Αισθάνεσαι ότι παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες, αλλά και τι μπορείς να κάνεις;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, μια χαρά ‘ξηγήθηκε, ως συνήθως, ο Βελόπουλος.
Ως προς τον ανεκδιήγητο Λιάγκα : πέραν του ότι λειτουργεί ως απολογητής της πρώτης veritable φασιστικής κυβέρνησης από μεταπολίτευση και δώθε, αυτό που (παριστάνει ότι) αγνοεί, είναι ότι ο εκλεγμένος πρωθυπουργός μιας χώρας έχει δικαίωμα και υποχρέωση να “επηρεάζει” εκτός των άλλων την πολιτιστική ζωή της. Πχ. να επιλέγει ότι δεν αποτελούν προμετωπίδα μας το gay parade ή οι “cool” μετανάστες με τα αντιανεμικά και τις κουκούλες, αλλά …κάτι άλλο ας πούμε.*
Γιατί οι εξ Αγγλίας διαφημιστές του gay attitude, η Ιρλανδή με τις πεντάλφες και η γυφτοπολυπολιτισμική κυρία Σάττι εκπροσωπούν σε καλλιτεχνικό επίπεδο την ίδια χώρα που, πολιτικά, εκπροσωπεί ο πρωθυπουργός της. Ο οποίος έχει λόγο για ο,τιδήποτε – κι αυτό είναι όχι …εναντίον της δημοκρατίας αλλά ακριβώς το νόημά της.

* Επιλογές όπως οι παραπάνω είναι υπαγορευμένες σήμερα από την “κυβερνητική” ατζέντα, έξωθεν υπαγορευμένη επίσης.