Ειλικρινά, δεν θα ασχολιόμουν κάθε τόσο με quotes & screen shots από τους δημοσιογραφικούς στάβλους του Αυγεία, αν δεν κατόρθωναν κάθε τόσο να με καταπλήσσουν: εδώ, δια χειρός κάποιας κυρίας Γαλανοπούλου, η Lifo “εγκαλεί” τους tech giants, όχι γιατί έβαλαν λουκέτο στο λογαριασμό ενός εκλεγμένου Προέδρου, χτες μόλις ψηφισμένου από 74.000.000 ανθρώπους, αλλά γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα. Γιατί …του επέτρεπαν να εκφράζεται σε όλο το διάστημα της προεδρικής του θητείας. Όντας ο ίδιος follower του DT, και πλήθους άλλων των οποίων “οφείλει” κανείς να είναι για λόγους ενημέρωσης, ισχυρίζομαι ότι ούτε μια φορά δεν διάβασα κάτι που να υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Τα “τέσσερα χρόνια τοξικής ρητορείας και μίσους” στα οποία χωρίς αιδώ αναφέρεται η “δημοσιογράφος”, ήταν η αντίδρασή του στην απίστευτης εμμονής και κακοήθειας εκστρατεία ψεμάτων που ξεκίνησε από την προεκλογική περίοδο του ’16 *

Αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι ότι: με τα πράγματα να αγριεύουν και τους παγκοσμιοποιητές να φτύνουν τον “πολίτη” κατά πρόσωπο, το παραδοσιακό προπύργιο χυδαιότητας, η κίτρινη δημοσιογραφία, πρέπει “κάπως” να παρακολουθήσει το ιλιγγιώδες ντεμαράζ των social media. Οι μηχανές στο φουλ, καθώς εδώ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας διαγωνισμός ρουφανιάς και δουλοπρέπειας, και το ποιος θα νικήσει δεν έχει σημασία. Νικητής είναι πάντα …το ποδόσφαιρο.

* Όχι μόνο ψεμάτων: ωμές προτροπές σε βία ήταν στην ημερησία διάταξη: από τα φρόκαλα της “showbiz” που αποθεώνονταν για δηλώσεις όπως “θα ήθελα να του δώσω μια γροθιά στο πρόσωπο” [De Niro] ή “σκέφτηκα να βομβαρδίσω τον Λευκό Οίκο” [Madonna], μέχρι τον …Joe Biden: δεν είχε παραλείψει ούτε αυτός να κάνει επίδειξη αρρενωπότητας, αποθεούμενος επίσης: “με ρωτάτε αν θα ήθελα να τον αντιμετωπίσω σε συζήτηση; αν ήμασταν στο γυμνάσιο, θα τον έσπαγα στο ξύλο”.