Η χτεσινή ενέργεια του Will Smith * έδειξε κάτι που για κάποιους από εμάς αποτελεί κοινό τόπο : Τα αληθινό αυγό του φιδιού εκκολάπτεται όχι στα σκοτεινά, αλλά μπροστά σε όλους, κάτω απ’ τους μεγεθυντικούς φακούς και τους προβολείς της δημοσιότητας : στο Χόλιγουντ.
Οι επιφανείς του οποίου, και όχι μόνο αυτοί, αισθάνονται τόσο στο απυρόβλητο, που δεν ανέχονται κριτική κανενός είδους από κανέναν.
Σαν δείγμα κοντράστ της παρούσας κατάστασης μ’ εκείνην μιας άλλη εποχής, ιδού [κάτω] ένα βίντεο από το 1985 – συνέντευξη του Larry King με τον ”Θεό” της stand up comedy, Don Rickles, τον άνθρωπο που μεσουράνησε επί 70 χρόνια εξευτελίζοντας τους πάντες, από κοινό και συναδέλφους, μέχρι top τηλεοπτικούς hosts και προέδρους των ΗΠΑ, καθένας από τους οποίους είχε το “περίσσευμα καρδίας” όχι μόνο να τον ανέχεται, αλλά να ξεκαρδίζεται στα γέλια.
* Χαστούκισε τον παρουσιαστή της βραδυάς των Όσκαρ, Chris Rock, για ένα αστείο που έκανε για την εμφάνιση της γυναίκας του.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Παρεμπιπτόντως μιας και μιλάμε για χαστούκια..
https://www.poly-gelio.gr/tora-misoume-tous-rosous/
Μιλάμε για ένα παντελώς αθώο αστειάκι που θα μπορούσε να θεωρηθεί και κομπλιμέντο. By the way στα τέλη των 80s κυκλοφορούσα στα Γιάννενα ως φοιτητής με ξυρισμένο κεφάλι – τότε το έκαναν στην Ελλάδα μόνο μερικοί σκληροπυρηνικοί νεοναζί, εγώ for no apparent reason – μαζεύοντας κάθε τόσο στο δρόμο σχόλια όπως “ωραίο μαλλί”, “να σου δανείσω τη χτένα μου” κλπ από πειραχτήρια κάθε ηλικίας, φοβισμένες κλεφτές ματιές από παιδάκια και μαμάδες που νόμιζαν ότι σκοτώνω ανθρώπους (η γκόμενα του συγκατοίκου μου έσπασε το πιάτο που έπλενε στο νεροχύτη και τόβαλε στα πόδια όταν με πρωτοείδε) και αντιδράσεις του τύπου “πάει, αποτρελάθηκε” από διάφορους γνωστούς και γνωστές. Μέχρι και ινστρούχτορες της αριστεράς απαγόρευσαν σε φίλους μου να με φέρνουν στις μαζώξεις τους. Υπήρχαν φυσικά και καλοθελητές που με πλησίαζαν με γνήσιο ενδιαφέρον θεωρώντας ότι πάσχω από ανίατη ασθένεια, των οποίων τις υποψίες επιβεβαίωνα με πάσα σοβαρότητα. Μόνο μια 90χρονη γεροντοκόρη γειτόνισσα με κάλεσε στο σπίτι της, με κέρασε φασκόμηλο και μου είπε “μη σε νοιάζει παιδί μου, εσύ κάνε αυτό που σαρέσει”. Α, και η μέλλουσα γυναίκα μου που θεώρησε ότι μου πάει καλύτερα έτσι. Ο κόσμος έχει γίνει πλέον αρρωστημένα εύθικτος ή μάλλον του αρέσει να παριστάνει τον εύθικτο – ιδιαίτερα στην Αμερική – πράγμα που περιλαμβάνει σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο και τις φάσεις με τον κορωνοϊό και τον Πούτιν.
“Επιλέγω” την δεύτερη εκδοχή : “του αρέσει να παριστάνει τον εύθικτο”. Αυτό στις ΗΠΑ ως προς τις γυναίκες ειδικά περιλαμβάνει κανονική βιομηχανία διαζυγίων μέσω των οποίων “μαρτυρικές” σύζυγοι αρπάζουν παιδιά και περιουσίες από τους “θηριώδεις” σύζυγούς τους. Βιβλία έχουν γραφτεί γι’ αυτό ήδη από τα ’90s. Φυσικά επειδή τα πράγματα δεν εκτιλύσσονται σε άσπρο – μαύρο, λέγε-λέγε, πρώτα οι ίδιοι οι virtual εύθκτοι και μετά οι της επόμενης γενιάς γαλουχημένοι απ’ αυτούς, δεν χρειάζονται πλέον να υποκριθούν. Έξις δευτέρα φύσις. Πόσο μάλλον όταν αυτό δένει με την κουλτούρα των “social” media, που σημαίνει maximum attention για τον “μάρτυρα” και ηρωοποίηση απ’ τους “compassionate fascists”.
Ακριβώς έτσι. Το πιο αξιοπερίεργο ίσως παράδειγμα είναι αυτό του ταλαίπωρου Marilyn Masnon, τον οποίο διάφορες πρώην του κατηγορούν ότι και στην προσωπική του ζωή αποδείχθηκε λίγο πολύ αυτό που περίμεναν.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως ο WS δεν φημίζεται γενικά για την ευθιξία του σε προσωπικά ζητήματα. Κατά καιρούς η γυναίκα του τον έχει κερατώσει απροκάλυπτα έως επιδεικτικά (όχι δηλαδή ότι αυτός αποτελεί πρότυπο συζυγικής πίστης) με διάφορους τύπους που έκαναν μάλιστα δημόσια και υποτιμητικά σχόλια για τον Σμιθ, τα οποία φαίνεται ότι αντιμετώπισε με χιούμορ.
..κατάσταση που εξηγεί κατά τη γνώμη μου σε κάποιο βαθμό τη φούρια του να δείξει δημόσια πόσο ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του ως αντίδωρο για το δικό της αναμφισβήτητο ενδιαφέρον + ότι αποτελεί γυναίκα και συγχρόνως “άτομο με ειδικές ανάγκες” κλπ. Παρεμπιπτόντως μου αρέσει καλύτερα με ξυρισμένο κεφάλι, όπως και άλλες γυναίκες με ωραία χαρακτηριστικά.
Όλα τα παραπάνω, με την προσθήκη του ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε …the brightest star in the sky.
Η εν λόγω είναι, εννοείται γυναίκα με χαρακτήρα. Μου άρεσε στην αρχή, μετά “τη βαρέθηκα”.
Ως προς τα “πλούσια, μακρυά” μαλλιά πάντως, είναι γεγονός ότι αποτελούν το πιο αποτελεσματικό καμουφλάζ για την ασχήμια.