Δυο τραγούδια “στον παλμό των ημερών” από ισάριθμα άλμπουμ που οι κορυφαίοι “βετεράνοι” του αμερικάνικου punk rock κυκλοφόρησαν στα early & mid-‘00s : The Empire Strikes First (2004) και The Process Of Belief (2002) αντίστοιχα.
Two songs “riding the pulse of the times”, from as many albums that the top American punk rock “veterans” Bad Religion released in the early & mid-’00s : The Empire Strikes First (2004) and The Process Of Belief (2002) respectively.
00:00 LET THEM EAT WAR
There’s a prophet on a mountain, and he’s making up dinner
With long division and writing crop
Anybody can feel like a winner when it’s served up piping hot
But the people aren’t looking for a handout
They’re America’s working corps
Can this be what they voted for?
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
That’s how to ration the poor
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
There’s an urgent need to feed
Declining pride
From the force to the union shops
The war economy is making new jobs
But the people who benefit most
Are breaking bread with their benevolent hosts
Who never stole from the rich to give to the poor
All they ever gave to them was a war
And a foreign enemy to deplore
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
That’s how to ration the poor
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
There’s an urgent need to feed
Declining pride
We’ve got to kill ’em and eat ’em before they reach for their checks
Squeeze some blue collars, let them bleed from their necks
Seize a few dollars from the people who sweat
‘Cause it’s freedom or death, and they won’t question it (they won’t question it)
At a job site, the boss is godlike
Conditioned workhorses park at a stoplight
Seasoned vets with their feet in nets
A stone’s throw away from a rock fight
But not tonight
here comes another ration
(Feed ’em death) ’cause they’re the finest in the nation
(Feed ’em death) but there’s nothing left to feed ’em with
‘Cause it’s freedom or it’s death
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
That’s how to ration the poor
Let them eat war (ah, ah-ah, ah)
Let them eat war
There’s an urgent need to feed
03:00 THE DEFENSE
Nothing comes easier than madness in the world today
Mass paranoia is a mode not a malady
Yeah, I’d like to watch a thousand cable channels, but there’s nothing on
And the high speed connections monitored daily by the pentagon
These things are seldom what they seem
I’m not inclined to enjoy my dreams (won’t go away)
and no friends
(We trace) we trace the mortal edge (with no defense)
To state the obvious, this world is perilous for us
No sense (no sense) and no guide (no guide)
Ain’t it beautiful to be alive? (Yeah right)
I won’t resign before the struggle ends
So I’ll construct this sound defense
We are the prey and culture is the predator
I’m running out of time where conditions are positional
Shadows of a doubt cast reluctance and depravity
There’s got to be a way to overcome this grim reality
Is there an option left for me?
I’m not immune to despondency
There’s no way
and no friends
(We trace) we trace the mortal edge (with no defense)
To state the obvious, this world is perilous for us
No sense (no sense) and no guide (no guide)
Ain’t it beautiful to be alive? (Yeah, right)
I won’t resign before the struggle ends
So I’ll construct this sound defense
There’s a signpost on the corner
And it keeps everybody safe
We were all made in this shape
And your mother’s in the kitchen
Where she’s patching all the cracks in the wall
We never had a care in the world
Oh-oh, oh-oh
, it’s hard to recognize
(Just black) traps to compromise (and white), obscuring deadly alibis
(My plans), it’s combinational (designs), the pressure’s so intense
So I’ll construct this sound defense
nothing’s plainer than the madness in the world today
(No sign) I must conceal myself, and steal myself, and break away
(No grace) I see condition in the matters that are black and white
(No sense) so I’ll construct this sound defense
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
https://youtu.be/aDrOvFtzyPQ?si=J42_2VpNvKFMbgBB
Ταυτόχρονα, σ΄ένα παράλληλο σύμπαν :
https://x.com/search?q=%CE%92%CE%95%CE%A6%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%99&src=trend_click&vertical=trends
Στο συγκεκριμένο σύμπαν δεν έχω πρόσβαση, γιατί δεν είμαι γραμμένος😇
..ούτε στα υπόλοιπα social έχω άμεση πρόσβαση.
