόγιας, καρύδας, αμύγδαλου κτλ.]. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι η έμφαση στην προώθησή τους “συμπίπτει” χρονικά με τον θόρυβο που προκλήθηκε στα early ‘90s για την προσπάθεια αύξησης της παραγωγής των αγελάδων μέσω της τεχνητής ορμόνης της Monsanto ‘Prosiliac’. Η τελευταία θα συνδεόταν με τη δημιουργία προβλημάτων υγείας, τόσο σε αγελάδες όσο και σε ανθρώπους.
Με το ξεκίνημα της προηγούμενης δεκαετίας, το πράγμα θα αρχίσει να σοβαρεύει : το 2011 ο επιχειρηματίας – ακτιβιστής με δεσμούς στον ΟΗΕ Josh Tetric ιδρύει την Hampton Creek, εταιρία παραγωγής εναλλακτικών [βλ. fake] αυγών. Ένας από τους πρώτους επενδυτής ήταν …guess who. Ο Bill Gates. Επρόκειτο για επιχειρηματική αποτυχία : πέρα από το ίδιο το όχι ακριβώς δελεαστικό προϊόν, σκάνδαλο ξέσπασε με την αποκάλυψη αγοράς τεράστιου αριθμού “αυγών” από την ιδια την Tetric, με σκοπό την εκτίναξη των πωλήσεων.
Η πρώτη sci fi – horror αποχρώσεων επενδυτική κίνηση του Gates θα γινόταν λίγο αργότερα : αφορούσε την start up Biomilq : στόχος της, η εργαστηριακή αναπαραγωγή μητρικού γάλακτος. Ο Gates δεν είναι ο μόνος διάσημος επενδυτής : Jeff Bezos, Mark Zuckerberg, Richard Branson, Michael Bloomberg είναι τα ονόματα μερικών ακόμα.
Ο “δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος” δεν θα παρέλειπε να επενδύσει πακτωλούς χρημάτων σε άλλες εναλλακτικές πηγές πρωτεϊνών, από θρεπτικά σκουλήκια και έντομα, μέχρι κρέατα ανεπτυγμένα στο εργαστήριο.
Παρένθεση : ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που πρόβλεψε την καθιέρωση εργαστηριακά ανεπτυγμένου κρέατος ήταν ο …Ουίνστον Τσόρτσιλ – σε άρθρο του στο περιοδικό Strand. Έτος δημοσίευσης το 1931. Η παραγωγή τοποθετείτο από τον μετέπειτα Πατέρα της Νίκης, 5 δεκαετίες μετά.
8 δεκαετίες αργότερα [ο Ουίνστον έπεσε έξω] το πρώτο συνθετικό hamburger κατασκευαζόταν σε ολλανδικό εργαστήριο. Κύριος επενδυτής του project ο εκ των ιδρυτών της Google, Sergey Brin.
Το αποτέλεσμα της περίπλοκης εργαστηριακής διαδικασίας ήταν μικρά, λευκά σφαιρίδια “κρέατος”. Το χρώμα τους θεωρήθηκε απωθητικό ως εκ τούτου οι κατασκευαστές τα έβαψαν κόκκινα, προσθέτοντας χυμό πατζαριού στη μίξη.
Ο Mark Post, ο επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Maastricht που ηγείτο του project, ίδρυσε την εταιρία Mosa Meat, υποσχόμενος ότι η τιμή του πανάκριβου “κρέατος” θα έπεφτε σύντομα. Ο MP δημιούργησε αναμενόμενη αίσθηση στο συνέδριο του Νταβός [2015]. Παρά την βροχή επενδύσεων ωστόσο, και την προσθήκη διασημοτήτων όπως ο Leonardo Di Caprio στο συμβούλιο της εταιρίας, το “κρέας” της Mosa Meat έχει αποτύχει μέχρι στιγμής να συναντήσει το κοινό του. Αιτία, πέρα από το οικονομικό, η απωθητικά αφύσικη γεύση του.
O κύριος Post δεν καταθέτει τα όπλα : όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, συστατικά του αίματος όπως η μυογλοβίνη και η αιμογλοβίνη, μπορούν να αποσπαστούν από τα βοοειδή, και να ενσωματωθούν στο fake κρέας, δίνοντάς του πιο ρεαλιστική γεύση…

Η συνέχεια στο δεύτερο μέρος.