Το Βρώμικο Ψωμί είναι το αγαπημένο μου του ΔΣ, μαζί με το Μπάλο. Μια συνεπής αναφορά σ’ αυτό θα επέβαλε το ανέβασμα του εν όλω. Παραλείπω τα δυο χιλιοακουσμένα all-time classics, ‘Ζεϊμπέκικο’ και ‘Δημοσθένους Λέξη’, με μια σημείωση ως προς το πρώτο : η “ευρηματική” ανάθεσή του τραγουδιού στη Μπέλου, προς επίτευξη του πολυπόθητου crossover υπήρξε μια αποτυχημένη ιδέα, κατά την ταπεινή μου άποψη – σε πείσμα του τι ευρύτερα πιστεύεται.
Πέρα από το μνημειώδες ‘Ελσα Σε Φοβάμαι’, και τη ‘Μαύρη Θάλασσα’ (απορίας άξιον το πώς έχει περάσει ουσιαστικά στη Λήθη – αρκεί να ακούσει κάποιος το φλάουτο και τα φωνητικά της Στέλλας Γαδέδη για να καταλάβει τι εννοώ) ακούμε δυο ακόμα υποτιμημένα μικρά αριστουργήματα από το Βρώμικο Ψωμί : ‘Το Μωρό’, με τις τζεθροταλικές του πινελιές και το αγαπημένο μου, ψυχεδελοδημοτικών προδιαγραφών ‘Τραγούδι’. 🔵 🔵 🔵 Dirty Bread is my favorite DS album, alongside Balos. A consistent reference to it would necessitate its complete inclusion. I’m leaving out the two endlessly played all-time classics, ‘Zeibekiko’ and ‘Dimosthenous Lexi’. Beyond the monumental ‘Elsa, I Fear You’ and ‘Black Sea’ (it’s astonishing how it has essentially faded into obscurity—just listen to the flute of vocals by Stella Gadedi to see what I mean), we hear two more underappreciated little jewels from Dirty Bread : ‘The Baby’, with its Jethro Tull-like touch, and my favorite, the folk-psychedelic oriented ‘Song’.

00:00 Έλσα Σε Φοβάμαι 03:29 Τραγούδι 07:11 Μαύρη Θάλασσα 19:35 Το Μωρό