Καλά κι εγώ πουθενά απολύτως από social media, στο Twitter απλώς άνοιξα ένα λογαριασμό για να διαδίδω τα ποστ του μπλογκ – και τον κράτησα όταν είδα ότι it works.
Ως προς το 13 πάντως, για τους Εβραίους δεν ειναι γρουσούζικος αριθμός, για να μην πω και το αντίθετο.
Προς το παρον “αφομοιώνω” (ανεπαρκείς έως ανεπαρκέστατες) αναλύσεις επί του θέματος και, ούτως ή άλλως, το βρίσκω αντιαισθητικό να προσθέσω μια ακόμα, από τη θέση του ανειδίκευτου που είμαι. Άσχετα αν τις μεγαλύτερες μπαρούφες μέχρι στιγμής τις έχω ακούσει από ένα είδος …διδάκτορα Μεσανατολικών Σπουδών.
Εμένα την ξέρεις τη σχέση μου με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των media. Τα 19/20 του χρόνου που περνάω στο ίντερνετ σχετίζονται με παρουσιάσεις και μετρήσεις εξωτικού audio equipment – κατά προτίμηση την ώρα του φαγητού. Είναι το βίτσιο μου από την πρώτη γυμνασίου και ο αρχικός λόγος που αγόρασα τον Ήχο. Πρέπει να ήταν και το μοναδικό περοδικό που αγόραζα συστηματικά. Τα υπόλοιπα συνήθως τα έκλεβα.
Σε όλα τα υπόλοιπα “φλέγοντα” ζητήματα πλέον μόνο τίτλους διαβάζω. Για βίντεο και τηλεόραση ούτε λόγος.
Ελπίζω η ΤΝ να δώσει σε όλους αυτούς τους ειδικούς του κώλου την κλωτσιά που αξίζουν🦿
Κι εγώ το ίδιο. Άλλωστε η κλωτσιά προορίζεται για πολλούς και διάφορους κώλους, κατά κωμικοτραγικό δε τρόπο για τους πλέον “επιδέξιους” : είναι οι white collar workers, οι …πνευματικά εργαζόμενοι που αποτελούν τον πρώτο της στόχο.
Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν πρόσεξες ότι αυτή τη βδομάδα πέθαναν ο Sly Stone και ο Brian Wilson. Από τις πιο ταλαιπωρημένες υπάρξεις των σίξτις αμφότεροι.
Το ήξερα για τον Sly, αλλά είμαι τόσο “εκτός κλίματός του” αυτή τη στιγμή (παρά τη συμπάθεια που του έχω) που μου είναι αδύνατο να κάνω κάτι. Το αυτό ακριβώς και με τον BW που το μαθαίνω αυτή τη στιγμή (by the way, ως πρς τον δεύτερο εφαρμόζεται ο “κανόνας” που θέλει κάποια απ’ τα σημαντικότερα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου, συμπεριλαμανομένης της …γέννησης και του θανάτου, να λαμβάνουν χώρα στη ζωδιακή του περίοδο – ή στην αντιδιαμετρική της). Ελπίζω να έχει γίνει αντιληπτό στους όποιους επισκέπτες ότι αυτό δεν είναι ειδησεογραφικό site, ούτε καν όσον αφορά στα μουσικά. Δεν μπορώ να κάνω κάτι αν ο μουσικός εαυτός μου δεν μπορεί να το “υποστηρίξει” συναισθηματικά, τουλάχιστον για άτομα που δεν αποτελούσαν ινδάλματά μου. Για τα οποία, υποθέτω (φτου-φτου Θεός φυλάξοι!!!) η “υποστήριξη” θα ενεργοποείτο αυτόματα.
