To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Τρία ακόμα τραγούδια για φωνή και λαούτο του John Dowland, από τον θρυλικό Alfred Deller. O τραγουδιστής έβαλε ξανά στον χάρτη το “είδος” του κόντρα τενόρου από τη δεκαετία του 40, επαναφέροντας τον ήχο της αντρικής άλτο φωνής, καταργημένης μαζί με το φαινόμενο των καστράτων στις αρχές του 20ου αι. Μαζί με τα τραγούδια ένα οργανικό, από το λαούτο του…
Το σημερινό μας “χρέος” στον Wolfgang Amadeus αφορά στο εύθραυστο δεύτερο μέρος, Andante, του Κουαρτέτου του για Πιάνο σε Σολ Ελάσσονα, K 478. Το ακούμε από τον Alfred Brendel με την εκλεκτή συντροφιά των Beaux Arts Trio. Our today’s “debt” to Wolfgang Amadeus has to do with the fragile second movement, Andante of his Piano Quartet in G minor, K…
Αγνοώντας τον “δικαιωμένο” που “τα έγραφε” [το είδος του ευδοκιμεί εσχάτως] εστιάζουμε στους αριθμούς, οι οποίοι, αντίθετα απ’ ότι ήλπιζα, αληθεύουν – βλ. screen shot, κάτω. Και είναι αμείλικτοι. Η κατάσταση την οποία περιγράφουν φαίνεται μη αναστρέψιμη, καθώς πυρήνες “μεταναστών” ελέγχονται από τρομοκρατικές εστίες, με τη μετριοπαθή πλειονότητα των “ενσωματωμένων” να εμφανίζεται ουδέτερη σε κάθε βίαιο περιστατικό, μια ουδετερότητα εξυπηρετική…
Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο του τραβεστί για τις γυναίκες – τόσο συχνά απαντώμενο τουλάχιστον. Διάσημη κυρία περιφερόμενη ως κύριος, δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου – η mrs Degeneres επιδεικνύει τα κοστούμια, το ala garçon μαλλί και τις κατά καιρούς συμβίες της, δεν βλέπω όμως να εγκαταλείπει τα συμπεριφορικά στερεότυπα του δικού της φύλου, για χάρη ενός macho attitude. Οι…
Η παράσταση της όπερας ‘Βασιλιάς Πρίαμος’ του Sir Michael Tippett που είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο Ηρώδειο στα middle ‘80s ήταν από τις ελάχιστες που έχουν δοθεί παγκόσμια. Άλλωστε η σπανιότητα των ζωντανών παρουσιάσεων ισχύει για το σύνολο του έργου του σημαντικού αυτού Άγγλου συνθέτη του 20ου αιώνα. Ένας λόγος είναι η δυσκολία της μουσικής, συγκριτικά μ’ εκείνην του…
Παράλληλου αφιερώματος συνέχεια με Bowie / Eno. Ακούμε ‘Warszawa’, από το μνημειώδες Low, πρώτο άλμπουμ της βερολινέζικης τριλογίας. Οι “στίχοι” είναι στερούμενα νοήματος φωνήματα. Poetic gloom continued with Bowie / Eno. We hear ‘Warszawa’ from the monumental album Low, first of the Berlin trilogy. The “lyrics” are meaningless voice sounds. Mmmm-mm-mm-ommmSula vie dilejoMmmm-mm-mm-ommmSula vie milejoMmm-ommCheli venco dehoCheli venco dehoMalioMmmm-mm-mm-ommmHelibo seyomanCheli…
Το Kahsmir, Symphonic Led Zeppelin ήταν μια από τις πρώτες απόπειρες του Jaz Coleman στον “κλασικό” χώρο, υπό τον νέο του στα early ‘90s ρόλο του μαέστρου – ενορχηστρωτή – “κλασικού” συνθέτη. Το συνολικό αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς θριαμβευτικό για τον mastermind των Killing Joke, όπως ούτε εκείνα των αποπειρών του με τη μουσική των Stones, των Floyd, των Doors…
Αιώνες πριν απ’ τον Jay – Z, τον Lil’ Wayne και τ’ άλλα παιδιά, ο Wolfgang Amadeus χρησιμοποιούσε μασονικούς συμβολισμούς στο πλαίσιο multimedia θεάματος [όπερας]. Ο καλλιτέχνης ήταν εξοικειωμένος με τους μασονικούς κύκλους ήδη από την εποχή του Ζάλτσμπουργκ, πριν μυηθεί σε ηλικία 28 χρόνων στη βιεννέζικη Στοά της Αγαθοεργίας. Μέλη της οικογένειάς του ήταν μασόνοι, ο ίδιος άλλωστε θα…
Ένα ύμνος του David Bowie στην εφηβεία, ένα τραγούδι που μια μακρινή συγγένεια με το ‘Heroes’ δεν το εμποδίζει να είναι αυτόνομο και εκπληκτικό. Το “παρακμιακό” στοιχείο του βίντεο [κάτω] δεν προκύπτει ακριβώς από τους στίχους, αλλά είχε την πλάκα του πίσω στα 1979. Το τραγούδι βρίσκεται στο τρίτο, υποτιμημένο άλμπουμ της βερολινέζικης τριλογίας, Lodger. A David Bowie’s hymn to…
Ένα δεόντως επικό, Ζεπελινικό podcast – φόρος τιμής στους Jimmy Page, John Paul Jones αμφότερους μέλη του January born club. Τρία απ’ τα κομμάτια εδώ συνυπογράφει ο μπασίστας & οργανίστας του γκρουπ. Το ότι το ένα από αυτά είναι το ‘In My Time Of Dying’ του Blind Willie Johnson, αποτελεί μέρος μιας άλλης ιστορίας, για κάποια άλλη στιγμή ίσως. An…
Ιδού το χειμαρρώδες Allegro από το Κονσέρτο για Πιάνο Νο 23 σε Λα Ελάσσονα, Κ 488. Ο “ημίθεος” Geza Anda διευθύνει από το πιάνο την Camerata Academica του Μοτσαρτέουμ του Ζάλτσμπουργκ. Here’s the torrential Allegro from Piano Concerto Νο 23 in A Major K 488. “Demigod” Geza Anda is conducting Camerata Academica of Salzburg’s Mozarteum from the piano.
Αποσπάσματα συνθέσεων του Μότσαρτ για φλάουτο, όργανο για το οποίο εξακριβωμένα έτρεφε αντιπάθεια [υπάρχει η επιστολή στον πατέρα του όπου αυτό πιστοποιείται, όπως και το διάσημο αστείο που αποδίδεται στον M : “τι είναι χειρότερο από τον ήχο ενός φλάουτου; ο ήχος δυο φλάουτων!”] Ομολογουμένως η συγκεκριμένη διάθεση καθόλου δεν προκύπτει από αυτά που ακούμε, όπως και από ο,τιδηποτε άλλο…