Στο βίντεο, ο συμπαθής δημοσιογράφος Στέφανος Δαμιανίδης συνομιλεί με τον κύριο Δημήτρη Σκεπαστιανό, πιλότο – μηχανικό αεροσκαφών – ιδιοκτήτη εταιρίας η οποία εφαρμόζει προγράμματα τροποποίησης καιρού προς προστασία καλλιεργειών από ακραία φαινόμενα.
Ακούγοντας τα λεγόμενα εδώ, κάποιοι θα μιλήσουν για υπερβολές ή και για γραφικότητες. Κάποιοι άλλοι [πχ. παλιοί αναγνώστες των 4Τ] γνωρίζουν τη συμπεριφορά, διαχρονικά, του “κράτους” απέναντι σε ανθρώπους με αληθινή τεχνογνωσία, και στις πρωτοβουλίες που αυτή υπαγορεύει – ας μη μιλήσουμε για την αντιμετώπιση της τεχνολογικής καινοτομίας made in Greece.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η συζήτηση προκαλεί απορίες. Τουλάχιστον.
(Visited 118 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
https://www.cnn.gr/kosmos/story/384637/stous-katalin-kariko-kai-drou-gouaisman-to-nompel-iatrikis-gia-ti-symvoli-tous-sta-emvolia-mrna
Αυτό πιστεύω κλείνει το (εξ αρχής ανύπαρκτο) θέμα της “τιμωρίας των ενόχων” κλπ. Τουλάχιστον δεν το έδωσαν στον Μπουρλά.
Είχα που είχα “τα κέφια μου” σήμερα, ήρθαν κι έδεσαν τα Νόμπελ…
Εν τω μεταξύ το ένα από τα δυο βραβευμένα όντα είναι γυναίκα, και μάλιστα …περιθωριοποιημένη, λέει, δεκαετίες ολόκληρες, για τις πρωτοποριακές ιδέες της. Άκου να δεις δηλαδή.
Υποθέτω ότι, κάποιος κόσμος τουλάχιστον, ξέρει ότι τα βραβεία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με “αξίες” και “επιτεύγματα”. Κι ότι αυτό ισχύει για τα πάντα και σε όλους τους τομείς. Δεν θέλω να αναφέρω το όνομα Έλληνα [λίαν αξιόλογου] καλλιτέχνη από τον κλασικό χώρο, που έχει παραδεχτεί ότι η καριέρα του απογειώθηκε μετά το α’ βραβείο που κέρδισε στον “x” διεθνή διαγωνισμό και το οποίο “ήταν, εννοείται, συνεννοημένο”.
…Υπάρχει εντωμεταξύ εδώ και η ζοφερά δυσοίωνη παράμετρος, αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι η βράβευση θυμίζει το …προκαταβολικό νόμπελ ειρήνης στον Ομπάμια, λίγο πριν αιματοκυλίσει την υφήλιο.
Δικό μου ήταν το παραπάνω σχόλιο, απλώς το σύστημα με παρουσίαζε ανώνυμο!
Κι εγώ τελευταία αισθάνομαι ασυνήθιστα down, ένα διάχυτο άγχος απέναντι στους πάντες και στα πάντα. Το ζήτημα των “βραβείων” το έκλεισε κατά τη γνώμη μου ο Σπινόζα, όταν δήλωσε στην Πολιτική Πραγματεία ότι απευθύνονται ουσιαστικά σε δούλους. Ή όπως το έθεσε πιο πρόσφατα ο Πέρελμαν “από πού κι ως πού είναι αυτοί σε θέση να με κρίνουν?”
..Και το άσχετο(?): χώρισε λένε η Θεοφανία τον Πετράκο για ιδεολογικούς λόγους!
Η ασημαντότητά μου “συμφωνεί” 100% με τον Ολλανδέζο. Η βράβευση είναι μια αφ’ υψηλού κίνηση. Πέραν αυτού, είχα αναπτύξει από νωρίς μια αντιπάθεια για τους ανθρώπους που ανοίγουν το στόμα τους και αρχίζουν να σου μιλάνε …για σένα. Είτε για να σε μειώσουν, είτε άμα λάχει και για να σε εγκωμιάσουν – μικρή διαφορά έχει.
Λες να τον παράτησε γιατί είναι ψεκασμένος; Ψιλοαντιπαθής μου ήταν πάντα, και από κυβικά ως γυναίκα, πολύ βήτα μιλάμε.
Έτσι δείχνουν τα πράγματα ή έτσι θέλει να δείχνουν η συγκεκριμένη. Ολίγον δύσκολο πάντως να κάνεις καριέρα με τέτοιες notorious “γνωριμίες”. Χωρίς “απεταξάμην” και “ουκ οίδα τον άνθρωπον” δεν κάνεις τη σήμερον προκοπή.