Αν υπάρχει κάτι (υπάρχουν πολλά δηλαδή αλλά αυτό είναι απ΄τα κύρια) που σιχαινόμουν πάντα στους “μουσικούς δημοσιογράφους”, γραφιάδες, ραδιοφωνατζήδες etc 🤮 είναι η δημοσιοϋπαλληλίστικη προθυμία με την οποία ανασκουμπώνονται και αρχίζουν τα “αφιερώματα” στον εκάστοτε νεκρό της υποθέσεως. Τα οποία είναι απλώς ένας συρφετός από κλισέ και πασίγνωστα τραγούδια. Αν έχεις διαβάσει / ακούσει ένα “αφιέρωμα”, τα έχεις διαβάσει / ακούσει όλα.
Τα λέγαμε και τις προάλλες, κάθε χώρος έχει το δικό του “λεξικό των κοινών τόπων”. Για τους “επήλυδες” βέβαια οι κοινοτοπίες έχουν την αξία τους. Το σούσουρο που δημιούργησε για παράδειγμα ο θάνατος του Bowie, αποτέλεσε αφορμή να γνωρίσουν κάποια τραγούδια του ένα σωρό πιτσιρικάδες που μέχρι τότε ζούσαν στο σκοτάδι.
Περί σκοταδιού, ούτε συζήτηση. Ο ίδιος ο Bowie (ευεργετημένος ομολογουμένως από τη νερόβραστη διασκευή του ‘The Man Who Sold The World’) διηγιόταν μια φάση όπου στο φινάλε συναυλίας στα mid-’90s σκάει μύτη τυπάκι στο καμαρίνι και τον συγχαίρει για το ότι επέλεξε να ερμηνεύσει …το τραγούδι των Nirvana.
Τριάντα χρόνια μετά, το σκοτάδι έχει κυριεύσει τα πάντα ανεμπόδιστο. Οι original Dark Ages ήταν σε ένα βαθμό εφεύρημα των ιστορικών, για συγκεκριμένους λόγους. Οι real Dark Ages είναι εδώ …and we’ve seen nothing yet.
Δεν οδεύουμε απλά προς μια νέα dark age. Οδεύουμε στην άβυσσο.
Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Η “έξοδός μου” στο Twitter για λόγους διαφήμισης του blog έχει την παράπλευρη ωφέλεια (;) μιας αντιπροσωπευτικής εικόνας του κόσμου.
Αυτή τη στιγμή, με εκατοντάδες πύραυλους …ένθεν και ένθεν, κόσμο να σκοτώνεται, κόσμο στα καταφύγια, και με το μέλλον όπως προδιαγράφεται, έχεις τις ορδές των “τουιτεράδων” να αλαλάζουν στην κερκίδα (“pro Israel”, “pro Iran” και δε συμμαζεύεται).
Ο εξ αυτών Φαήλος Κρανιδιώτης, έγραφε χτες τα εξής (I quote)
“O Χουσεΐν Σαλαμί, διοικητής του Σώματος Ισλαμιστών Επαναστατικών Φρουρών του Ιράν, έγινε σαλάμι φλαμπέ, έφαγε ισραηλινό πύραυλο στο δόξα πατρί. Χειρουργικό χτύπημα από 2.000 χλμ. Τριήμερο πένθος στην ελληνόφωνη αριστερίλα”.
Αυτός ο τύπος διεκδικούσε, μέχρι τις τελευταίες εκλογές, την ψήφο του “ελληνικού λαού” ας πούμε.
Ένα σχετικό σοκ είχα πάθει πέρυσι, όταν πληροφορήθηκα με πάνω από ένα χρόνο καθυστέρηση το θάνατο του ταλαίπωρου Louis Tillett, τον οποίο ποτέ δεν είχα πάψει να παρακολουθώ από καιρού εις καιρόν. Και όχι από κάποια ειδησεογραφική πηγή. Απλώς ένα χρόνο είχα να ενδιαφερθώ για την παρουσία του. Things have a nasty habit of going bad when you are not looking, για να παραφράσω τον αγαπημένο μου Max Payne. Έχω επίσης την περίεργη εντύπωση ότι τα περισσότερα “διάσημα” (για μένα) πρόσωπα πεθαίνουν καλοκαίρι.