Πάνω: “Το κοντράστ των συναισθημάτων”, που λένε και οι sportcasters.
Η ατσουμπαλοσύνη και η αφέλεια του ανδρός, εμφάνιζαν τον ίδιο και τον συρφετό του οποίου ηγείτο ως λιγότερο αντιπαθείς απ’ το “αντίπαλό τους δέος”.
Αυτό από ηθικής, εν τέλει δηλ. από αισθητικής απόψεως.
Γιατί από …πολιτικής, η αθλιότητα της θέσης μας βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό : ακόμα και η [σε τροχιά αποθράσυνσης] κουστωδία του κυρίου Μητσοτάκη δείχνει λιγότερο επικίνδυνη από τον κύριο Τσίπρα, την άγνοια κινδύνου και τις καλές προθέσεις του.
ΥΓ. Το ανέκδοτο της χτεσινής ημέρας – δεν ξέρω τι διάρκεια θα έχει – αφορά στην προώθηση σε θέση διαδόχου της κυρίας Αχτσιόγλου, συζύγου Τζανακόπουλου. Μιλάμε για νέους ορίζοντες στην κατ’ οίκον διασκέδαση.
(Visited 72 times, 1 visits today)
Δεν είναι ζήτημα προσωπικής αποτυχίας. Αριστερή κυβέρνηση πιθανότατα δεν πρόκειται να ξαναδούμε στην Ευρώπη.
Ας πρόσεχαν. Άσε που και οι “φασιστικές” από μια άποψη …αριστερές είναι.
Όχι μόνο από μία..😉
Η πλάκα είναι που κανείς [σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου δηλ.] δεν έχει κάνει ένα στοιχειώδη συσχετισμό ανάμεσα στον “σοσιαλισμό σε μια χώρα” [Στάλιν] και στον …πώς τον είπαμε …Εθνικοσοσιαλισμό ας πούμε.