To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Αναφορές στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα • References to the greek and international current affairs
40 χρόνια απ΄την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ των Abba, ο κόσμος ετοιμάζεται [;] να υποδεχτεί ένα σουρεαλιστικό όχι-ακριβώς-reunion. Τραγούδια καινούργια υπάρχουν, δύο απ’ αυτά έχουν παρουσιαστεί [και είναι ανάξια λόγου], αναμένονται και τα υπόλοιπα, καθότι το πρότζεκτ αφορά ολόκληρο άλμπουμ. Κάπου εδώ σταματούν τα τετριμμένα και περνάμε στο σουρεαλιστικό σκέλος : την “περιοδεία” με την οποία οι όχι-ακριβώς-αειθαλείς Σουηδοί θα…
Ο καθηγητής Salman Zarka, “τσάρος του Ισραήλ για τον coronavirus” ζήτησε από τη χώρα να προετοιμάζεται για την τέταρτη δόση. H αφοπλιστικά λογική ανακοίνωσή του :“Δεδομένου του ότι ο κορωνοϊός είναι εδώ, και θα συνεχίσει να είναι εδώ, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την τέταρτη δόση…”. Όποιος κακόπιστος χρειάζεται κάτι παραπάνω ως επιχείρημα απ’ αυτό, καλό θα είναι, υποθέτω, …να προσέχει….
Στις ανατιμήσεις και το τί αυτές προοιωνίζονται, έχουμε αναφερθεί από καιρό, εννοώντας τα είδη πρώτης ανάγκης.Ως προς το ηλ. ρεύμα, η ανάρτηση του κυρίου με καλύπτει σημαντικά. Ας έλειπε μόνο το υστερόγραφο.
Ως προς την “54χρονη” που κατέληξε έχοντας διασωληνωθεί παρά την θέλησή της, ιδιαίτερα ενδιαφέρων είναι ο επιλεκτικός εστιασμός του Εισαγγελέα Πρωτοδικών στα πρόσωπα που “εμπόδισαν” ή “απέτρεψαν” τους γιατρούς από την έγκαιρη διασωλήνωση, με το “έγκαιρο” και όχι την ίδια τη διασωλήνωση να ορίζεται de facto ως αιτία θανάτου, και με τους γιατρούς να τίθενται, de facto επίσης, υπεράνω υποψίας….
Επειδή θόρυβος έγινε αυτές τις μέρες με το “Αν Θυμηθείς τ’ ‘Ονειρό Μου” και την ερασιτεχνική, πρόχειρη βερσιόν των Beatles [βλ. post THE HONEYMOON SONG, 6/2019] δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για μια περίπτωση αληθινού επηρεασμού των Λιβερπουλιανών απ’ τον συνθέτη της Δραπετσώνας, η οποία έχει περάσει απαρατήρητη: πρόκειται για το τραγούδι “Girl” του John Lennon από το άλμπουμ τους…
Πέρα από τα αισθήματα που προκαλεί στον καθένα [“είναι μικρές και δεν χωρούν” οι λέξεις την αηδία που αισθάνομαι] η περίπτωση Amal αποτελεί κλειδί ερμηνείας και των περί την “πανδημία” συμβαινόντων : Όπως η “πανδημία”, πρόκειται για θέμα κατασκευασμένο άνωθεν και εκ του μη όντος, με αποφάσεις ειλημμένες πίσω από κλειστές πόρτες, και με συμμετοχή “ειδικών” στις τεχνικές της χειραγώγησης….
Στο δελτίο των οκτώ το ρεπορτάζ και η σχετική συζήτηση αφορούν στην «54χρονη» που πέθανε γιατί …αρνήθηκε να διασωληνωθεί. Το θέμα είναι τρομακτικά [στην κυριολεξία] ενδιαφέρον, αλλά και περίπλοκο ως προς τις λεπτομέρειες. Μένω προς το παρόν στη λεζάντα που διέπει τη “συζήτηση” : Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ. Και τα ξαναλέμε. Στο “χρηματιστήριο αξιών” της εποχής, η μουσική…
Βλέποντας ανθρώπους να περνοδιαβαίνουν με τη μάσκα – μουτζούρα στο πρόσωπο, θυμάμαι ξαφνικά το άλμπουμ του David Bowie The Next Day – 2013. Το εξώφυλλό του, από τα πλέον παράδοξα που έχουν κυκλοφορήσει σε ένα χώρο [το ροκ] που ανέδειξε ως αξία την παραδοξότητα, συνίσταται …στο εξώφυλλο του Heroes, απ’ όπου ο τίτλος και το πρόσωπο του Bowie έχουν διαγραφεί….
Η τελευταία παράσταση που έχουμε από τον Μίκη είναι η ομιλία του στη συγκέντρωση για τη συμφωνία των Πρεσπών… με τη φωνή αλλοιωμένη στα όρια του γκροτέσκου [δεν ήξερες αν έπρεπε να γελάσεις ή να κλάψεις, ή και τα δυο …] να απευθύνεται σε ένα κόσμο που δεν υπήρχε παρά μόνο στο μυαλό του, ως ανάμνηση. Με μια «γυριστή» χαρακτηριστική…
Έχω στα χέρια μου το βίντεο που γύρισε μια κυρία από το εσωτερικό μιας “κλινικής covid”. Από εκείνες που σύμφωνα με το ειδησεογραφικό αφήγημα είναι “γεμάτες ασθενείς” που κάνουν το σύστημα να πιέζεται. Η κάμερα κινείται σε άδειους διαδρόμους, καταγράφοντας κάθε τόσο το απόλυτο κενό που βασιλεύει στις αίθουσες, έτοιμες κατά τα φαινόμενα να υποδεχτούν ασθενείς…Στο βίντεο ωστόσο δεν υπάρχει…
Όπως έχω γράψει από καιρό, μια απ’ τις ελπίδες μου είναι ότι κάποιοι γιατροί, με το που θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο [με την εκκίνηση της διαδικασίας αναστολής …η στιγμή έφτασε] θ’ αρχίσουν να μιλάνε, αποκαλύπτοντας πράγματα και θάματα. Ιδού λοιπόν μια περίπτωση που εύχομαι να είναι πρώτη από πολλές παρόμοιες. Αναρωτήσεις τύπου “γιατί δεν έκαναν τόσο καιρό…
Η αηδία δεν συνάδει με διάθεση για γράψιμο. Για μένα τουλάχιστον, και για όσα αφορούν στην υπόθεση των πρώην “ηρώων” που τίθενται αυτή τη στιγμή σε αναστολή επειδή ασκούν ένα από τα [υποτιθέμενα] βασικά δικαιώματά τους. Στο θέμα έχω αναφερθεί ούτως ή άλλως [βλ. ΚΡΑΤΟΣ ΝΟΝΟΣ, BIG BOSS Η PFIZER και ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ].Το να μιλήσει κανείς…