To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Όχι ακριβώς πολιτικό, ούτε σχετικό με εκλογές, αλλά από πλευράς διάθεσης είναι για μένα το κατάλληλο τραγούδι στην κατάλληλη στιγμή // Not exactly political, nor election-related, but in terms of mood it’s the right song at the right time for me. I used to be on an endless runBelieved in miracles ’cause I’m oneI have been blessed with the power…
Ρίχνοντας μια ματιά στις μετεκλογικές αναλύσεις, μένεις για πολλοστή φορά ενεός απ’ το “κουράγιο” των επαγγελματιών του χώρου, όπως και από την ανεπάρκειά τους : το maximum που μπορείς να περιμένεις από κατεβατά χιλιάδων λέξεων είναι τα ευκόλως εννοούμενα. Διασκεδαστική, σήμερα ειδικά, η πανικόβλητη φυγή απ’ την πραγματικότητα, προϊόν της ίδιας ανεπάρκειας / κενού αυτοκριτικής απ’ το λογισμικό τους :…
Λίγα πράγματα έχω αντιπαθήσει απ’ το χώρο της “showbiz”, όσο τον μπουνταλά μαντράχαλο των Coldplay και τα ηλίθια τραγουδάκια του. Κάθε άλλο παρά εκπλήσσουν, εννοείται, “το πλήθος και τα πάθος” ενός κοινού που θα μπορούσε να διακτινισθεί αυτούσιο σε ομιλία των Μητσοτάκη / Κασσελάκη.
Η …συμβολή μας στις ευρωεκλογές του 2024, ας είναι το κλασικό φιλμάκι του 2011.
Ένα ακόμα metal (anti-) war podcast. Ξεκινάει με ύμνο των “δικών μας” Rotting Christ (‘King Of A Stellar War’ από το Triarchy Of The Lost Lovers) και τελειώνει με ένα prog metal έπος των Γιαπωνέζων Zeni Geva (‘Ground Zero’ από το άλμπουμ τους Freedom Bondage) Στο ενδιάμεσο, Pantera, Lard (το side project των Ministry με τον Jello Biafra) και Rage…
Ένα από τα πράγματα με τα οποία σκοπεύω να συνεχίσω να ασχολούμαι είναι η ατζέντα που σε κοινή θέα υπηρετούν (περνώντας απαρατήρητοι) “ειδικοί” διαφόρων ειδικοτήτων, εξέχουσα θέση ανάμεσα στους οποίους κατέχουν οι μετεωρολόγοι. Οι τελευταίοι αποτελούν επιστημονική αιχμή του δόρατος σε μια επιχείρηση απαλειφής της μνήμης και επικοινωνιακής διαχείρισης φυσιολογικών (πάνω-κάτω) συνθηκών με όρους ”ζωντανής κόλασης”. Στους στόχους της εν…
Οι singer – songwriters, multi-instrumentalists Robin Williamson & Mike Heron ήταν ο δημιουργκός πυρήνας των Incredible String Band, του πρωτοποριακού ψυχεδελικού φολκ συγκροτήματος των ’60s & ’70s. Η αξία του έργου των δυο Σκωτσέζων, και η επιρροή τους, είναι δυσανάλογες της συχνότητας με την οποία μηνονεύεται το ονομά τους σήμερα… Ακούμε δυο τραγούδια του Williamson, προσωπικής μου αδυναμίας και ενός από…
Ένα μικρό συνειρμικό podcast με (αντι-)πολεμικά metal τραγούδια, που ξεκινάει και τελειώνει με Iron Maiden περνώντας από Motorhead, Judas Priest και Sepultura.A little associative podcast of (anti-)war metal songs, which starts and ends with Iron Maiden, passing through Motorhead, Judas Priest and Sepultura. 00:00 IRON MAIDEN – TAILGUNNER (1990)Trace your way back fifty yearsTo the glow of Dresden, blood and…
Όχι ακριβώς με προδιαγραφές τηλε-αστέρα, αλλά όπως πάντα εμπιστεύσιμος, ο στρατηγός Μπαλτζώης συζητά με τον …”ρωσόδουλο”, “πιόνι του καθεστώτος” κλπ. Δημήτρη Λιάτσο για τη σημερινή επέτειο της D-Day. Στο πρώτο μέρος, την τιμητική της έχει η ιστορικών διαστάσεων παραχάραξη της ιστορίας απ’ τους “εταίρους”, με τη μη πρόσκληση στους εορτασμούς των Ρώσων, και με την παρουσίαση της Απόβασης στη Νορμανδία…
Δυο βίντεο από την κατάθεση του Anthony Fauci στην επιτροπή του Κονγκρέσσου (ολόκληρη σ’ αυτό εδώ το post).Το πρώτο, πάνω, με πρωταγωνιστή τον Dr. Rich MacCormick είναι απλώς καθηλωτικό.Το δεύτερο, κάτω, με την ταμπεραμεντόζα Marjorie Taylor Green λειτουργεί επίσης, χάρη στα “θεατρικά” και τα “πυροτεχνήματα” της ρεπουμπλικάνας Congresswoman απ’ τη Georgia (το λήμμα της στην Wikipedia, μια ακόμα απόδειξη του…
Κανένα πρόβημα να φιλοξενήσουμε το πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας όπως η ΕΦΣΥΝ, όταν ο τίτλος του είναι, κατ’ εξαίρεση, δίκαιος και ακριβής. Δίπλα σ’ αυτόν βεβαίως μπορεί κανείς να διακρίνει ελεεινότητες του τύπου “Σπάει όλα τα ρεκόρ η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη”, αλλά…για την ΕΦΣΥΝ μιλάμε. How far can you go. Αυτό που συντελείται σήμερα επί ευρωπαϊκού εδάφους, δεν διαφέρει από…
Μια από τις μεγάλες στιγμές ενός γκρουπ που με τις τέσσερις κυκλοφορίες του, απ΄ το 1978 μέχρι το 1981, άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Οι Magazine θα επανέρχονταν για ένα σύντομο διάστημα στα late ’00s. Τους ακούμε στο ‘Feed The Enemy’ από το δεύτερό τους άλμπουμ. Κάτω, το official video, υποβλητικό όσο και το ίδιο το τραγούδι. One of the great moments…