To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Guest texts, musical or visual selections, etc
Αμερικάνικο ανάλογο του δικού μας “Ο πιο καλός ο μαθητής” από ένα λησμονημένο ψυχεδελικό κλώνο των Country Joe And The Fish. Μπέρκλεϊ 1968. Αφιερωμένο στον αδικαιολογήτως απόντα σχολικό μου φίλο τον Παναγιώτη.
Με έναν περίεργο τρόπο αυτό το τραγούδι των Rush, συνδέεται με τα κείμενα του οικοδεσπότη. Το Subdivisions αναφέρεται στους παρίες, αυτούς που η κοινωνία αποβάλλει, ειδικά στους νέους… “Conform or be cast out”. Από το άλμπουμ τους Signals, 1982. In an odd way, this song by Rush is connected to the hosts’s posts. Subdivisions is about people who are shunned,…
Το Summertime κανονικά είναι νανούρισμα, στην εκδοχή του Albert Ayler όμως ακούμε ταυτόχρονα και το κλάμα του μωρού..
Το καταληκτικό κομμάτι του “γυμνασιακού” δίσκου του Zappa και των Mothers που περιέχει ένα εκ των απολύτως αγαπημένων μου σόλο ever ειδικά στην εκτεταμένη αυτή εναλλακτική βερσιόν.
Mετά τα δύο αριστουργηματάκια των Pink Floyd, που ανέβασε ο Oannes, κι ένα τρίτο από μένα. Ενα κομμάτι που τόσα χρόνια αργότερα, με συγκινεί το ίδιο. Comfortably Numb από το The Wall, 1979. [από το άλμπουμ και από το Live 8 στο Hyde Park το 2005] Following Oannes two gems by Pink Floyd, here’s a third one from me. A…
Μία πρώτη συνεισφορά μου στο αφιέρωμα του Oannes. Συμβολική, μια και των AC/DC ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα στα 15. Από το άλμπουμ τους Dirty Deeds Done Dirt Cheap, 1976. Οπως λέει κι ο Bon Scott στο βίντεο, είναι εμπνευσμένο από τον …μικρό Angus! 😉 My first contribution to Oannes brilliant theme is symbolic as an AC/DC album was…
Αν λείπει κάτι από το αφιέρωμα, σίγουρα είναι κάποιο τραγούδι του ίδιου του Oannes. Εδώ από τον πρώτο του δίσκο του 1988 με το τότε συγκρότημά του, τους Blue Light. Το υπέροχο ούτως ή άλλως κομμάτι έχω την εντύπωση ότι το είχε γράψει προτού ακόμα ενηλικιωθεί..
Τα τραγούδια τους είναι τόσο αξεδιάλυτα δεμένα με την παιδική νοσταλγία, που θα μπορούσε κανείς να διαλέξει ένα στην τύχη και πάλι να είναι μέσα στο θέμα του Oannes. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι κι αυτό νοσταλγικό, αλλά με μια τελείως διαφορετική έννοια. Γιατί πολλές φορές υπάρχουν και φίλοι που δεν κατάφεραν τελικά να περάσουν το στάδιο της παιδικής ηλικίας..
Μια μικρή συμβολή στο αφιέρωμα του Oannes με αυτό το αυτοβιογραφικό κάντρι τραγουδάκι του Phil Ochs που τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσε να είναι αυτοβιογραφικό και για μένα.
Ανατριχιαστική διασκευή του Rowland S. Haward και της Lydia Lunch στο ήδη αινιγματικό country and western κλασικό του Lee Hazzlewood που τραγούδησε το 1967 με τη Nancy Sinatra.
Με την ελπίδα ότι δεν καταχρώμαι τη φιλοξενία του ευγενικού οικοδεσπότη -που δεν πολυσυμπαθεί τον Tom Waits- και δεν καταστρέφω τελείως τον ειρμό της ως συνήθως εκπληκτικής του playlist, καταθέτω τη μικρή μου συμβολή στο αφιέρωμά του για την παιδική ουτοπία..
Ο Jeff Buckley με τον Alim Qasimov σε τραγούδι του πρώτου από το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής στη Γαλλία τον Ιούλιο του 1995. Ο Jeff έπαθε κρίση πανικού όταν άκουσε τις πρόβες του Alim στο μοναστήρι του Saint Florent le Vieil, όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το φεστιβάλ, και προσπαθούσε να σκεφτεί μια εύλογη δικαιολογία για να σηκωθεί και να φύγει. Προς…