Ένα πράγμα που με έκανε να απορώ από παλιά, μη βρίσκοντας ικανοποιητική εξήγηση, ήταν η ανεξάντλητη τηλεοπτική ροή ντοκιμαντέρ γύρω από την πολιτική καριέρα του Αδόλφου Χίτλερ : επί καθημερινής σχεδόν βάσεως, τα ίδια επίκαιρα, ασπρόμαυρα ή επιχρωματισμένα, οι ίδιοι λόγοι / διάλογοι, οι ίδιες παρελάσεις, οι ίδιες εικόνες απ’ τα πεδία της μάχης. Η, κάπως βεβιασμένη, ερμηνεία του φαινομένου αφορούσε ένα [καλώς εννοούμενο] εβραϊκό δάκτυλο, που φρόντιζε ώστε ένα καθεστώς όπως του Γ’ Ράιχ και οι πρωτοφανείς αγριότητές του να μην επαναληφθούν ποτέ.
Χρειάστηκε η είσοδος του Trump στην πολιτική σκηνή για να συνειδητοποιήσω ότι, ανεξαρτήτως λόγων για τους οποίους συντηρείτο το φάντασμα του Χίτλερ, υπήρχε / υπάρχει ένας σκοπός τον οποίο εξυπηρετεί αλάνθαστα : εκείνος της ενσάρκωσης εκ μέρους του του Απόλυτου Κακού, μέσα από μια ”απομαγευτική” [;] εκκοσμίκευση του παραδοσιακού αρνητικού προτύπου, της Αυτής Σατανικής Μεγαλειότητος. Ο Χίτλερ είχε επιλεγεί ως ο νέος Διάβολος, εκείνος που η παρομοίωση μαζί του αρκεί για να σου εξασφαλίσει μια θέση εις το πυρ το εξώτερον. Ο Trump, αίφνης, Νο 1 στόχος των Globalists για μεγάλο διάστημα ήταν, τι άλλο, ένα …άβαταρ του Χίτλερ.
Ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι, την ίδια περίπου εποχή [πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ΠΠ] κάτι ανάλογο με την διαβολική αναβάθμιση συντελείτο και στο αντίπαλο [;] στρατόπεδο: Η υποκατάσταση της εικόνας του πάνσοφου γέροντα – δημιουργού του κόσμου με εκείνη ενός προσώπου πανταχού παρόντος, με ακατάστατα μαλλιά και ονειροπόλο βλέμμα, με φόντο πίσω του τους γαλαξίες, και με λεζάντα μια διάσημη εξίσωση. Το πρόσωπο του ανθρώπου που δανείζει το όνομά του στο Σύμπαν που ζούμε : Αϊνστάινιο Σύμπαν. Αν στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης η Λογική είχε λατρευθεί ως θεότητα, η επικαιροποιημένη εικόνα του Θεού ήταν ο Άλμπερτ Άινστάιν, σύμβολο του σύγχρονου επιστημονικού πνεύματος. Το οποίο, στις μέρες μας, υπόσχεται κάτι ως χτες αδιανόητο : ζωή μετά θάνατον, απειλώντας το μονοπώλιο σ’ αυτό της παραδοσιακής θρησκείας.
Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, με άξονα την κλιματική αλλαγή και την πλούσια γκάμα απειλών που αντιπροσωπεύει [ο “φονικός ιός” δεν είναι παρά η τρέχουσα, ενδεικτική του πόσο αδίστακτοι και επικίνδυνοι είναι οι masterminds της υποθέσεως] αποκαλύπτουν το δίπολο σε όλη του τη δόξα :
Από τη μία το “πνεύμα της επιστήμης”, μεταφυσικοποιημένο και εργαλειοποιημένο, ιδιότητες που συνεπάγονται μηδενική ανοχή στη διαφωνία.
Από την άλλη, το αντίπαλο δέος κάθε “θεϊκού πνεύματος” που σέβεται τον εαυτό του: ο “αρνητής” του αλάθητου και της θείας του φύσης. Ο τελευταίος δεν μπορεί να είναι παρά ένας …literally Hitler. In other words, ο Εξαποδώ αυτοπροσώπως.
EINSTEIN VS HITLER
(Visited 109 times, 1 visits today)
The problem for the left is while they have to say they hate Hitler, they really love him and everything he stood for. I find it ironic that they call Hitler “the Right” when his party is as socialist as any good Commie party. If I remember correctly, Stalin labeled Hitler as being on the right, to try to say Hitler was opposite Stalin. Hitler was a paltry dictator in the number of people he killed as compared to Stalin.
Einstein is held up as a brilliant mathematician which he was neither: brilliant or a mathematician. People suspect his wife was the one who did most of the developed for the theory of Relativity and let Einstein have the credit for it. That’s immaterial for the most part, but material in that so many things are not as we are told. Propaganda makes the world round.
I found the Left’s labeling Trump as Hitler to be so laughable, but not surprising, as people often accuse their enemies of the evil that inflicts their soulless carcasses, because they don’t know anything else but the evil that consumes them. Therefore, they assume everyone is as evil as they are.
Agreed [with the exception of Einstein’s wife, which is something I wouldn’t be able to confirm 😊].
Hitler and Stalin were allies in the beginning of WWII. Something that many people “forget” is that soon after the Gernan invasion of Poland from the West, the Russian invasion from the East followed.
People are generally ignorant of history. It’s all intentional by the public education propaganda machine.
Για τη συμβολή της γυναίκας του κι εγώ δεν έχω ιδέα. Γεγονός πάντως είναι πως ο Αϊνστάιν δεν ήταν κορυφή στα μαθηματικά, με αποτέλεσμα περιστασιακά να καταφεύγει στην τεχνική βοήθεια περισσότερο ειδικών από αυτόν (και καλά έκανε). Σίγουρα πάντως οι θεωρίες για τις οποίες έγινε διάσημος δεν του ήρθαν ουρανοκατέβατες. Ο Poincare είχε αναπτύξει ταυτόχρονα την ειδική σχετικότητα και ο Hilbert αργότερα τη γενική – τρισμέγιστοι μαθηματικοί και οι δύο. Ακόμα δηλαδή κι αν ο Αϊνστάιν δεν είχε υπάρξει ποτέ, κατά πάσα πιθανότητα οι θεωρίες του θα είχαν διατυπωθεί από άλλους και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις. Αυτό δεν υποτιμάει φυσικά τη συμβολή του, αφού το ίδιο συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων ανακαλύψεων/εφευρέσεων/καινοτομιών τόσο στην επιστήμη όσο και στην τέχνη.
Συμφωνώ 100% ως προς το “επιστημονικό” σκέλος. Εντύπωσή μου είναι ότι το κόνσεπτ του προμηθεΐκού ήρωα της επιστήμης εξυπηρετεί σκοπούς αντίστοιχους με το …αισχύλειο κόνσεπτ : σκηνικούς / συμβολικούς.
Ως προς την Τέχνη, το πράγμα είναι τόσο περίπλοκο, όσο και ερωτήματα του τύπου “είναι η καινοτομία το ζητούμενο εδώ;”, και “πώς αυτή, ειδικά ως προς την τέχνη, ορίζεται;”.
Σταθερή μου άποψη είναι ότι η εισαγωγή της έννοιας της “προόδου” στην τέχνη υπήρξε καταστροφική γι’ αυτήν.
Ως προς το θέμα της τέχνης – που έχουμε συζητήσει κατά καιρούς – καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς και συμφωνώ σε όλα χωρίς περιστροφές👍