Το φοβερό heavy treatment των Jeff Beck, Tim Bogert, Carmine Appice στο τραγούδι του Stevie Wonder. Από το ένα και μοναδικό στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 1973.
The awesome heavy treatment of Stevie Wonder’s song by Jeff Beck, Tim Bogert, Carmine Appice. From their one and only studio album released in 1973.
Very superstitious, writing’s on the wall
Very superstitious, ladder’s about to fall
Thirteen-month-old baby broke the looking glass
Seven years of bad luck, good things in your past
When you believe in things that you don’t understand
Then you gonna suffer
Superstition ain’t the way
Hey-ey, hey
Very superstitious, shoes on table top
Very superstitious, we were all mixed up
Walking over broomsticks lying on the floor
Don’t open your umbrella till you’re out the door
To be ruled by things that you don’t understand
You’re gonna suffer
Superstition ain’t the way
Hey-ey, hey
Τη “συμπάθειά” σου για τον JD την έχω φυσικά υπόψη μου, αλλά τα ντουέτα του με το μακαρίτη τα βρίσκω για να πω την αμαρτία μου ψιλοσυγκινητικά..
https://www.youtube.com/watch?v=MA_trAwSP00
Πιστεύω ότι και για σένα ισχύει αυτό : οι συμπάθειες και οι αντιπάθειές μου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βρίσκονται πάντα υπό αίρεση. Ούτε και υπάρχει περίπτωση, εννοείται, ο εν λόγω να μην έχει μια αυθεντική αγάπη για ανθρώπους όπως ο Beck, ο Richards και οι υπόλοιποι.
Δεν έχω καμιά εικόνα, να πω κι εγώ την αμαρτία μου, των μουσικών του εντρυφήσεων, και είμαι πάντα έτοιμος για ένα ευχάριστο ξάφνιασμα. Αυτό που είναι δύσκολο, έως και αδύνατο, είναι το δυσάρεστο… 😊 Και δεν αναφέρομαι στον JD.
Το είδα, αξιοπρεπέστατο είναι – αυτό έλειπε να μην ήτανε δηλ. με τον κωλόγερο από δίπλα.
Ο “έτσι” ψιλοfake μεν, αλλά αυτό είναι δεδομένο κατ’ εμέ, ούτως ή άλλως, για την πλειονότητα των rock’n’roll performers / performances. Από μια εποχή και μετά τουλάχιστον.
Προτιμώ να τον βλέπω ως ροκ τραγουδιστή παρά ως πειρατή ας πούμε. Θα το ανεβάσω κιόλας εν ευθέτω. Thanks!
Love this song, and it’s great hearing these guys play it.
I actually did see Jeff Beck in performance in the later 70’s, in Vancouver. He played this song. He had a vocorder. I don’t know who played with him.
I spent about a month in Hamilton working on a low budget horror film in the late 80’s. Carmine was in it. Lol.
When we did the performance parts, he would play his drums always between scenes. What a treat. 7 am… Carmine on drums.
Hamilton is Steel Town here. Heavy rock was a mainstay there. Everyone knew who Carmine was & lined up to meet him everywhere we went, even in the hallway of the hotel.
He hung in my room a lot, to get away from the throng. We had some fab conversations. I totally adore him.
Sounds fascinating. “Conversations with a drum master”!
It was a wonderful experience. Feels like yesterday.
Rod was one of our topics.
Wish I could remember everything. “Conversations with a drum master” sounds like a great book.