Καλά απαντάει ο άνθρωπος στο μαλάκα με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Επιθέσεις Σκύλων”. Συμπτωματικά, προχτές μόλις, σε φιλικό σπίτι [όχι διαμέρισμα, ούτε και αγροικία όμως], βλέπαμε τηλεόραση “αγκαλιά” με δυο τέτοια …τυραννοσαυρικού μεγέθους κτήνη, ίσως και πιο μεγάλα απ’ αυτά, αν μπορώ να υπολογίσω. Πιο αξιαγάπητα πλάσματα δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος. Αρκεί να μην έχει …κακό σκοπό, εννοείται.
Μετά τους μετα-κνίτες ζωόφιλους, βγήκαν στη φόρα και οι ζωοφοβικοί ηλίθιοι.
(Visited 123 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Lots of haters of everything out there these days.
Yes, “hate” is the word. Bad news also prevail. The only good news I read since quite a while were about “the public” cheering the impending punishment of some officials, for an accident caused by negligence. Even here, hate was the driving force.
Hate and envy are powerful drivers behind a lot of people thoughts and actions these days.
Εσυ που αγαπας τα σκυλια δες αυτο το “σχετικο| βιντεο .. Ειναι στην ουσια μια μικρου μηκους με αισθητικη 70s Horror αλλα φιλοζωικης / οικολογικης φυσεως .. Και το τραγουδι δεν ειναι κακο επισης ..
https://www.youtube.com/watch?v=eyxZd1L6P20&list=OLAK5uy_lapqG5tzZO5EfyIXG1ynsgZ9iG9ENNbt0&index=2
Πλάκα έχει, σε στιλ “διδακτικό παραμύθι”.
Γενικά να σου πω την αλήθεια τους “ακτιβιστές” φιλόζωους δεν τους πολυεμπιστεύομαι. Άλλο εκείνοι που προσφέρουν έργο για τα ζώα. Το πιτμπουλάκι μας πχ. από εταιρία προστασίας το πήραμε – εξαιρετικά παιδιά.
Τα πολύ μεγάλα ζώα πάντως ακόμα και στις αγάπες τους είναι κάπως.. ατσούμπαλα. Τις προάλλες πετυχαίνω έξω από το σπίτι μου ένα τύπο μαζί με σκυλί τεραστίων διαστάσεων και αθλητικής κατασκευής που μόλις με είδε όρμησε κατά πάνω μου για να με μυρίσει, να με φιλήσει, να με γλείψει or something, και από τη φόρα του (σηκωμένο στα πόδια του ήταν ψηλότερο από μένα) κόντεψε να μου σπάσει τα δόντια!
Δίκιο έχεις επ’ αυτού – κατά σύμπτωση “αναρρώνω” από ελαφρότατο διάστρεμμα εξ αιτίας του ηλίθιου ζώου : στο πλαίσιο της χτεσινής βόλτας τινάχτηκε αστραπιαία εναντίον σκύλου που εμφανίσθηκε αίφνης απ’ τη γωνία χωρίς λουράκι, και ο οποίος φυσικά …επιτέθηκε, με το γαμιωλομαλάκα ιδιοκτήτη αμέριμνο από πίσω να μιλάει στο κινητό του. Εννοείται ότι αν δεν το συγκρατούσα ο κωλότυπος θα είχε μείνει χωρίς σκύλο. Μπορεί το πράγμα να έφτανε και στα πρωτοσέλιδα : “αθώο σκυλάκι κατασπαράζεται από θηριώδες πίτμπουλ. Συγκλονίζει ο ιδιοκτήτης”.
Τέτοιες φάσεις μου έχουν τύχει ξανά, ως εκ τούτου απαιτείται κατάσταση επιφυλακής στο maximum.
Ως προς τη γκαγκουρίλα πάντως, για να πω την αλήθεια, δεν με πειράζει. Όποιος “επιλέγει” την παρέα ενός μεγάλου σκύλου πρέπει να είναι έτοιμος και για τα side effects. Τα οποία και σπάνια είναι, και διαχειρίσιμα. Δεν θέλω να ακουστώ σαν …ρατσιστής, αλλά πιο στοργικά πλάσματα από τα μεγάλα σκυλιά δεν υπάρχουν.
Θυμάμαι ένα βράδυ, late ’80s or something που μπαίνοντας με μια παρέα σε μπαρ εποχής, βλέπουμε ένα Βενάρδο, ο οποίος καταλάμβανε ολόκληρο σχεδόν το πάτωμα του χωλ. Ως dog maniac και “αψηφώντας” τις …προειδοποιήσεις, κινούμαι προς το ον – ήμουν και ψιλολιάδα, οπότε υπήρξε αυτόματη ευαισθητοποίηση. Δεν θα ξεχάσω την εικόνα της τεράστιας μάζας να αναποδογυρίζει κουνώντας την ουρά – ήθελε να του κάνω “κοιλίτσα”.
