Το soft gay porn του United Kingdom (εδώ) ήταν τόσο αποκρουστικό στην επιθετικότητά του, όσο και η ξεθυμασμένη electropop των ‘90s, καλύπτουσα το μουσικό του σκέλος. Και αν και το credit αφορά ένα performer, το κόνσεπτ εν συνόλω αποτελεί …αναβαθμισμένη υπόμνηση των boy bands της ίδιας περιόδου.
Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι η παρουσία, και μάλιστα με όλα τα κομφόρ για την πρωτιά, της Ιρλανδής κυρίας, το project της οποίας είναι προσεγμένο από κάθε άποψη, της μουσικής συμπεριλαμβανομένης. Πράγμα που υποδηλώνει μια θριαμβευτική, όχι απ’ την πίσω πόρτα, είσοδο παγανοσατανιστικών στοιχείων στο ευρωπαϊκό mainstream, στενά πολιορκούμενο απ’ τη γιουροβιζιονική gay culture.
Τα κόλπα του είδους δεν είναι ασφαλώς καινούργια – θυμόμαστε τους Lordi, βραβευμένους δια χειρός Ρουβά στην Αθήνα το 2006 – και γενικώς δεν υπάρχει “είδος” το οποίο να μη χωράει στο χωνευτήρι της διοργάνωσης. Η οποία εξ αρχής αποτελεί τηλεοπτικό προϊόν, για την προώθηση μιας ποπ φτιαγμένης για να βλέπεται, παρά για να ακούγεται. Αυτό είναι κάτι που προκύπτει απ’ το ίδιο το ονομά της. Eurovision.
Περισσότερα Θεού θέλοντος, μετά τον τελικό, στον οποίο προκρίθηκαν τόσο ο Βρετανός gay spirit salesman, όσο και ο ιρλανδικός non binary “καρπός της σχέσης” Ματθίλδης Μαγγίρα – Marilyn Manson.
Kάτω το official video, εύγλωττο των σκοπών και των δυνατοτήτων του εν λόγω creature.