To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Αναφορές στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα • References to the greek and international current affairs
Για να μη τρελαθούμε εντελώς, γιατί μ’ αυτό απειλούμαστε : Υπάρχει λόγος που η κυρία Καρυστιανού δεν απευθύνει “διάγγελμα” (κάτω) στους μαθητές της χώρας σαν μια απλή διαδικτυακή influencer, πράγμα το οποίο θα άνοιγε το δρόμο – ποιος ξέρει, ίσως και να τον ανοίξει ! – σε κάθε “περσόνα” του είδους της να κάνει το ίδιο. Ο λόγος είναι η…
Αντιγράφω τη δήλωση του ΠΡ από την Καθημερινή : «Θέλω να πω κάτι για την τροπολογία που ψηφίστηκε σχετικά με το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.Αρχικά, θέλω να τονίσω πως το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι σύμβολο μνήμης και τιμής για όσους χάθηκαν άδικα (σ.σ.:!) Τα παιδιά των Τεμπών ανήκουν σε αυτήν τη μνήμη και δεν προσβάλουν, την τιμούν.Αντί να σβήσουν…
Η γεροντική άνοια στην υπηρεσία της νεανικής.Μια ακόμα παραγωγή της Lunavision – “πολιτιστικού” βραχίονα του Οικουμενικού Ψυχιατρείου που κυβερνάει (…διαμορφώνοντας) τον κόσμο.Στον άτυπο διαγωνισμό λογικής μεταξύ των πρωταγωνιστών του βίντεο : διαδηλωτών (ηχητική συμμετοχή), “ακτιβιστή” και οργάνων της τάξεως, νικητές βγαίνουν με διαφορά οι τρίτοι. Εδώ έχουμε φτάσει. ΥΓ. Το ήθος, πολιτικό και όχι μόνο, των υποκινητών του γέροντα, είναι…
Μικρές, σκατένιες ψυχούλες, με τα ψευδωνυμάκια τους, αποπατούν στο Twitter (κάτω). Το θέμα (και) σήμερα είναι ο Σαββόπουλος. Η προτροπή του μέσου κοινωνικής δικτύωσης στο …χρήστη : 1. Η εκφορά “άποψης” για εκείνα που δεν ξέρει. 2. Το ξεκατίνιασμα μ’ εκείνον που έχει “αντίθετη άποψη”, όντας επίσης πτωχανίδεος. Έτσι – με μια κίνηση – δυο έννοιες εξαλείφονται : της μάθησης…
Πέρα από την ξεδιαντροπιά του να ανεβάζει κανείς ένα τέτοιο βίντεο …μια ώρα από το θάνατο του εκλιπόντος, να θυμίσουμε ότι : οι ασυναρτησίες του Βασίλη Ραφαηλίδη τον είχαν καταστήσει, την ίδια περίοδο, αγαπημένο θύμα του Κωνσταντίνου Πλεύρη – ακόμα θυμάμαι τα “ανάμεικτα συναισθήματα” απ’ τις εμπειρίες των μεταξύ τους διαλόγων : ένας αυτοπροσδιοριζόμενος ως φασίστας (όχι τόσο αντιπαθής όσο…
Άδικο έχει ο άνθρωπος; – μιλάω για το χρήστη φυσικά…Σύμφωνα με τον κύριο Πάνο Ρούτσι (το να σχολιάσεις τη διαύγεια και τα εκφραστικά του μέσα, ισοδυναμεί με παραβίαση διάπλατα ανοιχτής πόρτας), τα ονόματα θα μείνουν στον Άγνωστο Στρατιώτη μέχρι τέλους. Τι εννοεί “μέχρι τέλους”; μα …”μέχρι να μπει και ο τελευταίος στη φυλακή“. Με άλλα λόγια : μια ομάδα συνανθρώπων…
Οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια, και πέραν αυτής : στο Μεξικό, τον Καναδά και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Τα συνθήματά τους ήσαν γελοία, όσο και αόριστα : “αντίσταση στην αυταρχική διακυβέρνηση”, “υπεράσπιση της δημοκρατίας” etc. Αυτά, μήνες μετά την παράδοση της εξουσίας από τον χειρότερο (και …αυταρχικότερο) πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ. Διοργανωτές των κινητοποιήσεων τα στάνταρ δίκτυα…
Αποφεύγοντας τα σχόλια επί της ουσίας (και μόνο βλέποντας / ακούγοντας αυτούς τους ανθρώπους αρρωσταίνεις) σκέφτεσαι ότι αυτή είναι η νομοτελειακή, ψυχοπαθολογικού τύπου κατάληξη δεκαετιών διαπαιδαγώγησης του “λαού” από ένα τερατώδες μιντιακό σύστημα, που υποκαθιστά την πραγματικότητα με τελευταίας διαλογής σίριαλ και παραδίδει τη λογική βορρά στο “χαοτικό συναίσθημα”. Στη συνέχεια σκέφτεσαι ότι, μέσα στο γενικό πανζουρλισμό, είσαι εν τέλει…
Για όσους ανησυχούν για τυχόν εφοδιασμό των Ουκρανών με Tomahawk (ο DT “το σκέφτεται”, οι Ευρωκαραγκιοζόσαυροι …πιέζουν να το κάνει) η νέα καθησυχαστική ανάρτηση Τραμπάκουλα, δείχνει να ακολουθεί το pattern που έχουμε εντοπίσει : εγκώμια, χτυπήματα στην πλάτη, εν συνεχεία …κλιμάκωση, και τέλος, μέσα από υπόγειες διεργασίες, “κάπως” προκύπτει εξομάλυνση. Και φτου κι απ’ την αρχή.
“Ποιος εκτίθεται περισσότερο απ’ τους δύο;” είναι το κρίσιμο ερώτημα.“Εκτίθεται στα μάτια ποιων;” είναι η μελαγχολική απάντηση.
Η αθλιότητα του πολιτικού συστήματος ξεδιπλώνεται σ’ όλη της τη μεγαλειώδη μικροπρέπεια, μέσα από δηλώσεις εκπροσώπων, κάποιων εκ ΝΔ μη εξαιρουμένων, με τις οποίες, είτε αποδέχονται πανηγυρικά, είτε αποφεύγουν να καταδικάσουν ως παράλογες (για να μη πω κάτι άλλο, σεβόμενος το πένθος τους) τις αξιώσεις των Ρούτσι-Καρυστιανού. Ο τελευταίοι εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά σε …“ρυθμιστές του πολιτεύματος”. Αυτό στο πλαίσιο…
Κάτω, κομμένες σκηνές από την ταινία “Παπαφλέσσας”, δίνονται στην κυκλοφορία, μισό αιώνα μετά. Οι εικονιζόμενοι, παρεμπιπτόντως, φιλήσυχοι και εργατικοί Ινδοί μετανάστες τιμώντες τα έθιμά τους, αποτελούν ελπίδα για εμάς, απέναντι στην Πέμπτη πακιστανική / τουρκόδουλη Φάλαγγα.