Αν υπάρχει πάντως κάποιος ωφελημένος από τις καραντίνες πλην των διάφορων κομπιούτερ, αυτός είναι σίγουρα τα οικιακά τετράποδα, των οποίων ο αστικός πληθυσμός πλέον συναγωνίζεται τον αντίστοιχο ανθρώπινο πληθυσμό. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ή αποτέλεσμα σχεδίου, είναι κάτι όμως χωρίς προηγούμενο.
Σε κάποιο βαθμό επομένως, όπως φαίνεται και από τα δύο άρθρα σου επί των πρόσφατων σχετικών “σκανδάλων”, ο κόσμος τα βλέπει περίπου όπως τους μετανάστες: άλλοι δηλαδή με μίσος και άλλοι με συμπάθεια, με τη woke ατζέντα κλίνει σαφώς προς τη δεύτερη πλευρά.
Αυτό που ισχύει ως προς τα τετράποδα είναι ένα είδος αόριστης “αγάπης για τα ζώα”, με υποβόσκουσα και εδώ όπως παντού την καταδίκη του Ανθρώπου που αποτελεί τη μάστιγα της φύσης [κάτι …εκτός φύσης ας πούμε, ούτε καν το εργαλείο με το οποίο αυτή αυτομαστιγώνεται].
Η ζωοφιλία προωθείται τα τελευταία πολλά χρόνια, εκ παραλλήλου με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα : παλαιότερα βλέπαμε στην τηλεόραση κάτι εκπομπές με πρωταγωνιστές κτηνίατρους και dog trainers, οι οποίοι έλυναν προβλήματα [“ψυχολογικής” συνήθως φύσεως] των pets και των ιδιοκτητών τους. Το πράγμα είχε την πλάκα του, αν κάποιος δεν είχε πρόβλημα με το ότι …το 90% των ζευγαριών ήταν του ιδίου φύλου. Εγώ φυσικά δεν είχα πρόβλημα, όχι όμως και ότι δεν καταλάβαινα πού πήγαινε το πράμα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα τέτοιες εκπομπές – στο Nova ήταν και το έχουμε εγκαταλείψει ακόμα πιο παλιά κι απ’ το Netflix.
Η πλάκα είναι ότι αν προσέξει κανείς ποιοί αντιπαθούν τα σκυλιά “στο Twitter”, είναι συνήθως κάτι θρησκόληπτοι και σούπερ πατριώτες, με σκεπτικό παρεμφερές του …δικού μου. Διαφορετικά χρωματισμένο βέβαια, και με μια γερή δόση αντιπάθειας για τα ίδια τα σκυλάκια.
Εν πάση περιπτώσει, το σκυλολόι προωθείται πιθανώς ως εναλλακτική της τεκνοποιίας και της παραδοσιακής οικογένειας. Προσωπικά [ξεχνώντας τη Μεγάλη Εικόνα] δεν με χαλάει, μια και ποτέ δεν στόχευσα στη δημιουργία παραδοσιακής οικογένειας – άσχετα αν με συγκινεί να βλέπω μια τέτοια, ή να θυμάμαι εκείνη στην οποία μεγάλωσα.
Δεν έτυχε να δω τα τηλεοπτικά προγράμματα που αναφέρεις, κατά τάλλα βέβαια συμφωνώ σε όλα. Η κάπως τραβηγμένη σύγκριση με το μεταναστευτικό που επιχείρησα προηγουμένως, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, από την άλλη όμως οι ζωόφιλοι, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει με τους μετανάστες, δεν κάνουν μόνο virtue signaling, αλλά παίρνουν συνήθως και ζώα στο σπίτι τους!
Αυτό να λέγεται. Γενικώς οι τύποι που βγαίνουν και κάνουν κήρυγμα για τους μετανάστες εννοώντας να υποβαθμιστεί περαιτέρω η ζωή μας για πάρτη τους, θέλουν την ίδια μεταχείριση με τους τύπου John Kerry που εννοούν να πεινάμε και να τουρτουρίζουμε “για τη σωτηρία του πλανήτη” : behind bars for life.
Τα προγράμματα είχαν πλάκα πάντως. Πέρα από τους καθιερωμένους σκύλους και γάτες, διάφορα εκκεντρικά [gay] ζευγάρια υιοθετούσαν διάφορα αλλόκοτα ζώα, τρωκτικοειδούς και ερπετοειδούς συνήθως φύσεως. Μου έχει μείνει ένα ζευγάρι τύπου …Κασσελάκη-Τάιλερ, εμφανώς “ευκατάστατοι”, οι οποίοι έπαιζαν στην πισίνα τους με το οικογενειακο πετ, ένα …Καπιμπάρα [εικόνα]