Βλέπω και ακούω στο CNN για την επίσκεψη του Mike Pence σε νοσοκομείο, στο πλαίσιο της οποίας επέλεξε να μη φορέσει μάσκα. Η παρουσιάστρια στηλιτεύει την επιλογή του αντιπροέδρου: “ο Pence ισχυρίσθηκε ότι είχε πρηγουμένως κάνει το τεστ και είχε βγει αρνητικός. Ωστόσο, όπως μας λένε οι γιατροί, το τεστ δεν είναι παρά ένα snapshot… Μπορεί τη στιγμή που το έκανες να βγήκες αρνητικός, και την αμέσως επόμενη να είσαι θετικός…”
Είναι ενδιαφέρον να το ακούς αυτό απ’ το κανάλι που σαλπίζει ότι η διενέργεια εκατομμύριων τεστ, εδώ και τώρα, είναι τελείως απαραίτητη, για να θεωρήσουμε ότι έχουμε κάνει κάτι στη μάχη εναντίον του ιού. Όμως η ενημέρωση συνεχίζεται: “ως δια μαγείας”, και ενώ ο Bill Gates ανακοίνωνε πως εμβόλιο δεν μπορεί να υπάρξει πριν από δεκαοκτώ μήνες, ο φαρμακευτικός κολοσσός Pfizer ανακοινώνει ότι …οι δοκιμές ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα, και το εμβόλιο θα είναι έτοιμο το Σεπτέμβριο. Εξ άλλου …το νέο κύμα του ιού αναμένεται με πάσαν βεβαιότητα, τότε ακριβώς [οι αναμένοντες το κύμα, είναι οι ίδιοι που παραδέχονται ότι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα ως προς τον ιό που παραμένουν άγνωστα…].
Ως δια μαγείας ξανά, την ίδια επιτάχυνση της διαδικασίας ανακοινώνει και η εταιρία Moderna, χρηματοδοτούμενη απ’ το Bill & Melinda Gates Foundation…
Η τηλεπαρουσιάστρια: “πώς όμως θα γίνουν όλα τόσο γρήγορα; μέχρι προχτές ακούγαμε για … πρωτόκολλα τα οποία έκαναν απαγορευτική ολοκλήρωση της διαδικασίας πριν από 18 μήνες…”
Ο Ιατρός του πάνελ: “μπορεί, επειδή μιλάμε για συνθήκες ιδιαίτερα κρίσιμες [;!] να επιταχυνθούν οι διαδικασίες δια της παρακάμψεως κάποιων πρωτοκόλλων, της διενέργειας πχ. δοκιμών σε μέλη του ιατρικού προσωπικού” [;;!!]. “Πάντως”, αναδιπλώνεται, “για τον ευρύτερο πληθυσμό δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει κάτι πριν απ’ το 2021″.

Ο Νίκος Ευαγγελάτος ακολουθεί διαφορετικό κόνσεπτ, πιο τίμιο στην “αθλητική” του προσέγγιση:
“Αγώνας δρόμου για το εμβόλιο, από Κινέζους, Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Άγγλοι ερευνητές από τη μία, Γερμανοί ερευνητές από την άλλη…”
Ο παρουσιαστής έχει πετύχει διάνα στην περιγραφή ενός κλίματος που δεν διαθέτει ίχνος από τα χαρακτηριστικά “μάχης στην οποία είμαστε όλοι απ’ την ιδια πλευρά” [Gates]. Και το οποίο, αντίθετα, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας λυσσαλέας αντιπαράθεσης, με δηλητηριωδώς “πολιτισμένες” ανακοινώσεις από κάθε πλευρά του επιστημονικού φάσματος.
Σε κλίμα ευφορίας ο παρουσιαστής μας μεταφέρει λόγια του dr. Fauci: “για πρώτη φορά ένα φάρμακο αποδεικνύεται αποτελεσματικό στη μάχη κατά του Κορωνοϊού. Η Ρεμδεσιβίρη, είπε ο κύριος Fauci, μειώνει το διάστημα θεραπείας κατά 31%”.
Η ανακοίνωση ακούγεται περίεργη… τί είδους credit είναι αυτό; από πότε η μείωση του χρόνου θεραπείας αποτελεί το βασικό ζητούμενο; τί άλλο εξυπηρετεί απ’ τον αποσυμφορισμό του Υγειονομικού Συστηματος; και με τα ποσοστά ίασης τί γίνεται; εγώ θυμάμαι τον dr. Raoult, σκέφτεσαι με παράπονο, να μιλά για 1299 στους 1300 αποθεραπευμένους με χλωροκίνη….
Πέφτεις σε αναρώτηση: μήπως κάτι δεν πάει καλά με μένα; μήπως και έχω φάει κάποιο κόλημμα με το “ταπεινό και καταφρονεμένο” φάρμακο;
Όμως να [θρίαμβος! ή μάλλον, όχι ακριβώς…: ] Έλλην καθηγητής Πνευμονολόγος, στη συνέχεια, δηλώνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο αισιόδοξα. Σύμφωνα με μελέτη δημοσιευμένη στο Lancet, η Ρεμδεσιβίρη δεν δείχνει ιδιαίτερα επιτυχής ως προς τα ποσοστά της ίασης.
Στη συνέχεια μπαίνει σε λεπτομέρειες που λειτουργούν σαν white noise για τον μέσο τηλεθεατή, εκπροσωπούμενο από τον κύριο Ευαγγελάτο, ο οποίος σπεύδει να προσγειώσει τον καθηγητή στην πραγματικότητα της περιορισμένης μας αντίληψης.
Όση ώρα εκτιλύσσονται όλα αυτά, το δεξιό μέρος της οθόνης καταλαμβάνεται από εφιαλτικά graphics του coronavirus, με αλλεπάλληλα zoom in και zoom out, που δημιουργούν στον θεατή την εντύπωση ότι όπου να’ναι ο ιός θα πηδήξει έξω απ’ την τηλεόραση…