To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κύριο χρήστη – πρώτη φορά τον βλέπω – αλλά μ’ αρέσει το moniker και το …σεξιστικό της αναρτήσεως. Το ερώτημα, είναι νομίζω παραπλανητικό. Πιο ενδιαφέρον θα ήταν το “ποια απ’ τις δύο είναι πιο επικίνδυνη”.Και η απάντηση είναι, φυσικά, η Σάτι. Καθότι με 20 μονάδες επιπλέον IQ απ’ την επιπέδου human plankton οπαδό του Βελουχιώτη. Ο…
Πάνω : Το καραγκιοζάκι με τα άσπρα δεν έχει πρόβλημα προφανώς αν δείρουμε το γιό μας, ή κάποιον εν πάση περιπτώσει από το ανδρικό φύλο. Ούτε και πάει ο νους του στην περίπτωση το πρόβλημα να είναι απλώς το (βαλκανικό, ισπανικό, ιρλανδικό, you name it) ταμπεραμέντο κάποιου. Το οποίο μπορεί κατά περίσταση να “ανεξαρτητοποιεί” το χέρι απ’ τον εγκέφαλο, ανεξαρτήτως…
Η έμφαση των ελληνικών ΜΜΕ – social media δίνεται, πού αλλού, στα εθνικά ζητήματα: τον δικηγόρο που ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του, τον Κούγια που προσπαθεί να τον υποστηρίξει χειροτερεύντας τα πράγματα, κάποια κυρία …Κουτσελίνη σε κάποιο πρωινάδικο που λιντσάρεται Twitter-style γιατί κάτι “είπε” κι αυτή επί του θέματος, και τον Παύλο Σαράκη που διαγράφηκε απ’ τον Βελόπουλο. * Ταυτόχρονα, λίγο…
Κάτω : Η αθλιότητα της χύδην δημοσιογραφίας σε όλο της το μεγαλείο, και ο λόγος για τον οποίο θα ‘πρεπε κάποιος να μηνύσει τη διαδικτυακή χαβούζα in.gr.Το οποίο αναπαράγει εδώ χωρίς σχολιασμό, δηλ. επικροτώντας, δημοσιεύματα από αντίστοιχά του ξένα ΜΜΕ, παρουσιάζοντα την Ελλάδα σαν ένα είδος φλεγόμενης κόλασης, με φονικούς καύσωνες και πολλούς νεκρούς (!) στην οποία ο επιθυμών να…
Σάλος ξανά εναντίον του Κούγια με αφορμή το κακαντράκι – δικηγόρο και φίλο του.Πάνω : προσοχή στο εκ δεξιών τρωκτικό της δημοσιογραφίας. Πώς αντιδρά με το που ακούει το περί “ανδρικών χαρακτηριστικών” κι αμέσως μετά, σκύβοντας ανεπαίσθητα, την οδηγία του τηλεσκηνοθέτη. Το μέλημα του Κούγια, σε μειωμένη εγρήγορση, είναι, να αλλάξει τον τρέχοντα εστιασμό της ανδρικής ιδιότητας στην κακοποιητική διάθεση,…
Εκτιμώ ανέκαθεν τον Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γιώργο Κοντογιώργη, έχω διαβάσει βιβλία του, και ακούω πάντα με προσοχή τις συζητήσεις στις οποίες συμμετέχει. Αυτή εδώ, δεδομένων των περιστάσεων (οι ευρωοεκλογές, το “μήνυμά τους” για το ευρωπαϊκό και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το ρωσο-ουκρανικό και οι παράμετροι που διαμορφώνουν τη σχετική μ’ αυτό πολιτική “μας”) είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες που έχω…
Το νέο άλμπoυμ του θρυλικού noise τρίο, To All Trains, επρόκειτο να είναι και το κύκνειο άσμα τους : ο Steve Albini, κιθαρίστας – lead singer (από τους διαμορφωτές του εναλλακτικού ήχου των late ‘80s και εντεύθεν, παραγωγός & sound engineer αναρίθμητων άλμπουμ για καλλιτέχνες όπως οι Pixies, Jesus Lizard, Fugazi, Nirvana, PJ Harvey) πέθανε από καρδιακή προσβολή στην ηλικία…
Έχω μια αδυναμία στα άλμπουμ (παρεξηγημένα από κάποιους) που ο Miles Davis κυκλοφόρησε με την επιστροφή του στα ‘80s, όπως το Decoy του 1983. Ακούμε από αυτό μια σύνθεση του ιδίου και του John Scofield – η κιθάρα του συμπρωταγωνιστεί μαζί με την τρομπέτα του leader και το σοπράνο σαξόφωνο του Branford Marsalis. H ενορχήστρωση είναι του Gil Evans. I…
Αυτή είναι η πρώτη σόλο ηχογράφηση της Beth Gibbons στα 30 + χρόνια μιας καριέρας, στη διάρκεια της οποίας έχει κυκλoφορήσει 3 άλμπουμ ως τραγουδίστρια & στιχουργός των Portishead, και δυο ακόμα – συνεργασίες με άλλους μουσικούς (‘Out Of Season’ με τον Rustin Man – 2002 & Δεύτερη Συμφωνία του Gorecki με την Polish National Radio Orchestra – 2019). Ακούμε…
“Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη”Καισάριος Δαπόντες“Το δε πολύ της αηδίας, βαρεμάρα”, αν επιτρέπεται να συμπληρώσουμε, 3 αιώνες μετά.
Εκτός από το ελληνικό (τ)ραπ, στη χώρα διακονούνται επίσης το ελληνικό ροκ, το έντεχνο των ’90s – ’00s, αλλά και το …αυθεντικό έντεχνο των ’60s – ’70s. Σήμερα για παράδειγμα, σύσσωμο το Twitter X τιμά την επέτειο του θανάτου του Μάνου Χατζιδάκι, με αναρτήσεις όπως η παρακάτω :
Το Κονσέρτο σε Μι Ύφεση για Ορχήστρα Δωματίου του Igor Stravinsky (1938) ήταν παραγγελία του ζεύγους Robert Woods Bliss & Mildred Barnes Bliss, ιδρυτών του μουσείου τέχνης Dumbarton Oaks στην ομώνυμη, ιδιόκτητή τους έκταση στη Washington DC. Αφορμή, η τριακοστή επέτειος του γάμου τους. To ακούμε από μέλη της Columbia Symphony Orchestra, υπό τη διεύθνση του συνθέτη. Η ηχογράφηση έγινε…